Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen.
Op mijn 11e heb ik een zware hersenvliesontsteking gehad, het begon allemaal met hoofdpijn op school… Ik zat toen nog op de basisschool en we gingen voor het eerst koken. Ik wilde niet naar huis omdat ik het zo leuk vond in de les, dus kreeg ik een paracetamol van mijn lerares. Helaas hielp dit niets en hebben twee vriendinnetjes mij naar huis gebracht. Thuis aangekomen nam ik nog een paracetamol, maar het hielp helaas nog niet tegen mijn hoofdpijn. Uiteindelijk was ik in slaap gevallen op de bank.
De volgende dag voelde ik mij nog niet helemaal top, dus heeft mijn moeder de huisarts gebeld. Mijn moeder kreeg te horen dat er geen plaats was voor een afspraak die dag dus had mijn broer het ziekenhuis voor mij gebeld, daar kon ik de volgende dag terecht. De volgende dag was mijn hoofdpijn alleen maar erger geworden. Gelukkig kon ik al 's ochtends vroeg terecht bij het ziekenhuis. Bij het ziekenhuis deden ze een klein onderzoekje en zeiden ze uiteindelijk dat het niet zo erg was en kreeg ik uiteindelijk Ibuprofen mee voor de ergste pijn. Wel moest ik de volgende dag terugkomen voor verder onderzoek.
bron: Tumblr
Ik voelde mij die volgende dag heel erg ziek, ik verloor mijn evenwicht en zag alles dubbel. Tijdens de heenweg naar het ziekenhuis, vroeg ik ook aan mijn broer waarom hij twee dezelfde sleutelhangers aan zijn sleutelbos had hangen. Mijn zus en mijn andere broer zeiden dat het er maar één was. Na de discussie in de auto waren we aangekomen bij het ziekenhuis, daar moest ik in een rolstoel naar de verpleegkamer. Ik kreeg een prik waardoor ik voor 5 minuten verdoofd zou zijn. Ik werd alleen niet wakker na 5 minuten en ik ben uiteindelijk met de ambulance naar een ander ziekenhuis gebracht. Zelf weet ik hier niets meer van. Na ongeveer een week werd ik wakker, maar ik hoorde helemaal niets. De verpleegster praatte tegen mij, maar ik kon helemaal niet horen wat ze zei.
Ze pakte een notitieboek waarin ik kon schrijven, zodat we toch konden communiceren. Tegen het eind van de middag ging ik naar een andere afdeling in het ziekenhuis. Ik zag nog steeds alles dubbel en ik weet verder niet echt veel meer van wat er toen is gebeurd. Ik kreeg namelijk vaak een prik, waardoor ik weer verdoofd was. Ook kreeg ik een neusoperatie. Ik hoorde achteraf dat dit zonder verdoving ging en dat ik het heb uitgeschreeuwd van de pijn. Mijn verjaardag heb ik in het ziekenhuis in Groningen moeten vieren. Gelukkig kreeg ik daar veel bezoek. Zelf kan ik mij hier weinig van herinneren, wel weet ik nog dat mijn vriendinnen langskwamen met mijn lerares. Ik was er slecht aan toe en mijn ouders dachten zelfs dat het weleens het einde voor mij zou kunnen zijn, omdat ik helemaal slap was.
bron: Pinterest
Uiteindelijk heb ik wel twee maanden in het ziekenhuis moeten verblijven. Het was echt een hele moeilijk tijd voor mij en mijn familie. Gelukkig ben ik er wel weer goed uitgekomen! Maar mijn gehoor is helaas niet teruggekomen. Uiteindelijk heb ik de basisschool afgemaakt op een school voor slechthorenden en eind groep 8 kreeg ik te horen dat ik naar een school voor doven moest. Dit vond ik echt heel erg, want ik kon niet naar dezelfde school als al mijn vrienden. Het was een hele moeilijke beslissing, maar ik moest toch naar die speciale school, omdat dit voor mij veel beter zou zijn.
Toen ik voor de eerste keer bij mijn nieuwe school ging kijken had ik gelukkig wel meteen een goed gevoel! Het leek wel alsof ik in een hele andere wereld terecht kwam. Er waren hele aardige mensen en docenten. Dit maakte mij erg blij en ik was erg opgelucht! Ik ben nu bezig met mijn vmbo BB en zit inmiddels in het derde leerjaar. Ik ben erg blij dat het uiteindelijk goed is gekomen, maar het was wel een hele moeilijke tijd. Nog steeds heb ik er wel moeite mee dat ik niet meer kan horen, maar ik ben al heel erg blij dat ik nog leef. Ik wil jullie vooral waarschuwen dat, als je je dus echt niet goed voelt, je meteen naar de huisarts moet gaan!
bron: Pinterest
Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: 'Heftig verhaal of Leven met'.
Door: Mahila
