Real life

Claire (19): ‘Ik had het gevoel dat ik nooit goed genoeg was’

heftig-verhaal-niet-goed-genoeg

Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets meegemaakt en willen hun heftige verhaal graag met jullie delen.

‘Iets simpels is al genoeg’

“Soms heb je van die momenten, dat je velletje te klein is voor je eigen ik, dat je je ineens zo gelukkig voelt dat je het liefst weg zou vliegen, licht als een veertje in de wind. Veel hoeft er niet te gebeuren om je zo te voelen, iets simpels is al genoeg. Nu is zo’n moment, zo’n blij gevoel van binnen, alsof mijn leven perfect is. Dan heb ik zin om naar buiten te gaan, te rennen in de zon, onder de blauwe lucht, en de wind met mijn haren te laten spelen. Op dit soort momenten kan ik alleen nog maar denken: I love my life <3

Ik zou willen dat ik dat gevoel vast kon houden, voor op de dagen dat het weer misgaat. De dagen waarop ik wakker word, hoopvol uit het raam kijk om te kijken of de zon schijnt en het blijkt te regenen. En dat is dan nog het minst erge wat er kan gebeuren. Op die dagen gaat alles fout en zegt een stemmetje in mijn hoofd dat ik ook nooit iets goed kan doen. Hoe hard ik ook mijn best doe, ik voel me op dat soort dagen gewoon depri. Dan voel ik me schuldig omdat ik alles heb wat ik nodig heb – en nog veel meer(!) – en me ondanks dat rotter dan ooit voel. Ik heb zo veel lieve vrienden, ouders die van me houden (tuurlijk, ik heb net als iedere andere tiener wel eens ruzie met ze, maar toch), een kledingkast vol kleren, geld genoeg en nog voel ik me zo.

‘Ik had het gevoel dat ik niet goed genoeg was’

Op een gegeven moment ging ik mezelf haten, omdat ik het gevoel had dat ik niet goed genoeg was. Dat ik niet aan de eisen van anderen voldeed, dat ik niet mooi en leuk genoeg was en dat iedereen me wel zou haten, omdat ik soms ietwat autistisch ben en daardoor soms een beetje apart reageer. Iets in mij vertelde me elke dag weer dat ik niets waard was en stuklopende relaties met vriendjes waren ook niet erg goed voor mijn zelfbeeld.

Je vraagt je misschien af waar dit heen gaat, wat ik wil vertellen. Omdat ik me zo vaak rot voelde, wilde ik iets hebben wat meer pijn deed dan de pijn van binnen, om alles te kunnen negeren en er niet meer aan te hoeven denken. Ik begon mezelf te snijden en omdat niemand het in de gaten had ging ik ermee door. Niemand zag de pleisters op mijn pols en dat bevestigde het gevoel dat er niemand om me gaf. Het werd mijn manier om de pijn van binnen even niet te voelen, eigenlijk zelfs mijn manier om ‘sorry’ te zeggen voor mijn bestaan.

Negatief zelfbeeld

Ik heb met mijn moeder gepraat en hoewel ze me misschien nooit helemaal zou snappen, was dat het beste wat ik op dat moment kon doen. Ook heb ik het tegen een goede vriend verteld en door er meer over te praten, over hoe ik me voelde, over mijn negatieve zelfbeeld, leerde ik mezelf te accepteren en merkte ik ook dat er zoveel mensen zijn die van me houden zoals ik ben. Zij laten me zien dat het leven mooi is! Het klinkt allemaal alsof het zo over was, maar in werkelijkheid heeft dit hele proces maanden geduurd en ben ik er nu, bijna een jaar later, nog steeds mee bezig. Maar door alles heen, ben ik geworden wie ik ben en kan ik nu eindelijk zeggen dat ik – heel voorzichtig – van mezelf begin te houden.

Lichtpunten

Waarom vertel ik dit allemaal? Dit verhaal gaat niet om mij, ik weet zeker dat er met mij nog vele anderen zullen zijn die dit probleem herkennen. En tegen hen wil ik iets zeggen: Het leven is niet altijd makkelijk. Er gebeuren dingen die je nooit zult snappen. Maar dwars door alles heen zijn er lichtpunten! Als je leert om positief te denken, wordt je hele leven ineens veel zonniger, echt waar!

En ik las eens ergens: ‘Als je niet eerst leert om van jezelf te houden, kun je ook nooit helemaal van anderen houden.’ En het is waar. Ik wil niet zeggen dat ik nu elke dag happy uit mijn bed spring en dat er nooit meer vervelende dingen gebeuren. Tuurlijk, ik heb nog steeds wel eens slechte dagen. Maar het kan zo goed zijn om er gewoon over te praten! Met je ouders, een vriendin of een goede vriend. Of zoek anders professionele hulp, die weten het beste hoe ze je kunnen helpen. And last but not least: never forget to smile, you’re beautiful!