Om de haverklap komen er weer romantische komedies in de bioscopen. Soms heb je daar gewoon een beetje genoeg van! Daarom vertellen we je graag over de nieuwe film Bones and All. Een horrorfilm mét veel romantiek.
Bones and All
Bones and All kan je misschien wel de meest romantische film van 2022 noemen, maar er zit wel een addertje onder het gras. Deze film bevat niet alleen een dramatisch liefdesverhaal tussen twee tieners, maar ook de meest gruwelijke scènes van het jaar!
We zien namelijk hoe de rebelse Lee (Timothée Chalamet) en de verlegen Maren (Taylor Russell) samen smullen van mensenvlees. Deze love story tussen twee kannibalen is volgens veel kenners zeker het kijken waard. De film draait nu in de bioscopen, en dan voornamelijk filmhuizen.
Lees ook:
Dít zijn de 10 beste nieuwe films op Netflix van 2022
Luca Guadagnino (51) heeft de opmerkelijke film Bones and All geregisseerd. We kennen hem bijvoorbeeld van de enorm populaire drama Call Me By Your Name. Dan zal deze film ook wel veel goeds beloven, toch?
De horror slash romance gaat over de jonge Maren die liever niet deze ‘ziekte’ had gehad en probeert haar daarom haar needs te onderdrukken. Wanneer dit tóch fout gaat laat haar vader haar in wanhoop achter. Een oudere, griezelige man helpt haar en leert haar alle regels van de ‘eaters’. Zo noemen de groep kannibalen zichzelf. Een van die regels is bijvoorbeeld: ‘Eet nooit een soortgenoot!’
Maren ontmoet per toeval een leeftijdsgenoot met dezelfde aandoening, Lee. De rebelse tiener lijkt er minder moeite mee te hebben en heeft zich bij zijn lot neergelegd. Lee is een gevoelige jongen met een triest verleden. Zij worden – natuurlijk – verliefd op elkaar!
Kannibalisme
Regisseur Luca werd natuurlijk ondervraagd over deze opmerkelijke film. Waarom zou je zo een mooi liefdesverhaal met kannibalisme combineren? “Oh nee, kannibalisme fascineert me absoluut niet!”, antwoord Guadagnino. “Het is iets dat ze liever niet doen. Het is een aandoening. Maar kan je ontsnappen aan iets dat je door de natuur is gegeven? Kan een luipaard zijn vlekken aanpassen?”, gaat hij verder.
Op het afgelopen filmfestival van Venetië ging de pers los over mogelijke betekenissen. Heeft het te maken met eenzaamheid, verslavingen of ontluikende seksualiteit? De Italiaanse filmmaker moet erom lachen. “Metaforen, als ze er al zijn, moeten ontstaan bij de kijker zelf. Als ik met metaforen in mijn hoofd een film maak, faal ik.” Ook denkt hij dat kannibalisme helemaal niet zo ver weg staat van onze maatschappij en dat het dichterbij is dan wij denken. “In het katholicisme eet je het lichaam van Christus. En in de liefde roepen we zo dol op iemand te zijn ‘dat ik je wel kan opeten”, verklaard hij. Wij gaan zeker kijken, jullie ook?
