Scheiden

‘Toen ik ongeveer vijf jaar was, had mijn moeder mij op een doodnormale schoolmiddag verteld dat ze ging scheiden van mijn vader. Ik begreep er vrij weinig van, maar weet wel nog dat ik heel erg moest huilen. Ik was altijd heel erg close met mijn vader en wilde niet bij hem weg, dat zou ik nooit kunnen.

Mijn moeder kon de huur van het huis niet betalen dus pakte ze de spullen in en ik moest met haar mee. We hadden geen geld dus konden nergens wonen, genoodzaakt zijn we toen bij mijn oma ingetrokken. Ik heb daar heel lang gewoond. Mijn vader kreeg een nieuwe vriendin en mijn moeder een nieuwe vriend. Gelukkig ging ik elk weekend naar mijn vader.

‘Zijn vriendin was nooit aardig’

Heel leuk, totdat hij een vriendin kreeg die nogal bazig was. Mijn vader was rijinstructeur en haar familie had een bedrijf. Zij werkte daar en mijn vader stopte met zijn bedrijf en ging daar ook werken. Hij werkte tot ‘s avonds laat, dus ik zag hem nog maar heel weinig.

Zijn vriendin was nooit aardig, dus uiteindelijk wilde ik er niet meer heen en ging ik alleen nog maar op zaterdag. Toen ik bijna zes was, kwam mijn vader me aan de deur ophalen. Ik weet niet meer wat er precies is gebeurd, maar mijn ouders kregen ruzie aan de deur. Mijn vader werd boos en mijn moeder wilde me liever thuis houden. Hij is toen heel boos weggegaan en ik heb hem nooit meer gezien.

Ik was in het begin niet zo verdrietig, omdat ik het allemaal niet echt begreep. Ik begreep niet dat ik mijn vader nooit meer zou zien. Na een week had ik hem gebeld, we hadden regelmatig telefooncontact zodat ik met hem kon praten aan de telefoon. Hij wilde mijn moeder absoluut niet zien. Dat telefooncontact is gestopt toen ik belde en het nummer niet meer in gebruik was. Ze hadden een geheim telefoonnummer genomen.

Ik kon mijn vader niet meer bereiken en ik heb hem sindsdien nooit meer gesproken. Toen ik ouder werd, begon ik te beseffen wat ik miste, ik heb een stiefvader en ondertussen al zes jaar een huis, maar toch mis ik mijn vader elke dag. Toen ik ongeveer zeven was begon mijn vader kaarten te sturen op mijn verjaardag, met daarin geld.

‘Wat heb ik fout gedaan?’

Ik kreeg vier maanden geleden te horen dat zijn vriendin zwanger was geworden. Ze krijgen dus een kindje en ik ben hier heel erg verdrietig over. Ik wil er alles aan doen om mijn toekomstige zusje te zien. Laatst zag ik zijn vriendin in het winkelcentrum, hoogzwanger. Het was een schok om haar te zien. Als ik met mijn moeder boodschappen doe, zie ik hem ook regelmatig, ik kijk hem dan aan, maar ik zeg niks, we lopen langs elkaar alsof we elkaar niet kennen. Dit doet mij heel erg pijn. Hij doet alsof ik niet besta, maar wat heb ik dan fout gedaan?

Toch houd ik echt heel erg veel van hem. Dit is misschien moeilijk te begrijpen, omdat ik sinds mijn zesde geen woord meer met hem heb gewisseld, maar het is en blijft toch mijn vader. Vorige maand is mijn zusje geboren, ik heb haar nog niet gezien. Mijn oma heeft wel een foto van haar in de woonkamer staan, maar als ik langskom, bergt ze die altijd voor me op. Als ik de foto zou zien, zou ik meteen van dat kindje houden en dat kan ik niet aan.

Mijn vader heeft tegen mijn oma gezegd dat ik altijd welkom ben, ik durf niet langs te gaan, omdat ik de confrontatie niet aandurf. Ik mis mijn vader heel erg, er gaat geen enkele dag voorbij dat ik niet aan hem of mijn zusje denk. Ooit hoop ik dat ik weer contact met mijn vader krijg en dat alles wordt zoals het was.