Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een meisje waarbij het thuis soms flink uit de hand loopt.
Ik ben jongste thuis en heb nog drie broers. Tussen mijn jongste broer en mij zit zes jaar verschil. Mijn neef kwam op jonge leeftijd bij ons wonen. Daarom heb ik hem altijd beschouwd als mijn eigen broer.
Al sinds mijn broers klein waren maakten mijn ouders ruzie. De reden dat ik uiteindelijk nog geboren ben is voor mij dan ook een raadsel. Als klein meisje stond ik vaak bovenaan de trap te luisteren naar het geschreeuw van mijn ouders. Altijd was ik bang dat het weer gebeurde, een uitbarsting van geschreeuw. Als kind probeerde ik door te huilen aandacht te vragen, zodat mijn ouders drukker met mij waren dan met hun eigen frustraties.
Waarom er altijd woede was, snapte ik niet. De band met mijn broers werd er wel sterker door. We steunden elkaar door dik en dun. Jaren ging het door en nog steeds… Vaak van kwaad tot erger. Vroeger werden er vooral woorden gewisseld. Dreigementen die verschrikkelijk in je oren klonken, maar nooit uitgevoerd werden. Dreigementen als ‘ik maak je dood’ of ‘ik gooi je uit huis’ hoorden we regelmatig. Ook werden er veel klappen uitgedeeld. Van een hoop blauwe plekken of open wonden keken wij als kinderen niet meer op. Hoe raar het ook klinkt, je begint het bijna normaal te vinden. Ons werd gelukkig bijna nooit wat aangedaan.
Toen ik 16 jaar was kwam naar buiten dat mijn broer problemen had. Drugs. Hij was met vrienden in aanraking gekomen die drugs gebruikten en raakte verslaafd. Hij zat al zeven jaar aan de drugs. Mijn moeder had het al eerder door, maar hij ontkende altijd alles. Ik geloofde het ook niet wanneer mijn moeder het wel eens aan hem vroeg. Dan zei ik: ‘Mam doe niet zo raar, hij doet zoiets niet.’ Deze broer was mijn alles en ik wilde het niet geloven. Toen ik 16 jaar was en hij er zelf mee kwam, deed het mij verschrikkelijk pijn. Uiteindelijk is hij in een kliniek terecht gekomen en gaat het met ups en downs steeds beter.
Met mijn ouders gaat het niet goed en er vielen steeds meer klappen. Op een gegeven moment was het zo erg dat de één heeft geprobeerd de ander te vermoorden. Gelukkig is dit mislukt. Na het incident is de politie ingelicht. Als het uit de hand dreigt te lopen schaken we nu meestal de politie in, aangezien we weten dat het verschrikkelijk uit de hand kan lopen.
Zelf ben ik niet bang. Ik ben het een soort van gewend. Ik ga er nu ook zelf tussen staan met m’n broer. Al sta ik er meestal alleen voor, want er zijn inmiddels al twee broers uit huis. Mijn broer die nog thuis woont werkt best veel en is niet altijd thuis. Zelf ben ik niet bang voor mijn ouders. Een paar keer ben ik verschrikkelijk door één van hen uitgescholden en het huis uitgestuurd. Ik bemoeide me ermee, wat ik niet mocht doen. Nu ben ik bijna 18 jaar en is het nog steeds gaande. Wanneer ze uit elkaar gaan weet ik niet, maar ik hoop snel. Als kinderen hebben we het voorstel al vaak aangedragen, maar het gebeurt maar niet. Ze houden niet van elkaar, dat weet ik zeker, maar ze blijven bij elkaar voor de show of voor ons…
Dit artikel verscheen eerder op Girlscene in 2017
Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal’.
Lees ook:
- Heftig verhaal: Ik liet mijn kindje weghalen voor mijn vriend
- Heftig verhaal: Had ik mijn broertje maar niet achter gelaten
Beeld: iStock
