Ik zit in de klas als ik een gesprek van mijn studiegenootjes opvang. “Ik kan het gewoon echt niet meer,” hoor ik het meisje tegen haar vriendin zeggen. “Het enige wat ik doe is werken. Als het niet aan school is, dan ben ik wel bezig met mijn bijbaan om mijn studie te betalen, en als ik dat niet aan het doen ben, werk ik me in de rondte om überhaupt een toekomst te hebben.” Het meisje naast haar legt haar hoofd in haar handen. “Als we onze dromen waar willen maken, moeten we wel.”
Een gesprek dat ik tegenwoordig steeds vaker hoor. In een tijd als deze is enkel een diploma in de hand niet meer genoeg om het te maken in de wereld op welk vlak dank ook. Drie bijbanen, heb je minimaal nodig om die studie te betalen. En wil je écht je dromen najagen? Zorg dan maar voor vijf vrijwilligersbaantjes. Dat zet je vast op de kaart, weet je wel. En vergeet dat grote netwerk niet, die je natuurlijk zelf op moet bouwen. Maar houd ten alle tijden die ambitie en werklust vast, want anders is het met je gedaan.
Het woordje succes, daar gaan wij jongeren met zijn allen massaal voor. En met al onze grootse dromen op het randje van vervulling, blijven we doorgaan. Zeggen we ja en amen tegen alles, geven we onze vrije tijd op om nóg wat extra werk te doen. Want alleen op deze manier zien we een glorieuze toekomst voor onszelf.
Wat we tijdens het dag en nacht zwoegen vergeten, is dat juist dat harde werken voor ons toekomstige geluk, ons nu niet gelukkig maakt. We hebben geen tijd meer voor vriendinnen, kunnen onmogelijk nog een dagje vrij nemen en liggen aan het eind van de dag uitgeput in bed. Om de volgende dag weer precies hetzelfde te doen, want alleen door hard te werken gaan onze dromen in vervulling. Het resultaat? Ergens in onze twintig en doodsbang voor de burn-out die steeds sneller op de loer ligt.
Het wordt eens tijd dat we beseffen dat er zoveel meer is in het leven dan slechts werk. Dat er af en toe een adempauze nodig is, en dat het verdomd heerlijk kan zijn om een complete dag in je pyjama rond te lopen zonder een vinger uit te steken. Dat onze vriendinnen belangrijker zijn dan nachten zwoegen, en dat we onze dromen écht wel een keer on hold kunnen zetten. Al is het maar voor een paar dagen.
Juist nu we nog alle vrijheid hebben, is het belangrijk om die met beide handen aan te grijpen. Om door te hebben wanneer het even genoeg is. Om te weten wanneer je je werk even aan de kant moet schuiven om gewoon te leven in het nu, zonder de druk om alsmaar te presteren. En die kansen? Die liggen er over een paar dagen ook nog wel.
Heb jij ook het gevoel dat je het te druk hebt?
Door: Bente van storiesbybente.com
