Ben jij een geboren schrijfster en kun je niet wachten om jouw talent aan de wereld te laten zien? Gebruik Girlscene als jouw podium en laat zien wat je kan! In deze nieuwe rubriek lees je spannende, romantische, verdrietige of grappige korte verhalen van je mede-lezeressen. Vandaag lees je het verhaal van Vere, over een meisje met een eetstoornis.
Als ik in de spiegel kijk zie ik een meisje. Ze heeft kort, bruin haar en groene ogen. Ze is dik. Haar kleding is wijd en hangt om haar heen. Uit de mouwen van haar shirt komen dikke armen. Ze heeft een lelijk en bol gezicht met een te groot voorhoofd. Haar karakter kan je afleiden uit haar uiterlijk; ze heeft niet veel vrienden, geen sociale vaardigheden en zeker geen verstand van mode of uiterlijk.
Als anderen naar mij kijken zien ze een meisje. Ze heeft kort, bruin haar en groene ogen. Ze is ongezond. Haar kleding is te wijd en hangt los om haar botten heen. Uit de mouwen van haar shirt komen dunne en kleine armen. Haar gezicht is scherp en onder haar ogen zitten grote wallen. Ze heeft geen roze blos op haar wangen, zoals alle andere meisjes hebben. Haar ruggengraat en longen steken uit en creëren een rare lichaamsvorm. Haar karakter kun je afleiden uit haar uiterlijk; ze heeft weinig vrienden, is onzeker en zeer ongelukkig.
‘Ik heet Sophie en ik heb anorexia.’ Ik kijk omhoog van de grond en zie dat mijn psycholoog druk aan het schrijven is. Als hij merkt dat ik gestopt ben met praten kijkt hij op van zijn blaadje en kijkt mij recht in mijn ogen aan. ‘Zo, dat zijn aardig wat negatieve gedachtes voor een meisje van vijftien jaar.’ Ik schaam me voor wat ik net heb gezegd. Dat zijn mijn gedachten en die vertel ik liever niet aan andere mensen, al helemaal niet aan een man die ik pas een uurtje ken. Gedachten zijn privé en daar moeten anderen zich niet mee bemoeien. Maar ik heb geen keuze. Sinds mijn twaalfde kijk ik elke dag in de spiegel en voel ik me ongelukkig. Ik haat mijn lichaam. Op mijn dertiende begon ik steeds minder te eten, toen viel het nog niemand op. Maar toen ik veertien jaar was ging het pas echt fout. Na elke hap voelde ik me vies en dik. Ik moest moeite doen om een hap door mijn keel te krijgen, maar ik wilde niet dat mijn ouders of vriendinnen hierachter zouden komen dus at ik elke maaltijd netjes. Maar na het eten ging ik naar de wc en stak een vinger in mijn keel. Niemand wist het dus niemand vertelde mij hoe stom dat was en dat ik daar onmiddellijk mee moest stoppen. Het werd steeds erger en erger tot het mijn ouders begon op te vallen dat ik steeds dunner en lichter werd. In één maand was ik bijna 10 kilo afgevallen en daarom moest ik van mijn ouders vorige week naar het ziekenhuis. Ik had anorexia.
‘Heb je vandaag al gegeten?’, vraagt mijn psycholoog, Ryan. Ik kijk naar beneden en voel mijn maag rommelen, ik hoop dat hij het niet merkt. ‘Ja hoor, al heel veel’, lieg ik. Maar dan rommelt mijn maag weer en deze keer hoort Ryan het. ‘Volgens mij lieg jij nu tegen mij. Hier, pak dit maar’, zegt hij terwijl hij uit zijn tas een chocoladereep pakt. Beleefd pak ik de reep aan maar ik eet hem niet op. Ryan kijkt geërgerd maar zegt er niks van. ‘Oké, ik wil nu graag dat je gaat liggen en je ogen sluit.’ Ik kijk hem verbaasd aan maar doe toch maar wat hij zegt. ‘Sluit je ogen en laat mijn stem tot je doordringen.’ Ik sluit mijn ogen maar meteen wanneer ik dat doe voel ik dat er iets mis is. Shit, dat komt natuurlijk omdat ik al drie dagen helemaal niks meer heb gegeten. Ik was zo blij dat mijn ouders het niet merkten. Ik raak in paniek maar ik kan niet meer bewegen. Het voelt alsof ik vast zit, gevangen in mijn eigen lichaam. Ik hoor de stem van Ryan nog zachtjes op de achtergrond mijn naam roepen maar ik kan niet reageren. Ik ben duizelig en het voelt alsof ik in een draaikolk zit. Alles wordt zwart. En dan hoor ik niks meer.
Dit verhaal is bedoeld als waarschuwing maar ook als inspiratie voor alle meisjes in de wereld. Geloof in jezelf en leer om van jezelf te houden, want je bent prachtig!
Krijg jij nu ook de schrijfkriebels en wil je graag je debuut maken op Girlscene? Stuur jouw korte verhaal van maximaal 1000 woorden dan naar danique@girlscene.nl en wie weet zie jij jouw meesterwerk straks wel terug op Girlscene.nl!
