Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer het verhaal van een meisje dat in een depressie raakte door haar hoogbegaafdheid. 

Ik ben er een aantal dagen geleden achtergekomen dat ik hoogbegaafd ben en dat dit de reden is van mijn depressie. Hierom wil ik graag mijn verhaal vertellen zodat andere meiden die hoogbegaafd zijn dit misschien kunnen herkennen en weten waarom ze zich anders voelen dan anderen.

Anderhalf jaar geleden, aan het einde van mijn vierde jaar op het vwo, merkte ik dat mijn motivatie opeens sterk daalde. Ik haalde altijd heel goede cijfers, maar opeens had ik geen zin meer. Ik dacht dat het aan het feit lag dat jaar bijna om was en dat ik in vwo 5 gewoon weer mijn best zou gaan doen. In mijn toetsweek haalde ik alleen maar onvoldoendes, maar door mijn goede cijfers van de rest van het jaar kon ik alsnog met gemak over naar het vijfde jaar.

Ik had een geweldige zomervakantie en begon vol goede moed aan het nieuwe schooljaar. Ik zat dat jaar voor het eerst zonder al mijn vriendinnen in de klas, maar ik maakte al snel veel nieuwe vrienden, voornamelijk jongens. Het was ontzettend gezellig in de klas en ik dacht dat ik jaar met gemak zou halen. Tot de eerste toets, toen ik het niet op kon brengen om te gaan leren. Ik wist niet hoe het kwam, maar zodra ik mijn boek open deed om te gaan leren, voelde ik me zó ontzettend rot. Dat had ik nog nooit eerder meegemaakt! Ik negeerde het gevoel en probeerde er het beste van te maken. Voor die toets haalde ik meteen een onvoldoende, maar ik lachte het weg. De motivatie zou vanzelf wel terugkomen. Ik bleef op die manier een beetje aanmodderen, maar goede cijfers haalde ik niet meer. Ik nam mijn boeken niet meer mee, lag te slapen in de les en begon zelfs te spijbelen. Ik wist wel dat het niet goed was wat ik deed, maar ik lachte het naar de buitenwereld maar een beetje van me af: het zou vanzelf wel goed komen.

Ondertussen kreeg ik een vriendje met wie ik heel veel tijd doorbracht. Dit zorgde er natuurlijk ook voor dat ik minder tijd had voor huiswerk. Hiermee had ik ook een excuus waarom ik zo veel onvoldoendes haalde. Ik wilde niet steeds hoeven zeggen dat ik niet wist waarom ik niet meer leerde. Naarmate de relatie langer duurde werden we steeds serieuzer. We waren allebei 17, maar hadden het al wel over onze eventuele toekomst samen. We wilden beiden jong kinderen en een groot gezin, en het leek mij wel wat om huisvrouw te worden. Dat was voor mij eigenlijk de druppel, want ik wilde vroeg kinderen en huisvrouw worden én ik had een ontzettend lieve vriend. Waarom zou ik dan nog naar school gaan en een diploma halen? Ik begon mij nog meer te verzetten tegen school tot op het punt dat besloten werd dat ik vwo 5 niet meer zou halen. Mijn ouders werden uitgenodigd voor gesprekken op school met mijn mentor en de decaan, maar niemand kon uitleggen waarom ik nou opeens zo ongemotiveerd was.

Heel veel interessetesten en studiekeuzetesten later bleek dat mijn motivatie en zin in school zodanig verdwenen was dat ik ook studeren niet meer zag zitten. Ik wilde gewoon zo snel mogelijk weg van alles wat met school te maken had en een eigen leven beginnen. Dat was natuurlijk geen optie, dus er moest besloten worden over wat ik wel zou gaan doen. Uiteindelijk leek het de beste optie om naar havo 5 te gaan. Misschien kon ik daar met minder moeite alsnog mijn diploma halen en zo toch van school gaan. In eerste instantie leek het mij ook een goed plan want dan zou mijn motivatie vast weer terugkomen.

Ondertussen kreeg ik ook meer ruzie met mijn vriend en werd onze relatie steeds slechter. Ik voelde me rot nu ook mijn toekomst met hem niet meer leek te lukken. De zomervakantie kwam eraan en ik besloot dat ik eens lekker ging uitrusten. Tussen mij en mijn vriend ging het langzaamaan weer beter en ik kreeg weer zin in de toekomst. Ik zou havo 5 gewoon afmaken en dan zouden we wel verder zien: we hadden in ieder geval elkaar!

In de eerste weken van het nieuwe schooljaar merkte ik dat al mijn positiviteit van de zomervakantie was verdwenen. Nu ik in een nieuwe klas kwam met mensen die ik eigenlijk helemaal niet zo aardig vond, kon ik me er amper nog toezetten om überhaupt naar school te gaan. Ik spijbelde meer en meer, liet me ziekmelden door mijn ouders en ik maakte geen toetsen meer. Mijn ouders begonnen zich ernstige zorgen te maken en wilden dat ik met iemand ging praten. Dat wuifde ik weg: ik was toch zeker geen probleemkind? Ik vertelde dit aan mijn vriend, hij vond dat ik me aanstelde. Hij wilde geen vriendin met problemen, dus hij maakte het uit. Ik was hier helemaal kapot van en heb dagen in bed liggen huilen.

Mijn ouders besloten dat het genoeg was en stuurden mij naar een psycholoog. Daar werd al snel de diagnose gesteld: ik was depressief. De depressie was er al sinds het einde van de vierde klas, maar ik had altijd dingen die me leuke afleiding gaven zodat het nooit doordrukte. Het uitgaan van mijn relatie was dus de druppel, ik kon niet meer omgaan met alle negatieve gevoelens die ik had.
Ik maakte een nieuwe afspraak met een psycholoog. Hier werd mij gevraagd of ik hoogbegaafd was. Ik begreep niet waarom hij dat vroeg want ik haalde allemaal onvoldoendes. Hij legde uit dat veel mensen die hoogbegaafd zijn moeite hebben met functioneren in het schoolsysteem omdat ze op een andere manier benaderd moeten worden. Ook zoeken hoogbegaafde mensen meer en sneller diepgang in relaties, waardoor ik mijn relatie en toekomst met mijn vriend veel te serieus nam. Er werden een aantal testen gedaan waaruit bleek dat ik inderdaad hoogbegaafd was. 

Inmiddels praat ik met een therapeut en ga ik halve dagen naar school. Ik probeer de lessen gewoon mee te doen, maar ik maak nog geen toetsen of huiswerk. Ik ben blij dat ik nu een verklaring heb van waarom ik me zo rot voelde de afgelopen tijd, maar ik weet nog steeds niet goed hoe ik moet omgaan met mijn hoogbegaafdheid. Hopelijk gaat de therapie mij daarmee helpen.

Beeld: Thinkstock