Heftig verhaal: ‘Mijn moeder wilde niet meer leven’

Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een meisje waarvan haar moeder een depressie heeft. 

Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal’. 

Het begon allemaal toen ik klein was. Mijn moeder huilde vaak en dat vond ik niet leuk. Ik klom op haar schoot en knuffelde haar zonder iets te zeggen. Toen ik vier jaar was, ging ik vaak bij vriendinnetjes spelen. Hier kwam ik erachter dat het niet normaal was dat een mama elke dag huilt. Ik was nog jong en begreep niet goed waarom ze huilde. Het enige wat ik deed was haar een knuffel geven. Toen ik wat ouder was (ongeveer een jaar of zeven), vertelde mijn vader waarom mijn moeder zoveel huilde, want ze had een depressie. Nog steeds snapte ik het niet. Mijn moeder was niet altijd verdrietig en er waren ook periodes dat het goed met haar ging. Hoe ouder ik werd hoe meer ik ervan snapte. Ik had het een keer per ongeluk verteld aan mijn oppas. Mijn moeder was zo verdrietig geworden toen ik dat had verteld, dat voortaan mijn mond op slot bleef.

Ik was ondertussen tien jaar oud en het ging de laatste jaren erg goed met mijn moeder totdat… Mijn moeder haar baan verloor. Vanaf die tijd belandde ik en mijn familie in een hel. Elke dag huilde mijn moeder en ik wilde zo min mogelijk thuis zijn. Daarom ben ik een aantal keer gewoon tot ‘s avonds laat buiten gebleven, omdat ik niet naar huis wilde. Ik zwierf rond op straat en speelde dan met vriendjes of vriendinnetjes, totdat mijn ouders me kwamen zoeken. Dit bezorgde mijn moeder zoveel verdriet dat ik nooit meer ben ‘weggelopen’. Mijn vader was erg vaak op zakenreis, dus mijn zusje en ik moesten onszelf maar redden. Juist als mijn vader weg was, ging het nog slechter met mijn moeder. Ze kreeg wel medicijnen, maar deze hielpen niet… Mijn moeder kreeg weer een baan en toen ging het redelijk goed met haar.

Nu ben ik veertien jaar en begrijp ik hoe een depressie in elkaar zit. Dit jaar is mijn moeder weer de mist in gegaan. Het is echt heel ernstig. Ik kwam een keer naar beneden en hoorde mijn moeder tegen mijn vader zeggen: “Ik wil dood”. Hier schrok ik erg van. Ik ben weer naar boven gerend, terwijl de tranen in mijn ogen stonden. Ook al wil ze dood, ik hou wel van haar en wil haar niet kwijt. Mijn vader is nu thuis gaan werken om mijn moeder in de gaten te houden. Elke dag is het weer zover. Huilend zit ze in elkaar gezakt in de badkamer. Ze heeft niet zo lang geleden zelfs een zelfmoordpoging gedaan… Gelukkig is dit op het nippertje goed afgelopen. Mijn moeder wordt nu geholpen door een psychiater en ze moet één keer in de week naar het ziekenhuis. Op mijn school merkten mijn vriendinnen dat er iets aan de hand was. Ik heb het verteld, omdat ik niet meer wilde zwijgen. Samen zijn we naar de mentor gegaan en nu word ik geholpen om mijn traumatische herinnering te verwerken. Ik hoop dat het nooit meer zoals vroeger wordt en dat we als familie een nieuwe toekomst opbouwen…

Groetjes Anoniem

Beeld: iStock