Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer het verhaal van een meisje dat verslaafd was aan drugs.
Ik voelde me als kind altijd anders. Ik werd niet echt gepest, maar ik hoorde er ook nooit helemaal bij. We zijn veel verhuisd en toen ik elf was ging ik met mijn moeder en haar toenmalige man naar St. Maarten. Hier werd ik gediscrimineerd, omdat ik blank ben. Dit ging door tot aan de dag dat we teruggingen naar Nederland. Ik was toen veertien, super onzeker, had geen eigenwaarde en een laag zelfbeeld. Ik vertelde aan niemand wat ik had meegemaakt. Ik vond dat het wel goed met mij ging, maar dat ging het niet. In dat jaar rookte ik mijn eerste joint. We waren met een groepje aan het chillen in Amsterdam en ineens werd de joint aan mij gegeven. Uit pure nieuwsgierigheid heb ik toen een paar trekjes genomen. Ik vond het niet heel bijzonder, maar ik ging het toch steeds vaker doen. In die tijd stuurde mijn moeder mij naar psychologen. Dit werkte niet, maar voor mijn gevoel hielp blowen en drinken wel.
Toen ik zestien was ging ik experimenteren met harddrugs. De eerste keer dat ik speed snoof was het weer uit nieuwsgierigheid. Ik had het de dag ervoor een vriend van me zien doen en hoewel ik eerst nee zei, moest ik gewoon weten wat het was. Het was liefde op het eerste gezicht. Toch gebruikte ik het eerst alleen op feesten. Het gebruiken van speed maakte de stap ook kleiner om andere drugs te gaan proberen. En dat deed ik ook. Eerst heb ik een maandje coke gesnoven, maar daar vond ik niet veel aan. Daarna probeerde ik pillen. Op feesten, maar later ook thuis of buiten met vrienden. Thuis ging het allemaal nog wel redelijk. Ik kwam afspraken niet na en had een grote mond, maar ik dacht dat ik gewoon aan het puberen was. School ging met pieken en dalen. In vier en vijf havo had ik de motivatie voor school gevonden. Ik vond het zelfs leuk om naar school te gaan. Toen ik mijn eindexamens inging besloot ik met speed te leren. Het hielp mij concentreren en het maakte het leren ook leuker. Al mijn examens heb ik onder invloed gemaakt. Ik haalde zulke goeie cijfers dat ik bij de top 10% beste havisten van Nederland behoorde. Heel mooi allemaal, maar de keerzijde was dat ik niet meer kon stoppen.
Vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Ik gebruikte elke dag drugs. Ook ging ik steeds meer naar feesten. Ik heb in een jaar tijd misschien twee of drie keer geslapen in het weekend. Na het feesten gingen we ook afteren, waar ik in aanraking kwam met andere soorten drugs. Ketamine, 2CB, GHB en 4FMP. Het enige wat ik niet wilde gebruiken waren psychedelische drugs zoals LSD en paddo’s, omdat ik daar toch altijd een beetje bang voor was. Langzamerhand raakte ik alles kwijt. Ik was een HBO opleiding begonnen waar ik na een jaar mee stopte. Ik raakte mijn baan kwijt. Vrienden had ik niet meer, alleen gebruikersvrienden en thuis ging het nog slechter. Ik had heel vaak ruzie met mijn moeder waarna ik dagen wegbleef.
Na een tijdje heeft ze mij uit huis gezet en na een paar dagen bij vrienden geweest te zijn, ben ik bij mijn oma gaan wonen. Ook toen ik daar woonde, bleef ik gebruiken. Mijn tante kende Yes We Can Clinics. Een kliniek voor kinderen met een verslaving en gedragsproblematiek. Hoewel ik eerst heel hard ‘nee’ schreeuwde, fluisterde ik diep van binnen al ‘ja’. Ik wilde ook een oplossing, want ik had geen leven meer. Bij Yes We Can Clinics heb ik de mooiste tijd van mijn leven gehad. Het was de eerste plek waar ik erbij hoorde en waar ik me thuis voelde. Door open, eerlijk en bereidwillig te zijn ben ik 180 graden gedraaid en sta ik nu veel positiever in het leven. Nu woon ik in een safehouse om nog verder aan mijn herstel te werken, want als ik dat niet doe is de kans heel groot dat ik terugval. En ik wil nooit meer terug naar waar ik vandaan kom. De band met mijn moeder is weer aan het groeien en ik ben bezig te leven in plaats van te overleven.
Door Nadia (21)
Beeld: Thinkstock
