Het was op een vrijdagmiddag in de herfst toen mijn ouders me samen uit school kwamen ophalen. Ik voelde dat er iets mis was, maar kon toen nog niet zeggen wat dat was. We kwamen thuis en mijn ouders vertelden mij en mijn broertje dat ze gingen scheiden. Ik was acht jaar oud.

Ruzie

Achteraf gezien had ik dit zien aankomen. Er waren steeds meer ruzies als wij op bed lagen. Overdag deden ze hun best om dat niet aan ons te laten merken. En toch voel je het. Er was iets veranderd. Zo mochten we bijvoorbeeld ineens bij de televisie avondeten, dat mocht nooit! Toch had ik nooit verwacht dat míjn ouders echt uit elkaar zouden gaan. Scheiden? Dat gebeurde bij anderen, toch niet écht bij mij?

Alles wordt anders

En dan is alles echt compleet anders. Als gezin kwamen we in een soort roes terecht. Mijn vader ging tijdelijk ergens anders wonen en wij bleven bij mijn moeder. Het gezin, hoe het altijd was, was er niet meer. Hier moet je dan maar in meegaan, je hebt geen keus. Van het één op het andere moment woonde ik in twee huizen. Ik kon het lastig plaatsen. Dingen waar je normaal nooit over nadenkt werden ineens belangrijk. Bijvoorbeeld het vergeten van zwemspullen voor school of tóch dat ene shirtje aan willen wat nog in het andere huis ligt.

Andere verhalen

In mijn klas was ik de enige met gescheiden ouders. Ik wist niet goed hoe om te gaan met de nieuwe situatie en kon mijn verhaal niet kwijt aan andere kinderen met gescheiden ouders. Hoe deden andere kinderen dat? Hoe leefden zij hun leven met gescheiden ouders? Het zijn juist die gewone kleine dagelijkse dingen waar je dan tegenaan loopt. Gelukkig gingen mijn ouders redelijk met elkaar om. Zelf probeerde ik ook nogal om de voordelen ervan in te zien. Twee keer met vakantie, twee verjaardagen, dubbel cadeaus! En toch wilde ik heel lang niets liever dan gewoon in een huis wonen met mijn vader en mijn moeder. Op de middelbare school zaten er meer kinderen in mijn klas met gescheiden ouders. Meteen merkte ik hoeveel beter zij het ook begrepen. Zoveel dingen zijn in de kern hetzelfde. Benieuwd werd ik naar iedereen zijn eigen verhaal met gescheiden ouders. Heel veel kinderen en ouders heb ik erover gesproken. Ik heb me er behoorlijk in verdiept. Ik wilde er een boek over schrijven!

Boek

Veel deskundigen ben ik gaan interviewen. Ongelofelijk veel onderzoek is er al gedaan naar ‘scheiding’, maar met deze cijfers kon ik niet zoveel. Daarom besloot ik volwassenen te interviewen over de scheiding van hun ouders. Zij kunnen hierop terugblikken, aangeven waar zij tegenaan lopen én praktische tips meegeven. Mijn boek Schei Eens Uit is uitgegeven. Het is een boek vol verhalen van volwassenen met gescheiden ouders, met feiten en praktische adviezen. Heel trots was ik erop dat dit zo goed werd ontvangen! Het delen van elkaars verhalen, dát helpt elkaar verder. Daarom blijf ik me ook echt inzetten voor de positie van een kind in scheiding.

Heb jij ook gescheiden ouders? 

Met het delen van mijn verhaal in deze blog hoop ik dat jij je misschien in sommige dingen herkent, dat je kunt lezen dat je zeker niet de enige bent. Ik hoop dat we met z’n allen hier met elkaar in gesprek kunnen komen. Juist omdat het zo fijn is om erover te praten. Juist omdat we elkaar beter kunnen begrijpen met dezelfde ervaringen. Al je vragen kun je hier stellen, bijvoorbeeld ook voor tips hoe om te gaan met bepaalde dingen waar je mee te maken krijgt met gescheiden ouders. Ik zie er enorm naar uit deze vragen hieronder te mogen beantwoorden en júllie verhalen hier te kunnen lezen.

Hoe mooi zou het zijn als we dit, juist hier, bespreekbaar kunnen maken en het met elkaar kunnen delen.

Liefs,
Iris

Beeld: iStock