Misschien ken je de topics met heftige verhalen wel op het Girlscene Forum. Meiden vertellen over wat zij mee hebben gemaakt of over heftige dingen waar zij mee moeten leven. Vanaf nu komt er een nieuwe rubriek op Girlscene met positieve verhalen! Af en toe heb je gewoon een goede dosis positiviteit nodig. Deze keer lees je het verhaal van Joanne.

Hallo lieve lezers,

In dit verhaal vertel ik waarom 2015 zo bijzonder voor mij was…

Ongeveer 3 jaar terug begon ik mezelf steeds slechter te voelen. Ik was moe, moest steeds huilen en voelde mezelf rot zonder duidelijke reden. In deze tijd had ik met een vriendin afgesproken om onze eindstage op Aruba te gaan doen. Ik zat in mijn laatste jaar van de opleiding onderwijsassistent.

Na 2 jaar zat ik op zo’n dieptepunt dat ik naar de dokter ben gegaan. Na een aantal doorverwijzingen, telefoontjes en gesprekken kwam ik bij een psycholoog terecht. Omdat ik al over een aantal weken naar Aruba zou vertrekken en ik de diagnose zwaar depressief had gekregen, kreeg ik meteen antidepressiva mee. Tegen de reis naar Aruba zag ik enorm op. Wat als ik nergens van kan genieten? Wat als ik alleen maar moet huilen en wil slapen? De tickets waren geboekt en er was geen weg terug. Tuurlijk had ik er zin in, maar de depressieve gevoelens waren sterker…

Eenmaal op Aruba knapte ik op! Ik had bijna geen last van mijn depressie en kon genieten van wat ik deed. Ik heb 3 geweldige maanden gehad ondanks mijn depressie! Toen ik thuis kwam ging het flink mis. Ik was alleen, had niet veel werk en geen school meer. Ook wilde ik graag op mezelf gaan wonen omdat ik het gevoel had dat mijn depressie ook deels met de situatie thuis te maken had. De wachtlijsten van de woningbouw waren helaas enorm… Wel kon ik mijn diploma op komen halen, want ik was geslaagd! Ik solliciteerde op elke vacature die langskwam. Maar onderwijsassistent werd het niet, omdat er geen werk in te vinden was. Uiteindelijk werd ik aangenomen bij V&D met een contract van 3-36 uur. Nog steeds geen zekerheid dus. Ondertussen kreeg ik een verhoogde dosis medicatie en therapie. Toen mijn contract bijna helemaal rond was, kreeg ik een mailtje van mijn oude stagebegeleidster. Er is iemand zwanger die na de zomervakantie op verlof gaat en ze hebben een vervanger nodig! Binnen twee weken was het rond en kreeg ik een fulltime contract tot de kerstvakantie. De baan bij de V&D heb ik maar gelijk afgebeld!

Na de vakantie begon ik aan mijn nieuwe baan. Het was erg leuk en ik had fijne collega’s. Na een paar maanden kreeg ik een mail van de woningbouw dat ik 3de kandidaat was geworden voor een woning en dat ik een kijkje mocht nemen. Diezelfde dag ben ik er naartoe geweest en heb ik  doorgegeven aan de woningbouw dat ik de woning wilde. Een studio aan het water met tuin. Het kon niet beter! Ik wachtte met spanning af… Na 10 spannende dagen kwam het verlossende telefoontje. De kandidaten voor mij hadden niets laten horen dus mocht ik de woning! Hoe ik het financieel na de kerst moest gaan doen wist ik niet, maar toch heb ik de keuze gemaakt in de hoop dat het wel goed zou komen.

Weer een paar weken later. Inmiddels zat ik in mijn nieuwe huisje en had ik een geweldige baan als onderwijsassistent. Toen kreeg ik te horen dat ik voor de rest van het jaar een contract kreeg voor 2 dagen! Van een collega kreeg ik een tip om bij een woning voor kinderen met een handicap in de buurt te solliciteren. Dit deed ik en met succes! Binnen een week ben ik op gesprek geweest en kreeg ik een contract van 24 uur! Omdat deze baan net iets te ver van huis is, kocht mijn vader een auto voor mij die ik dan later terug mocht betalen.

In de tijd dat ik dit allemaal meemaakte was ik niet gelukkig. Ik gebruikte medicijnen om mezelf wat beter te voelen en kreeg veel therapie. Ik besefte niet wat ik ondanks deze zware depressie heb bereikt. Nu ik terugkijk op 2015 kan ik niet anders denken dan: Wat ben ik een sterk persoon!
Het voelt raar om dit te zeggen. Nog steeds heb ik last van mijn depressie. Ik krijg intensievere therapie als eerst en nog meer medicatie. Ik voel me niet sterk, maar als ik zie wat ik heb bereikt kan ik toch trots op mezelf zijn.

Met dit verhaal wil ik meiden die in een depressie zitten laten inzien dat je ondanks dat je je ongelukkig voelt, toch heel veel kan bereiken! Het voelt misschien niet zo, maar achteraf zie je hoe bijzonder en sterk je bent. Dat kan ik je verzekeren! Hou vol, en geef niet op!

Liefs,

Joanne

Heb jij ook een positief verhaal en wil je deze graag delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Positief verhaal’.