Na mijn tentamens gaat het echte reizen dan beginnen, aangezien ik in Groningen pas in februari weer hoef te beginnen met studeren. Samen met een vriendin begin ik in Vietnam, waar we drie weken verblijven. Op dit moment zitten we in het minder toeristische Myanmar, waar we een van de bekendste plekken mee pakken, namelijk Bagan. Deze bestemming bekend staat om haar vele tempels.
Marit gaat een half jaar aan de andere kant van de wereld wonen. Ze gaat studeren aan de ‘Monash University’, de Australische universiteit met een dependance in Maleisië. Op Girlscene.nl deelt Marit haar verhalen over alles wat ze tijdens een half jaar Maleisië beleeft. Van nieuwe vrienden maken, nieuwe plekken ontdekken en op eigen benen staan. Haar vorige artikel lees je hier.
Na veel te veel geld te hebben betaald voor een taxi komen we aan in het hostel. We besluiten vroeg ons bed in te duiken, omdat we om vijf uur ‘s ochtends opstaan voor de zonsopgang. Mijn reisgenootje neemt de heldhaftige taak op haar om scooter te rijden en ik geniet lekker van het achterop zitten. We zien de eerste zonsopgang vanaf een tempel. Het uitzicht is adembenemend en de ballonnen die je op de foto’s ziet zijn in het echt nog mooier. Na het ontbijt in het hostel doen we een zes uur durende tour langs alle belangrijke tempels. Onze gids is erg enthousiast en vertelt over de achtergrond en geschiedenis van de tempels. ‘s Middags chillen we bij het zwembad, aangezien het hier echt veel te warm is om tempels te bezoeken op het heetst van de dag.
Ballonvaarten zijn booming business in Bagan, omdat je van grote hoogte de tempels nog beter kan bezichtigen. Ik had er totaal niet over nagedacht om een ballonvaart zelf te doen, aangezien het veel geld is om zomaar uit te geven aan een ballonritje. Mijn reisgenootje en ik gaan de hele middag van wel, naar niet, naar uiteindelijk wel. We besluiten dat dit een once in a lifetime experience is en we zijn bang dat we spijt krijgen als we deze kans aan ons voorbij laten gaan. De volgende dag gaat onze wekker opnieuw om vijf uur ‘s ochtends. We worden opgehaald met een busje en naar een open veld gereden waar vandaan de luchtballonnen vertrekken. We ontbijten met croissantjes en thee en krijgen een safety briefing waarin wordt uitgelegd hoe alles in zijn werk gaat. We hebben geluk met het weer, er is weinig bewolking en de wind staat precies goed. We zitten met vier andere toeristen in het mandje en aangezien er weinig passagiers zijn, mogen er ook drie crewleden mee varen.
Als de ballonnen worden opgeblazen sta ik als een klein meisje te springen van excitement. We gaan dit gewoon echt doen. De ballonvaart zelf is een stuk minder eng dan ik had verwacht, alles gaat heel smooth en de piloot weet wat hij doet. We zien de meest speciale zonsopgang ooit vanaf ruim 400 meter. We vliegen over de tempels heen en de hele ervaring is gewoon onbeschrijfelijk. Na een redelijke soepele lading en een bijna aanvaring met een andere ballon, gaan we ontbijten. Uiteraard met champagne. Op dit vroege tijdstip (half acht ‘s morgens) is één glas ook wel weer genoeg voor mij. Dit is, so far, het hoogtepunt van Myanmar voor mij.
Na deze ervaring gaan we nog wat rond crossen op onze scooter en gezien het enorme aantal tempels (meer dan 2000) heb je genoeg plekjes waar je je kunt afzonderen van de andere toeristen. ‘s Avonds zien we de zonsondergang op een groot uitzichtpunt met heel veel andere irritante toeristen die soms totaal andere fatsoensnormen kennen dan wij. Dit levert soms wat ellebogenwerk op voor de perfecte zonsondergangfoto.
De derde dag staat de wekker alweer op vijf uur ‘s ochtends. We hebben coördinaten door gekregen van de zogenaamde “Utrecht temple” waar we de zonsopgang willen gaan bekijken. Aangezien de overheid bijna alles tempels heeft dichtgegooid om te beklimmen is het soms moeilijk om een goed plekje te vinden. Meestal als ik schrijf “het beklimmen van een tempel” dan bedoel ik dat we veel trappen op moeten. Dit keer werd “beklimmen van een tempel” letterlijk klimmen. Gewapend met een zaklamp en op blote voeten zijn we de tempel letterlijk opgeklommen. En wat een mooi uitzicht….
Dit is voorlopig Marits laatste artikel, maar uiteraard schrijft ze nog wel een afscheidsartikel voor jullie dus stay tuned!
