Iedere keer dat ik in een vliegtuig zit en de wereld steeds kleiner zie worden, realiseer ik me hoe klein het stukje wereld is waarin ik leef. Op het nieuws van elke dag zie ik wel hoe groot de wereld is maar toch is het anders dan het moment dat ik ervaar wanneer ik in het vliegtuig zit en de huizen onder mij kleiner worden. De wereld op de grond waarin ik leef voelt vaak erg groot, onduidelijk en beangstigend en ik vraag me af of dit ooit wat overzichtelijker voor mij zal worden.

Mijn leven is als je het schetst perfect. Ik heb de meest lieve vriend van de wereld, onze familie is gezond, onze vrienden zijn gezond, we hebben een goede baan, een leuk huis en hoeven eigenlijk nergens op te letten. En ondanks dit alles voel ik me vaak enorm neerslachtig en ontevreden.

Over deze gevoelens voel ik me vaak erg schuldig want hoe kan het dat ik, gezonde Nederlandse met zoveel geluk toch vaak zo verdrietig kan zijn. Waarom is het zo dat mijn gedachten de overhand krijgen in mijn hoofd en mij iedere keer maar weer van de been weten te brengen. Zo erg zelfs dat ik er beroerd van word? Beroerd door mijn eigen rare, moeilijk en onrealistische gedachten?

Het antwoord op deze vragen heb ik onlangs gevonden.

Afgelopen zomer voelde ik me beroerd. Ik had al een tijdje het besef dat ik voor iemand van 22 jaar niet erg vrolijk was en de laatste keer dat ik dubbel had gelegen van het lachen kon ik me niet herinneren. Ik had darmklachten, werd per nacht drie of vier keer wakker, was regelmatig duizelig, constant enorm moe, had last van een trillend ooglid, had maagzuur noem maar op. Ik voelde me een lusteloos wrak.

Om mij heen zag ik mijn vriendinnen genietend, feestend en zorgeloos zijn, maar mij lukte het niet. Ik merkte dat ik tegen werk aan begon te zien en dat ik ook nog maar weinig zin had om naar vriendinnen te gaan en te sporten. Ik voelde me diep ongelukkig. Uiteindelijk besloot ik naar de dokter te gaan. Bij de dokter aangekomen werd mijn bloed en alles onderzocht, alles bleek keurig netjes.. Niets aan de hand helemaal sterk en gezond en toch voelde ik me slecht. De dokter vond dat ik maar wat vragenlijsten in moest vullen waaronder de 4DKL. De 4DKL is een vragenlijst die spanningsklachten, depressie, angst en somatisatie (lichamelijke klachten door stress) meet. Ik bleek hoog te scoren op stress en somatisatie en werd doorverwezen naar een psycholoog voor cognitieve gedragstherapie.

Bij cognitieve gedragstherapie onderzoek je samen met een therapeut je denkpatroon of denkwijze. Bij mij bleek er door mijn denkpatronen een burn-out te zijn ontstaan. Liever noem ik het zelf zo niet, ik hou niet zo van stempels en het klinkt meteen zo zwaar, maar het komt er op neer dat ik door verkeerde denkpatronen mezelf zo moe en negatief heb gemaakt dat ik nog maar weinig plezier zie in dingen. Mijn reserves zijn op en van het minste en geringste ben ik moe. Gelukkig heb ik het nog lang niet in de ergste vorm. Ik werk nog en functioneer nog, alleen mijn vriend en familie zien mij regelmatig als een hoopje verdriet, klagend over vermoeidheid, hoofdpijn, buikpijn en misselijkheid.

Ik hoop dat jullie lezers wanneer jullie ook maar iets in dit verhaal herkennen gaan nadenken. Nadenken over je leven, maakt alles wat je doet je echt gelukkig? Pieker je niet te veel? Maak je het jezelf niet onnodig moeilijk? Denk je niet voor anderen? Denk je niet alleen maar in rampen? Is je glas alsjeblieft niet altijd leeg? Wanneer dit wel zo is, ga dan alsjeblieft nu komend jaar, dit jaar met jezelf aan de slag. Stapje voor stapje en start eventueel met onderstaande hulpmiddelen:

1. Een piekerdagboek (het werkt!), kies dagelijks een moment waarop je jezelf tien minuten lang toe laat te piekeren over alles. Gooi alles eruit maar wees daarnaast streng, de rest van de dag mag je niet piekeren of moeilijk doen. Kies iedere dag een vast moment. Op dagen dat je niets te piekeren hebt, schrijf je op! Piekervrij!

2. Beweeg iedere dag bewust 30 minuten, neem rust ontspan en denk niet na over calorieën die je eventueel zou verbranden. Wanneer je dit wel doet ben je weer bezig met eisen stellen en dat willen we nu even niet.

3. Falen mag! (ik doe het onbeperkt en mijn gemoedstoestand wisselt per dag)

4. Geen puf voor studie of werk? Hang een briefje op de spiegel met punten die je motiveren? Waarom doe je die studie ook alweer? Vind voldoening, dit motiveert ondanks dat je leeg bent.

5. Gun jezelf niets te doen. Kun je echt stil zitten? Of ben je de onrust zelve? Waarom?

6. Voel je, je rot over een gebeurtenis? Schrijf de gebeurtenis op en werk de volgende vragen uit:
– Waar was ik?
– Wat gebeurde er?
– Wie waren erbij?
– Welke negatieve gedachte kwam er in mij op? Waar pieker je nu over?
– Welk gevoel heb je hierbij?
– Wat heb je hieraan gedaan? Hoe reageerde je op de gebeurtenis? Is het reëel?
– Welk cijfer geef je de uitkomst van je gedrag? Ben je tevreden?

Tot slot, ik weet dat dit een overload aan informatie is. Het belangrijkste is dat geluk voorop moet staan, plus tevredenheid. Als je dit niet doet en je houdt het te lang vol dan kan het mis gaan. Wees aardig voor jezelf en niet veeleisend. Veel boeken heb ik al versleten over dit onderwerp, waarschijnlijk omdat ik onbewust al langer heb geworsteld met dit probleem. De relatie tussen ons gevoel en onze lichamelijke gezondheid is enorm sterk. We weten er de helft nog niet van.

In mijn werk (als therapeut) zie ik dagelijks mensen komen met vergelijkbare problemen als ik, alleen dan twintig jaar ouder. Ik had nooit verwacht dat ik er zelf mee geconfronteerd zou worden, ik die het anderen zo mooi kan vertellen. Ik zie cliënten van mij strijden en vind het zonde dat ze tot nu toe nooit in staat zijn geweest de confrontatie met zichzelf aan te gaan. We leven maar één keer, laten we het leven omarmen en laten we proberen er het beste van te maken. Laten we ons gevoel waarderen maar laten we ons er alsjeblieft niet meer door domineren.

Beeld: thinkstockphotos

Door: Anoniem