Het is de droom van veel mensen: de wereld zien. En jij krijgt nu die kans. Súper vet natuurlijk. Maar iets minder vet als je dat alleen reizen allemaal maar rete-spannend vindt. Als er een keer iets gebeurt kun je natuurlijk niet even je ouders of je besties bellen dat ze nú langs moeten komen voor een knuffel. Ze moeten namelijk zo een vijftienduizend kilometer afleggen. Iedereen die op reis gaat, gaat van tevoren door een aantal fases. Dus, deze spanning is helemaal niet gek. Lees hieronder vijf herkenbare fases voor iedere (net nieuwe) wereldreiziger.

1. De spijt fase
Niet. Doen. Dit is nergens voor nodig. Je hebt namelijk niet voor niets de keuze gemaakt om je tussenjaar, studie of baan daar te volbrengen. Heerlijk, alleen reizen. Je droomt er al jaren van en nu is dat moment eindelijk daar. De reden dat je spijt krijgt en je afvraagt waarom je dit in hemelsnaam bent gaan doen is heel normaal. Je gaat natuurlijk mega ver weg van alles wat zo vertrouwd voor je is. Alleen reizen is juist mega goed voor je persoonlijke ontwikkeling. Van alleen reizen word je zelfstandig en leer je jezelf pas echt kennen. Je moet namelijk alleen knopen doorhakken en op je gevoel vertrouwen. 

2. De onzekere fase
Bah. Nieuwe mensen. Andere omgeving. Ander klimaat. Gewoon ‘bah’. Van tevoren weet je nooit of je nieuwe bestemming je bevalt. Je kent het oude spreekwoord wel: wie niet waagt, wie niet wint. Als je je hebt ingelezen in de bestemming en goed voorbereid op reis gaat, moet het helemaal goedkomen. En de angst om geen nieuwe vrienden te maken is helemaal onnodig. Vergelijk het met een nieuwe school, stageplek of een baan. Daar moet je ook je beste beentje voor zetten om nieuwe mensen te leren kennen. Het enige wat in het buitenland als mogelijke barrière speelt, is de taalbarrière. Als je een beetje Engels hebt opgestoken op de middelbare school, is er geen probleem. En anders heb je natuurlijk nog je grote vriend Google Translate.

3. De depressieve fase
Daar is het moment. Het moment waar je thuis nog zo bang voor was. Alle stort in elkaar, en vooral jij. Kei- en keihard huilen. Je zit aan de andere kant van de wereld, helemaal alleen. Je hebt ontzettend veel spijt dat je die zuurverdiende centen aan dít hebt uitgegeven. Dat alleen reizen leek je zó een goed idee. Not. Je wil meteen een ticket terugboeken en dreigt desnoods te gaan zwemmen. Gelukkig zijn het je familie en vrienden die je vertellen dat je vanzelf je draai wel vindt en dat iedereen dit doormaakt als ze alleen reizen.

4. De relativerende fase
Je bent zowat opgedroogd door alle tranen die je gehuild hebt, maar je bent er nog. Je hebt je familie en je besties gesproken, en niemand wil je komen halen van het vliegveld als je weer terug naar Nederland komt. Ze hebben je wat positieve moed ingesproken en je bent erachter gekomen dat je roomie echt wel een hele leuke meid is. Je beseft je dat het voor haar net zo nieuw en spannend is, en dat jullie samen deze nieuwe ervaring aangaan.

5. De YOLO-fase
Ja, ja. Geloof het of niet, maar in deze fase ga ook jij, de nu nog oh-wat-doe-ik-mezelf-aan-jij, komen. Je hebt een super leuke vriendengroep, gaat naar de leukste feesten en weet de lekkerste hotspots met je ogen dicht te vinden. Als je nu met Nederland videobelt zijn zij degene die aan het huilen zijn, omdat ze ergens aanvoelen dat je liever niet meer thuiskomt. 

Bron: studenten.net, justgoglobal.nl | Beeld: iStock, Unsplash