Lifestyle

Heftig verhaal: Ik verloor mijn vader én stiefvader

Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer het verhaal van een meisje dat haar vader én stiefvader verloor.

Ik was een vrolijk en vredig kind. Nooit problemen met mijn ouders en school. Alles veranderde in 2012 toen ik veertien jaar oud was. Ik begon te puberen en ik werd wat losser. Op de middelbare school begon het allemaal. Ik zat in de tweede klas en was vaak ziek. Er werd pfeiffer geconstateerd. Klasgenoten geloofden mij niet en dachten dat ik het loog. Ik ben toen in de tweede klas erg gepest, de pestkoppen hadden er zelf waarschijnlijk geen erg in dat ze aan het pesten waren en ik het pispaaltje was. Vaak had ik gedachten dat het beter was als ik er niet meer zou zijn. Ik ben later naar een andere school gegaan waar ik een leuke tijd heb gehad. Doordat ik gepest werd ging ik de verkeerd kant op. Ik kreeg verkeerde vrienden en vaker ruzie thuis en dat terwijl ik lieve ouders heb. Doordat ik met verkeerde vrienden omging zijn er instanties ingeroepen die mij eigenlijk nog verder kapot gemaakt hebben. 

De ergste klap kwam pas op 19 juli 2012. De avond ervoor had ik mijn spullen gepakt omdat ik ruzie thuis had en hulpinstanties waren ingeschakeld. Ik zou een week bij een ‘vriendin’ blijven slapen die mij eigenlijk de verkeerde kant optrok. Op de avond dat ik wegging hebben mijn ouders nog gezegd hoeveel ze van mij houden. Ik herinner me nog dat mijn vader zei dat mijn broertje, moeder en ik een paar dagen mochten kiezen waar het liefste in de zomervakantie heen wouden gaan en dat alles goed kwam. Mijn keuze was om een paar dagen naar Amsterdam te gaan. Toen ben ik vertrokken. De volgende ochtend, 19 juli 2012, zat ik buiten met het lekkere weer en werd gebeld door mijn moeder. Ik weet nog als de dag van gister van mijn moeder zei: ‘Je vader heeft een ongeluk gehad en jij moet naar je oma gaan. Ik ben onderweg naar het ziekenhuis’. Ik ben als een speer naar mijn oma gefietst. Daar aangekomen vertrokken wij gelijk naar het ziekenhuis. In eerste instantie dacht ik dat we naar het plaatselijke ziekenhuis gingen bij ons in de buurt, maar in plaats daarvan reden we naar het UMC in Utrecht. Toen we daar aankwamen stond mijn opa te wachten op ons die met mijn moeder al eerder in het ziekenhuis was. Mijn opa zei geen woord en begeleidde ons naar mijn vader. Ik zag mijn vader liggen en ik zag mijn moeder op de grond huilen. Mijn moeder nam mijn broertje en mij mee naar buiten om het uit te leggen. Mijn vader had een ongeluk gehad waarbij een muur op zijn hoofd terecht is gekomen, hij werkte namelijk in de bouw. Mijn moeder vertelde ons uit dat papa het niet zou overleven. Hij was ondertussen al hersendood. Ik zakte op de vloer. Ik dacht dat het niet waar was. Wij hebben afscheid van papa genomen ook al was hij al hersendood. Mijn vader is een held. We hebben gekozen om sommige organen te doneren aan mensen die het nodig hadden. 

Er gingen maanden overheen waar ik niks anders deed dan huilen. Ik ging nergens meer heen. Het was me allemaal te veel. Twee jaar later knapte ik langzaam op mede doordat ik lieve vriend kreeg. Die me ongelofelijk veel steunde. Mama kreeg een nieuwe vriend en daar had ik het ontzettend moeilijk mee. Na een aantal maanden begon ik aan het idee te wennen dat mama een nieuwe vriend had. De volgende klap kwam op 21 januari 2016.
Ik was die dag ziek thuis en mama werd gebeld dat ze onmiddellijk naar het huis van haar vriend moest gaan. Mijn moeder was al een poos weg die dag dus ik besloot haar te bellen. Ik kreeg haar huilend aan de telefoon. Ze zei: ‘Hij leeft niet meer’. Mijn stiefvader had zelfmoord gepleegd. Weer een klap om overheen te komen. In het begon was ik ontzettend boos en vond het een laffe streek en een lafaard. Nu denk ik bij mezelf dat je zulke mensen niet kan begrijpen. Hij heeft geen brief of iets anders achter gelaten dus de vraag is voor altijd waarom? Waarom doe je dit? Hebben wij nog niet genoeg meegemaakt? Het doet me ontzettend zeer om mijn moeder en broertje zo te zien huilen. En nog steeds huilt mijn moeder vaak maar ik heb een hele hechte band gekregen met haar.

Ondanks alles wat er is gebeurd ben ik bezig met de kappersopleiding en meer dan achttien kilo afgevallen, dus het gaat redelijk goed met me. Ik hou super veel van mijn moeder en ik weet niet wat ik zonder haar zal moeten. Ik denk tegenwoordig alleen maar aan de toekomst en focus me op wat komen gaat!

Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal of Leven met’.

Must reads 👀