Girlscene gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer een Girlscene lezeres die verschillende stoornissen ontwikkelde.
Toen ik in groep acht zat verliet mijn vader ons gezin voor een buitenlandse vrouw. Een jaar later werd mijn broer opgenomen in het ziekenhuis waar hij drie jaar heeft gelegen vanwege een zeer slecht werkend hart. In die periode was ik vaak alleen thuis of sliep ik bij mijn toenmalige vriend. Mijn psychiater vermoedt dat dit de periode is waarin ik verschillende psychische stoornissen ontwikkelde.
Ik kon niet meer normaal over straat zonder volledig in paniek te raken. Ook had ik enorm last van stemmingwisselingen waardoor ik het ene moment blij kon zijn en het andere moment hartstikke depressief. Op een gegeven moment zat ik in zo'n diep dal dat ik vaak aan zelfmoord dacht. Ik kon dan ontzettend boos op mezelf worden: mijn broer was aan het vechten voor zijn leven en ik wilde de mijne weggooien.
Ik kwam terecht bij een psychiater en werd gediagnosticeerd met Borderline personality disorder en een angst- en eetstoornis. Ik jojode heel erg met mijn gewicht door helemaal niks meer te eten wat dan vervolgens weer eetbuiten veroorzaakte. Mijn lichaam heeft het zwaar te voorduren gehad met wat ik mezelf allemaal aandeed.
Om de heftige gevoelens te onderdrukken gebruikte ik drugs en alcohol. Ik was dertien toen ik dagelijks twee tot vier jointjes op een dag rookte met mijn toenmalige vriend van negentien. Ik voelde me alleen nog goed als ik high was en dat ik ondertussen werd mishandeld door mijn ex kon me weinig schelen. Ik voelde me vies, zwak en waardeloos en dacht dat ik het verdiende om zo behandeld te worden. Ik weet nog dat we een keer zulke erge ruzie kregen dat hij me van de trap duwde en me bij mijn keel greep waardoor ik buiten bewustzijn raakte. Ik werd wakker met kneuzingen en blauwe plekken over heel mijn lichaam. De buren hoorden mij schreeuwen en de politie pakten mijn ex op voor mishandeling. Het was de eerste keer dat ik me realiseerde hoe slecht ik er aan toe was.
Toen mijn moeder mij zag begon ze te huilen. Ze had het nooit door doordat ze zo druk was met de zorg voor mijn broer. Ik zorgde ervoor dat ik nuchter was als ik thuiskwam en deed altijd alsof ik me goed voelde. Hierna heeft mijn ex me nog vaak bedreigd en contact met mij gezocht. Uiteindelijk kreeg hij een straatverbod en hield het op. Ik ben nog altijd bang om hem tegen te komen en kijk altijd achterom als ik over straat loop. Inmiddels ben ik achttien jaar en het is precies anderhalf jaar geleden dat ik me realiseerde dat mijn leven drastisch moest veranderen. Ik heb nog steeds last van dingen als stemmingswisselingen, eetbuien en angsten maar heb al heel veel vooruitgang geboekt sinds toen.
Zo heb ik bijvoorbeeld geen zelfmoordneigingen meer en weet ik hoe ik moet omgaan met paniekaanvallen. Mijn broer heeft een harttransplantatie gehad en de rust thuis is wedergekeerd. Ondanks de vele tegenslagen heb ik ook veel geleerd van toen. Nog steeds krijg ik intensieve therapie maar ben ik sterker dan ooit. Ook al heb ik nog een hele lange weg te gaan ik heb eindelijk weer zin in het leven. Ik wil nog studeren, een wereldreis maken en ooit kinderen krijgen. Als ik andere iets kan meegeven die door een diep dal gaan: zoek hulp! Praat erover en krop het niet allemaal op. Als ik dat had gedaan had iemand mij al veel eerder kunnen helpen.
Door Anoniem
Pin inspirerende quotes in Pinbook
