Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen.
"In de biologische zin heeft elk levend wezen twee ouders. Maar we spreken ook van een ouder als deze een opvoedersrol vervult zonder in biologische zin je ouder te zijn (aldus Wikipedia). Het maakt dus niet uit of je ouders je biologische ouders zijn. Je ouders zijn je ouders. Mama en papa. Toch is het niet leuk als je op 18-jarige leeftijd te horen krijgt dat je vader misschien niet je biologische vader is.
Bron: weheartit
Mijn moeder had op het moment dat ze zwanger van mij raakte twee relaties. Mijn vader wist dat mijn moeder een relatie had met een andere man (H.) en H. wist ook van het bestaan van mijn vader af. Dit werd van alle kanten gedoogd tot het moment waarop mijn moeder zwanger raakte. De grote vraag was toen natuurlijk: van wie was het kind? H. had echter al twee dochters bij een andere vrouw. Hij voelde zich verplicht om voor dit gezin te zorgen en heeft het hazenpad genomen. Mijn vader heeft mij toen erkent en sindsdien ben ik zijn dochter, in ieder geval op papier.
Toen ik twee jaar was zijn mijn ouders uit elkaar gegaan. Helaas waren ze niet in staat om nog vriendschappelijk, of op welke manier dan ook, met elkaar om te gaan. Mijn moeder heeft toen ik vier jaar was besloten een DNA-test te laten doen. Mijn moeder en H. zijn altijd in contact gebleven dus toen zij hem vroeg om mee te werken was dit geen elk probleem. Uit de test bleek dat mijn 'vader' ook mijn biologische vader is. Goed nieuws, hoor ik je denken. Er is alleen iets fout gegaan bij de test waardoor niet met 100% zekerheid gezegd kan worden welk DNA met welk DNA is vergeleken. Ondanks dit is mijn moeder er vanuit gegaan dat de test correct was. Dit heeft ze alleen nooit aan mijn vader verteld.
Bron: pinterest
Een paar maanden geleden heeft mijn moeder besloten dat het tijd was om het te vertellen, omdat ze nu weer samen is met H.. Mijn leven stond op zijn kop. Dingen die vanzelfsprekend leken, waren dat ineens niet meer. Omdat het zo ontastbaar en onwerkelijk was (en is), was ik erg geneigd om het te negeren, ontkennen en onderdrukken. Ik wilde zo graag met mijn vader praten want ik had zoveel vragen maar ik was ook bang voor de antwoorden.
Het heeft een paar weken geduurd voordat ik met mijn vader heb gepraat. Het gesprek was een opluchting maar ook een teleurstelling. Ik hoopte zo dat mijn vader zelf ook een test had gedaan toen ik klein was. Dat had alles zoveel gemakkelijker gemaakt. Nu is het aan mij de keuze: wil ik het laten testen of laat ik het zo? Ik ben er sterk van overtuigd dat mijn vader ook mijn biologische vader is. Ik lijk sprekend op hem, zowel van buiten als van binnen. Echter heb ik mijn naïviteit jaren geleden al verloren en wil ik graag realistisch blijven. In theorie is de kans immers gelijk voor zowel mijn vader als voor H.. En wat als ineens blijkt dat H. mijn biologische vader is?
Bron: pinterest
Mijn vader is een goede man, de vriendelijkheid zelf. Hij heeft mij nooit het gevoel gegeven dat hij zich niet met mij verbonden voelde. Tijdens ons gesprek heeft hij mij vertelt dat ik zijn hartenwens ben. Hij wilde niets liever dan een kind en dat heeft hij gekregen en dat ben ik. Hoe dan ook, zegt hij.
Ik ga sowieso een test doen alleen ik weet nog niet wanneer. Niet nu in elk geval. Ik ben nu nog te bang. Maar gelukkig is mijn vader volgens Wikipedia in elk geval mijn ouder. Mijn papa."