Lifestyle

Kort verhaal: Verloren liefde

Ben jij een geboren schrijfster en kan je niet wachten om jouw talent aan de wereld te laten zien? Gebruik Girlscene als jouw podium en laat zien wat je kan! In deze nieuwe rubriek lees je spannende, romantische, verdrietige of grappige korte verhalen van je mede-lezeressen. Vandaag lees je het verhaal van Kim over verloren liefde.

Ik sta op het koude station te wachten op mijn trein. Mijn blik valt op een boom, enkele meters van het station vandaan. De bladeren beginnen te verkleuren: geel, oranje, bruin, rood. Er liggen al veel bladeren op de grond. ´De zomer is nu echt voorbij, het hoofdstuk is afgesloten´ denk ik verdrietig. En mijn gedachten dwalen automatisch af naar de zomer, naar de reis die ik twee maanden eerder gemaakt had…

Het was helemaal niet mijn bedoeling om verliefd te worden, maar halverwege de week ontmoette ik Thomas, op wie ik stapelverliefd werd. Daar baalde ik van. De kans dat we elkaar na die week weer terug zagen was nihil. Ik probeerde zoveel mogelijk contact te maken, wat moeizaam ging, aangezien we elkaar iedere keer misliepen. En wanneer ik hem eindelijk gevonden had, werd ik weer door iemand aangesproken, waardoor ik hem uit het oog verloor. De frustratie groeide tegelijk met mijn verliefdheid. Uit mijn hoofd zetten kon ik niet.

Toen de tijd was gekomen om weer naar huis te gaan, was ik intens verdrietig. Niet alleen zou ik Thomas niet dagelijks meer zien, ook zou het moeilijk zijn om hem te vinden, want meer dan zijn voornaam en land van herkomst had ik niet. En Duitsland is heel groot, dus daar zou ik nog wel even zoet mee zijn. Een gevoel van strijdlust kwam in mij op: ´Ik zal je vinden, Thomas, en dan kunnen we elkaar beter leren kennen.´ De hele terugweg had ik last van liefdesverdriet en knagende onzekerheid. Zou ik hem ooit weer zien? Wat als ik zijn gezicht zou vergeten?

Thuis lukte het me niet om mijn dagelijkse leven weer op te pakken. Mijn gedachten waren iedere keer bij hem. Tot er een lichtpuntje kwam: ik had hem gevonden! ´Je kunt aan een Duits nummerbord zien waar de auto vandaan komt,´ wist iemand me ooit te vertellen. Dus ik had snel voor vertrek het nummerbord van Thomas´ auto opgeschreven. En met die woonplaats had ik mijn liefste schat gevonden. Hij woonde zelfs vlak bij de Nederlandse grens! Mijn vriendinnen spoorden me aan hem een mail te sturen en hem toe te voegen op Facebook. We hadden immers een paar korte momenten van contact gehad, hij zou me nog moeten herkennen. En zo geschiedde. En ik wachtte. En wachtte. En wachtte…

Toen ik eindelijk besefte dat hij er niks mee ging doen, was ik erg verdrietig. En nu de scholen weer zijn begonnen en de herfst zijn intrede heeft gedaan, lijkt dit hoofdstuk definitief afgesloten te zijn. Niets kan blijven zoals het is. Dat de bomen verkleuren en hun bladeren verliezen bevestigt dit alleen maar… Ik schrik op uit mijn gedachten als de trein met veel kabaal het station binnen komt gereden. Snel slinger ik mijn zware schooltas over mijn schouder en stap de trein in. Tijd om verder te gaan met mijn leven. Om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen, en om Thomas achter me te laten. Ik weet dat het niet gemakkelijk is en dat ik een lange weg te gaan heb. Maar dat maakt niks uit. Ik kom er wel…

Krijg jij nu ook de schrijfkriebels en wil je graag je debuut maken op Girlscene? Stuur jouw korte verhaal van maximaal 1000 woorden dan naar danique@girlscene.nl en wie weet zie jij jouw meesterwerk straks wel terug op Girlscene.nl!

Lees ook: