Pilletjes
‘Op een ochtend toen ik naar werk aan het haasten was, kon ik mijn huissleutels niet vinden en vroeg ik aan mijn man of ik die van hem mocht lenen. Ze lagen in het laatje van zijn bureau, maar dit is het niet enige wat ik daar vond! Ik kwam daar een geopend pakketje tegen. Het waren blauwe pilletjes, weet je wel, die voor wat extra spanning in de slaapkamer kunnen zorgen. Ik schrok enorm toen ik dit zag, er waren al twee tabletjes uit. Op dat moment had ik geen tijd om hem erop aan te spreken, dus ik dacht, dat doe ik wel als ik thuis kom. Terwijl ik aan het werk was, begon het wel aan mij te knagen. Ik wist niet zo goed wat ik ervan moest vinden. Had hij een extra boost nodig om met mij naar bed te gaan? Vind hij mij nog wel aantrekkelijk? Ik begon aan mezelf te twijfelen en ik was erg benieuwd wat hij te zeggen had als ik er naar zou vragen.
Toen het einde van de werkdag in zicht was, werd ik een beetje zenuwachtig. Hoe moet ik het vragen? Ik ben niet opzettelijk door zijn spullen heen gegaan, ik ben ze tegengekomen. Misschien schaamt hij zich wel heel erg voor de pilletjes en zit er een hele andere reden achter. Toen ik in de auto terug naar huis reed, had ik alvast bedacht wat ik ging zeggen. Ik zou niet direct in de aanval gaan en alleen mijn nieuwsgierigheid uiten. Dan kunnen we er vast een volwassen gesprek over hebben! Helaas liep dit heel anders dan dat ik gedacht had.
‘Mijn wereld stortte in’
Terwijl ik de auto parkeerde, zag ik hem door het raam nog aan zijn bureau zitten. Hij was die dag thuis aan het werk. Met klamme handjes klopte ik op zijn studeerkamer. Hij verwelkomde mij met een kus en vroeg hoe het op werk was. Ik besloot om er niet op in te gaan en direct mijn vraag te stellen. Ik legde hem uit dat ik vanochtend het geopende pakketje had gevonden en mij zorgde maakte over onze relatie. Zijn humeur sloeg om en hij begon zichzelf te verdedigen. Alleen klopte zijn verhaal niet helemaal. Eerste claimde hij dat het medicatie is voor zijn migraine en daarna beweerde hij dat het pilletjes waren die hij voor een vriend bewaarden. Ik wist niet zo goed wat ik moest geloven. Voordat het uit de hand zou lopen tot een knallende ruzie, besloot ik het voor nu hierbij te laten. Die avond spookten er veel vragen rond in mijn hoofd. Hij was duidelijk geschrokken van de confrontatie en ik had direct door dat hij tegen me loog.
Ik heb die nacht niet kunnen slapen en ging ‘s ochtends al vroeg uit bed. Ik liep naar beneden en zette het koffiezetapparaat aan en zag de telefoon van mijn man op het aanrecht liggen. De bizarre gebeurtenis had ik nog geen plekje kunnen geven en mijn nieuwsgierigheid groeide met de seconden. Met een vervelend onderbuikgevoel, maar zonder enig vermoeden, pakte ik zijn telefoon op. Ik weet zijn wachtwoord, zoals hij ook die van mij weet. We hebben niks te verbergen, toch? Ik voelde mij enorm schuldig toen ik door zijn toestel scrolde. Ik ging van app naar app, want ik wilde alles weten, maar ik vond nergens iets vreemds of verdacht. Geen mailtjes van een dokter of van zijn zogenaamde vriend die de pilletjes kwijt moest. Totdat ik bij de Uber-app aan kwam. Hier zag ik dat hij de dag ervoor een rit van 45 minuten heeft gemaakt naar een ander huis. Voordat ik conclusies ging trekken, moest ik eerst op onderzoek uit.
Leugens
Ik besloot om terug te gaan naar zijn studeerkamer. Het was inmiddels bijna half 7, dus de wekker van mijn man kon elk moment afgaan. Ik trok het laatje open waar ik de vorige dag de pilletjes tegenkwam. Ze lagen er nog steeds, maar deze keer waren er niet twee, maar drie uit de verpakking. Mijn hele wereld stortte in. In de tussentijd zijn wij niet intiem geweest, dus hij heeft dit vast bij iemand anders gebruikt. Ik liep stormend de trap op en bereidde me voor om hem hiermee te confronteren. Tot mijn verbazing, durfde ik niet meer toen ik bij de slaapkamerdeur aankwam. Het was nog te vroeg voor een hevige discussie en nóg een confrontatie had toch geen zin, hij zal vast weer leugens verkondigen. Ik kon beter mijn spullen pakken en naar werk vertrekken.
Ik had daarom besloten om even snel een tas te pakken met de nodige spullen voordat hij wakker werd. Ik heb de verpakking met de pilletjes op de keukentafel gelegd en mijn moeder in de auto naar werk huilend opgebeld. Op werk was concentreren erg moeilijk, maar gelukkig ontving mijn moeder me aan het einde van de dag met open armen. Nadat ik weer een beetje was gekalmeerd heb ik mijn man een berichtje gestuurd dat ik voorlopig even tijd voor mijzelf nodig heb. Dit is nu inmiddels vier weken geleden en ik weet niet of het ooit nog goed zal komen en of ik hem ooit nog kan vertrouwen.
