Ben jij een geboren schrijfster en kan je niet wachten om jouw talent aan de wereld te laten zien? Gebruik Girlscene als jouw podium en laat zien wat je kan! In deze nieuwe rubriek lees je spannende, romantische, verdrietige of grappige korte verhalen van je mede-lezeressen. Vandaag lees je het verhaal van Lauren, die door haar twee ‘vrienden’ in een verschrikkelijke situatie terechtkomt.
Het is half 11 ‘s avonds. Half slapend lig ik op mijn bed muziek te luisteren. Opeens hoor ik stemmen buiten. Ik besef dat het Maria en Tim zijn, mijn beste vrienden. Ik zet de muziek uit en doe mijn raam open. ‘Kunnen we binnen komen?’, vraagt Maria. We zijn al zeven jaar goede vriendinnen, maar we verschillen heel erg. Maria is redelijk populair op school, Ze kent iedereen en iedereen kent haar. Ze gaat naar veel feesten en houdt van drank en drugs. Ik daarentegen beleef niet veel, focus me vooral op school. In de vakanties blijf ik thuis om series te kijken. Ik voel me daarom soms ook best eenzaam. Omdat ik niet veel vrienden heb, ben ik erg blij met Maria en Tim in mijn leven. Ik ren naar beneden en open de voordeur. Ze lopen naar binnen en kijken me vervolgens vreemd aan. ‘Wat heb jij nou aan?’, vraagt Tim. ‘Mijn pyjama’, zeg ik. ‘Meid, het is vrijdagavond!’ ‘Ja, dus?’ Maria lacht: ‘Ruben geeft een enorm feest vanavond en jij gaat met ons mee!’ Ruben is de populairste jongen van de school. Hij gaat elk weekend naar grote feesten en festivals en deze week is hij 18 geworden. ‘Ik ga niet. Ik zie er niet uit vanavond en Ruben kent mij niet eens. Waarom zou ik dan op zijn feest verschijnen?’, zeg ik. Ik ben alles behalve een feestbeest. Ik kan moeilijk contact met mensen maken, laat staan vreemden. Ook heb ik nog nooit gedronken en dat is waarschijnlijk het enige wat ze daar op het feest doen. Mijn ouders zullen mij niet eens laten gaan. Het is dat ze al op bed liggen, anders hadden ze Maria en Tim allang weggestuurd. ‘Geen smoesjes Lauren, je gaat gewoon mee. Heb je nog kleren die geschikt zijn voor een feest?’, vraagt Maria. ‘Nou… Nee, ik denk het niet.’ Ik besef dat het lang geleden is dat ik op een feest ben geweest. ‘Prima, spring achterop de fiets. We gaan naar mijn huis. Ik heb nog wel wat voor je liggen.’
‘Perfect! Dit staat je geweldig!’ Maria beseft niet dat ik geen zin in dit feest heb. Tim loopt de kamer binnen met een fles Malibu in zijn handen. Maria heeft al een tijdje een oogje op Tim. Ik hoorde dat ze al een keer op een feest iets hebben gedaan. ‘Wie heeft zin in alcohol?’ vraagt Tim enthousiast. Maria grijpt naar de fles en neem een grote slok. Wat wil ik graag naar huis. Ik heb hier geen behoefte aan, maar ik kan niet zeggen dat ik nog nooit alcohol heb gedronken. Ze zullen me saai vinden en dan heb ik straks geen vrienden meer over. ‘Wil je ook?’, vraagt Tim. ‘Eh, ja, nee, nou.. straks.’ ‘Kom op Lauren, het is niet dat je na één slokje al omvalt. Heb een beetje lol!’, zegt Maria zeurend. Ik pak de fles en neem een slok.
Wankelend loop ik door Rubens huis, op zoek naar Maria en Tim. De muziek dreunt door mijn hoofd en ik bots tegen alles en iedereen aan. Ik voel me zo slecht. Mijn hoofd tolt. Ik moet naar het toilet. Waar is het toilet? Ik buk voorover en ik geef over. Gadverdamme, waarom heb ik dit gedaan? Waarom heb ik me laten ompraten door mijn ‘vrienden’? Waar zijn ze überhaupt!? Mensen kijken me verafschuwd aan. Ik moet hier weg. Ik heb frisse lucht nodig. Ik ren naar buiten en kijk zoekend om me heen. Ik voel een tik op mijn schouder. Ik draai me om en er staat een jongen voor me. ‘Gaat het wel?’ Nee, het gaat niet. Ik ben dronken en mijn vrienden hebben me achtergelaten. Ik heb gekotst en ik heb mezelf enorm voor schut gezet. ‘Ja, het gaat wel’, lieg ik. ‘Lauren, toch?’ Dan besef ik wie het is. Het is Ruben, de populairste jongen van de school. Ik dacht dat hij me niet zou kennen? ‘Hoe weet je mijn naam?’ ‘Nou, je viel nogal op aangezien je op mijn keukenvloer hebt gekotst.’ Mooi is dat. Dit was het domste idee ooit. Hoe kan ik nu nog normaal door de school lopen, zonder dat mensen me raar aankijken? ‘Met wie ben je hier?’, vraagt Ruben. ‘Met Maria, maar ik kan haar nergens vinden.’ ‘Oh, Maria? Ik hoorde dat ze er met een jongen vandoor is gegaan en het zag ernaar uit dat ze veel te veel hadden gedronken.’ Ik wist gelijk wie die jongen was. Tim en Maria hebben me gewoon achtergelaten. Ze geven helemaal niets om mij, het zijn mijn vrienden niet.
‘Sorry, ik moet weg’, zeg ik beschamend en loop met wankelende benen en een wazig zicht de veranda af. Ik bel mijn moeder huilend op en vraag of ze me wilt ophalen. Wat een verschrikkelijke avond.
Krijg jij nu ook de schrijfkriebels en wil je graag je debuut maken op Girlscene? Stuur jouw korte verhaal van maximaal 1000 woorden dan naar danique@girlscene.nl en wie weet zie jij jouw meesterwerk straks wel terug op Girlscene.nl!
Lees ook:
