Soms, als mijn to-do lijst me overal lijkt te achtervolgen als een of andere overactieve stalker, en ik maar notificaties van mijn iPhone blijf krijgen – vergeet je afspraak niet! – dan word ik een beetje baldadig. Dan ontstaat er een intense drang om de telefoon tegen de muur te smijten. Dan schrijf ik to-do lijstjes over het plannen van een rituele verbranding voor die lijstjes. Dan staat mijn koffer al klaar, zodat ik zo snel mogelijk naar mijn tropische eiland kan vliegen als ik een ticket heb bemachtigd. Baldadig dus, als mijn ‘dit-mag-ik-doen-taken’ veranderen in moetjes.
En hoewel ik het liefst alle bovenstaande activiteiten tegelijkertijd uitvoer om maar niet te ‘moeten’, weet ik dat ik er niet omheen kan. Dat het behoorlijk wat eigen wil vergt om die moetjes op één lijn te krijgen met de dingen die we écht willen. Dat het bijna onmogelijk is om – hear hear, PLL – weg te vluchten van die verschrikkelijke overactieve stalker.
Want studeren na de middelbare school, dat moeten we. Wil je een fijne toekomst tegemoet gaan, in ieder geval. En die studie in precies vier jaar afronden, dat lijkt haast verplicht als we niet teveel nulletjes in de min willen hebben op onze bankrekening. Dat je daarna meteen gaat werken, dat lijkt de hele wereld logisch. Je moet namelijk goed op je eigen benen kunnen staan.
En wat dacht je van al het werk dat je naast je studie doet, om jezelf te ‘ontplooien’? Dat je dat juist wil doen door de hele wereld te bereizen, dat kan écht niet. Want daarvoor moet je je studie stopzetten, en dat gaat tegen alle hoge verwachtingen van de rest van de wereld in. En reken maar dat jij, ergens rond je twintigste, alles op een rijtje hebt. Dat je thuiskomt met een leuke gozer, standvastigheid hebt, je eigen huurt betaalt en dolgelukkig bent. Want zo werkt dat, het leven. Moetjes dus, die ons hele leven in strakke banen proberen te leiden. Kots.
Is het niet af en toe heerlijk om uit de bocht te vliegen? Om niet aan verwachtingen te voldoen maar er gewoon voor te kiezen wat jou gelukkig maakt? Weten we zelf niet veel beter wat goed voor ons is dan de rest van de wereld?
We hoeven niet altijd te doen wat er van ons verwacht wordt. Veel belangrijker is het om te kijken naar de dingen die je zelf écht wilt, zodat er steeds minder moetjes op je to-do lijstje staan, en je hem uiteindelijk écht ritueel mag verbranden. En uiteindelijk, als je goed naar jezelf luistert, hoef je niet meer te verlangen naar witte stranden en palmbomen. Want dan ben je dolgelukkig op de plek waar je op dat moment bent.
Lees hier de vorige column van Bente.
Heb jij ook het gevoel dat je teveel ‘moet’?
Door: Bente van storiesbybente.com
