Bijna twee maanden zijn alweer voorbij en wat gaat de tijd ongelooflijk snel. Het voelt nog als de dag van gisteren dat ik aankwam op dat enorme vliegveld. Voor de meesten van jullie is het vakantieleven weer voorbij en zijn de strandhanddoeken ingeruild voor schoolboeken. Zo moet ik er ook echt aan geloven en iets meer tijd gaan besteden aan mijn studie (ook al doen mijn Instagramfoto’s anders geloven), die opdrachten leveren zich namelijk niet vanzelf in.

Marit gaat een half jaar aan de andere kant van de wereld ga wonen. Ze gaat studeren aan de ‘Monash University’, de Australische universiteit met een dependance in Maleisië. Op Girlscene.nl deelt Marit haar verhalen over alles wat ze tijdens een half jaar Maleisië beleeft. Van nieuwe vrienden maken, nieuwe plekken ontdekken en op eigen benen staan. Haar vorige artikel lees je hier. 

“Our blood, our sweat, your tears”
Om wat meer te integreren heb ik besloten me aan te sluiten bij het cheerleader team. Na vier weken meetrainen komt het selectiemoment toch echt dichterbij. De coaches zijn erg streng, maar dat zit in de cultuur hier. De inspirerende quotes vliegen dan ook voorbij:
“Our blood, our sweat, your tears”
“Win or learn, never lose”
“Strive to Thrive”
Maar het hoge woord is eruit: ik zit bij het team! Ik mag mezelf officieel cheerleader noemen en ik kan niet wachten om het cheerleader pakje eindelijk te kunnen dragen.

Beste avondje doorhalen
Ik kan ook weer een nieuwe stempel toevoegen aan mijn paspoort. Ik vertrek naar Indonesië om twee Nederlandse vrienden in Bandung op te zoeken, waar zij beiden studeren. We willen de volgende morgen de sunrise op een klif zien, wat wel inhoudt dat we heel heel vroeg moeten opstaan. The struggle is alleen dat een van de studenten jarig is, we besluiten toch nog heel even te joinen in de stad. Het plan is om vroeg naar huis te gaan, alleen is het weer veel te gezellig in de stad. Toen de klok half drie sloeg, besloten we dan maar in een keer door te gaan (aangezien onze wekker om half vijf staat), want we moesten en zouden naar de klif voor de sunrise. Na een kleine omweg (wij kiezen natuurlijk weer de toeristische route) komen we bij het uitzichtpunt, net op tijd voor de sunrise. En wat is het mooi, de lucht is zo helder en de kleuren krachtig. Zo’n romantische plek om je dag te beginnen, ook al sloeg the lack of sleep behoorlijk in… Het is fijn om even weer bekende gezichten te zien. Vrienden die je kent. Waar je niet continu op je leukst en sociaalst hoeft te zijn, maar bij wie je gewoon jezelf kunt zijn.

Sneldheidsduivels
Onze volgende bestemming is Langkawi, een eiland in het noorden van Maleisië. Het hostel waar we verblijven voelt als thuiskomen, ook al verblijven we hier maar drie dagen. De eigenaar is heel open en chill (soms iets te laid-back, maar oké). ‘s Middags zoeken we iets meer spanning op en gaan jetskiën, en terwijl ik het gas volledig open gooi, voel ik de adrenaline door mijn lichaam stromen. Wat is dit ongelooflijk tof. Zeker weer een puntje dat ik kan afstrepen van mijn bucketlist. Ook is Langkawi een duty free island. Dat betekent dat we chocola erg goedkoop kunnen inslaan (dit product is relatief duur in Maleisië en ik mis dan ook zeker af en toe mijn cravings).

Study time
Dit weekend is het eerste weekend in zeven weken dat we ‘thuisblijven’. Aan de ene kant voelt dit heel stom, aangezien ik nog veel meer van Maleisië wil ontdekken. Ik heb namelijk te veel bestemmingen voor te weinig weekenden. Aan de andere kant geeft het ook wat meer rust in mijn hoofd. Ik probeer mijn studie namelijk hier in drieënhalve dag te proppen, naast minimaal acht uur cheerleader training in de week, zodat ik het hele weekend kan reizen. Ik heb volgende week al mijn eerste tentamens, dus ik zal me echt moeten focussen op mijn studie en wat tijd door gaan brengen in de bieb. Dit is natuurlijk ook vanzelfsprekend, alleen vergeten we soms dat we hier ook gewoon moeten studeren met alle mooie tripjes die we maken…