Heftig verhaal: ‘Ik raakte verlamd na een auto-ongeluk’
Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een meisje dat verlamd raakte na een auto-ongeluk.
Hi Girlscene,
Mijn naam is Estrella en ik ben 23 jaar. Ik woon sinds mijn 20e in het bruisende centrum van Amsterdam. Mijn vlekkeloze leventje in Amsterdam was altijd een en al lachen en feesten. Ik werkte als barmeisje bij de Disco Dolly, deed veel oppaswerk en studeerde aan de opleiding sociaal pedagogische hulpverlening.
Op 22 juni 2016 vertrok ik met mijn (toen nog vriend) naar het zonnige Ibiza. Hier was ik al eerder geweest en zijn ouders hadden hier een huis, helemaal top dus! Op 30 juni veranderde in één klap mijn hele leven. Ik zat als bijrijder in de stoel te genieten van het uitzicht en de fijne Spaanse achtergrondmuziekjes tot ik opeens een auto op ons af zag komen. Ik riep nog hard STOP maar het was natuurlijk al veel te laat. We knalden frontaal op de auto met allebei een snelheid van 60 km, 120 km per uur dus. Mijn eerste reactie was: yes, ik ben er nog. Op dat moment voelde ik eigenlijk nog niet zo’n pijn, maar een paar seconden later schreeuwde ik het uit van de pijn in mijn rug.
Mijn ex schreeuwde dat ik snel de auto uit moest stappen, omdat het naar benzine rook. Dit was het allerergste en bizarste. Ik merkte dat ik mijn benen helemaal niet meer kon bewegen! Uiteindelijk ben ik de auto uitgetild en in het ziekenhuis bleek het foute boel. Ik had een gat in mijn dunne darm, ingeklapte long, scheur in mijn borstbeen, gebroken ruggenwervel, maar het allerergste: schade aan de zenuwbaan. Ik was dus letterlijk verlamd vanaf mijn middel. Nadat ik werd geopereerd, gebeurde er iets wonderbaarlijks, want ik kon mijn rechterbeen weer een beetje bewegen. Een paar dagen later volgde mijn linkerbeen.
Na zo’n anderhalve maand in het ziekenhuis (in Ibiza en Den haag) ben ik naar het revalidatiecentrum Reade op de Overtoom gegaan. Hier heb ik vier en een halve maand intern moeten revalideren. Ja je begrijpt het goed, slapen in een centrum. Ik had hier fysiotherapie, ergotherapie, maatschappelijk werk en ik ging elke week zwemmen. Ondanks dat ik wel weer wat spieren had die het weer deden, waren de meeste spieren nog heel zwak. Dit had te maken met de aansturing die vanuit het ruggenmerg was doorbroken. Na zes weken had ik een gesprekje met de revalidatiearts en alle therapeuten over de ‘prognose’. Ik zat toen nog steeds in een rolstoel en kon wat kleine pasjes maken met een rollator. Ze zeiden dat ik wel moest gaan wennen aan de rolstoel en dat ik hoogstwaarschijnlijk de rollator kon gebruiken om mezelf binnenshuis te verplaatsen. Je kunt je wel voorstellen wat dat met je doet. Een 23-jarig meisje die zo vol in het leven staat en die door andermans verkeersfout voor altijd op vier wielen door het leven moet.
Vanaf toen heb ik keihard gevochten (en nog steeds) om te proberen zo veel mogelijk de oude te worden. Ik ben van rolstoel naar rollator, naar twee krukken, één kruk en nu naar één stick/niks gegaan. Iets wat ze nooit hadden verwacht. Na mijn revalidatie intern heb ik hard gewerkt met de fysio en heb ik ervoor gekozen om in de zomer drie weken (alleen) naar Californië te gaan om daar therapie te volgen. Dit was echt een geweldige ervaring. Naast elke dag twee uurtjes trainen, deed ik van alles: feestjes in Hollywood met bekende dansers, paraderen met mijn stickie in Beverly Hills en cool doen op Venice Beach.
Ondanks dat ik nog steeds niet helemaal de oude ben, waardeer ik mijn lichaam zo veel meer dan dat ik eerst deed. Eerst was alles zo vanzelfsprekend. Ik mag ook met trots vertellen dat ik momenteel mijn koffer weer aan het inpakken ben voor Californië, omdat ik er volgende week drie maanden ga wonen! Ik ga hier weer therapie volgen, maar tegelijkertijd ook mijn minor doen. Ondanks dat ik nu een opklapbaar stickie meeneem, die ik grotendeels buiten gebruik, sta ik weer volop in het leven en is geen avontuur mij te gek!
Ik wil dit verhaal graag delen met andere jongeren die iets zijn overkomen om altijd door te vechten en niet op te geven. Opgeven is uiteindelijk de makkelijkste weg, maar als ik niet door had gevochten dan weet ik zeker dat ik nu nog steeds op vier wielen door het leven was gegaan. Ik hoop dat ik mensen kan inspireren op deze manier. Via mijn nieuwe Instagram account: essies_recovery kun je al mijn avonturen uit Amerika volgen en natuurlijk mijn vooruitgangen.
Lieve groetjes, Estrella
Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal’.
