Gisteravond verscheen alweer de negende aflevering van Expeditie Robinson op de buis. Hier hebben we kunnen zien hoe Iliass, nadat hij geen medische hulp kreeg, boos het eiland heeft verlaten. Hij voelt zich “niet serieus genomen”.

‘Die gedachte maakte mij angstig’

De twintigste dag van de expeditie begint niet zo vredig als dat de deelnemers gewend zijn. Net zoals in Nederland spoelt er in Maleisië ook veel troep en vuil aan op de stranden. Ilias stapte, net voordat de kandidaten naar de Eilandraad vertrokken, met zijn blote voet in een aangespoelde naald. “Ik schrok daar heel erg van, zoiets verwacht je niet,” vertelt Iliass. “Toen ben ik mijn voet gaan ontsmetten en heb ik de naald meegenomen voor onderzoek, want je weet niet waarvoor die naald gebruikt is,” gaat hij verder. De gedachte dat hij niet weet waar de naald geweest is voordat die aanspoelde maakt de acteur dan ook erg angstig.

Teleurgesteld

De productie beloofde aan Iliass dat er tijdens de Eilandraad een dokter aanwezig zou zijn om naar zijn voet te kijken. Toen het Expeditie-lid daar aankwam, was er tot zijn teleurstelling niemand van het medische team om hem te helpen. “Daardoor ben ik ‘s nachts gaan malen”, legt de Mocro Maffia acteur uit. “Toen de volgende ochtend de cameraploeg, en niet de dokter, van de boot afstapte, knapte er iets.” Iliass voelde zich niet serieus genomen, dit was de druppel die de emmer liet overlopen en hij besloot het eiland te verlaten.

Lees ook:
Devrim graaft zijn eigen graf in Expeditie Robinson: ‘Heel Nederland gaat jou haten’

Een droom die uitkwam

Hij heeft zich in Nederland nog laten onderzoeken en de acteur laat weten dat het goed met hem gaat. Iliass heeft Expeditie Robinson helaas niet kunnen afmaken hoe hij het voor ogen had, maar kijkt wel heel goed terug op zijn tijd op het eiland. “Natuurlijk vind ik het ongelofelijk jammer, want ik heb het tot dag twintig enorm naar m’n zin gehad.” Hij sluit zijn avontuur af met mooie woorden. “Ik heb vrienden gemaakt voor het leven. Natuurlijk had ik veel langer willen blijven. Dit was altijd al een droom van mij, maar misschien had het zo moeten zijn.”