Na een jaar thuiszitten is bij ons allemaal de (knal)drang om weer lekker los te gaan op een festival heel erg groot. Voor een aantal jongeren werd deze droom werkelijkheid. Eline Rotmensen (20) is zo’n geluksvogel.

Op proeffestival: “Er waren geen coronaregels”

Op 20 maart 2021 ging Eline naar het testfestival Back To Live in Biddinghuizen. Op het festival waren geen coronaregels te bekennen. “Je moest in het begin wel een mondkapje op, maar die werd al snel door iedereen afgedaan. De mondkapjesplicht was een onderdeel van het gedragsonderzoek op het festival. Het was om aan te tonen in hoeverre mensen beïnvloedbaar waren door anderen. Als je aan het feesten bent dan krijg je het natuurlijk hartstikke warm. Al snel had niemand meer een mondkapje op. Het werd ook niet gehandhaafd. Je hoefde ook geen afstand te houden.”

Andere maatregelen

Voordat je het festivalterrein op mocht waren er wel een aantal regels. Er waren tijdsvakken gemaakt. Zo kwam niet iedereen tegelijk binnen. Ook moest je buiten het terrein verplicht een mondkapje op. Als laatste moest je natuurlijk een negatieve coronatest laten zien. “Vervolgens werd ook je temperatuur opgemeten. Was dit te hoog? Dan mocht je niet naar binnen. Hierna werd je kaartje gecontroleerd en kreeg je een tracker om. Daarmee werd geregistreerd hoe vaak en hoe lang je met iemand in contact kwam. Je moest hem boven je kleding dragen en mocht hem absoluut niet af doen, dit werd wel gehandhaafd. Ik vergat eigenlijk al snel dat ik hem om had.” Ook mocht je niet met het openbaar vervoer naar huis. “Als iedereen wel corona zou krijgen dan moet je natuurlijk niemand besmetten in het ov naar huis. Daarom moest je opgehaald worden of zelf naar huis rijden.”

De tracker die Eline omhad voor het contactonderzoek

“Het voelde alsof ik in een droom zat”

“Ik stapte binnen en het voelde heel raar. Alsof je een droom instapt. Je hebt dit zo lang niet meer meegemaakt en nu mocht het weer.” Eline vertelt dat ze even kortsluiting had toen iemand zich aan haar voor wilde stellen. “Hij stak zijn hand naar mij uit. Dat was ineens zo raar.” Na het eerste biertje begon de situatie te wennen. “Verder op de dag merkte ik dat veel mensen gebruik gingen maken van de afgeschafte regels, ook ik. Ik gaf iedereen een knuffel, een compliment of een hand. Normaal ben ik helemaal niet touchy, maar ik merkte dat het het fijn was om weer contact te leggen met elkaar. Je hoefde alleen maar oogcontact te maken en iemand kwam al een praatje maken.”

“Ik zag mensen met elkaar zoenen”

“In het begin heb ik mij wel onveilig gevoeld, maar ik wilde genieten van het moment. Je weet dat je risico loopt als je naar zo’n festival gaat. Als je geen risico wil lopen dan moet je ook geen tickets kopen.” Het was de bedoeling om een realistisch festival te creëren. Alles wat op een normaal feest gebeurt, moest nu ook getest worden. “Ik heb zelfs biertjes gedeeld met mensen. Anderen waren met elkaar aan het zoenen of lolly’s aan het delen. Ik had nooit verwacht dat ik dit zo snel weer zou meemaken.”

Terug de ‘coronamaatschappij’ in

“Het was heel naar om weer terug te moeten naar het normale leven. Vooral de dag erna was vreemd. Het wordt aangeraden om na het festival in quarantaine te gaan. Dit heb ik ook gedaan. Ineens mocht ik de deur niet meer uit. Het voelt nu alsof ik een gekke droom heb gehad. Op het festival voelde ik mij weer verbonden met anderen. Dit heb ik een jaar lang niet meer gevoeld. Het evenement heeft mij wel weer hoop gegeven voor de toekomst.”

Eline Rotmensen (rechts)