“Ik hoorde er eindelijk bij.” Ik zat in een café in Amsterdam, en luisterde aandachtig mee met het gesprek van het tafeltje naast me. “Ik bedoel, ik was gewoon één van die meiden. Ik kon gewoon niet geloven dat het me was gelukt!”, hoorde ik een meisje enthousiast zeggen tegen haar vriendin, die wat afwezig in haar koffiekopje roerde. Het bleef even ongemakkelijk stil, en ik draaide mijn hoofd ietwat naar rechts om het tafereel nog beter te kunnen bekijken.

De vriendin keek nog steeds niet van haar kopje op, toen ze uiteindelijk zei: “Ja, wow. Hoe heb je dat zo voor elkaar gekregen?” Weer een stilte. De lach van het eerst nog zo enthousiaste meisje verdween als sneeuw voor de zon. “Ja, ik weet het niet. Door me anders te gaan gedragen, denk ik. Het kostte me best veel moeite.”

Al vanaf het moment dat we te maken krijgen met school en vriendinnen, speelt het een belangrijke rol. Erbij horen. Want hoe gaaf is het als je met dat ene groepje meiden door de schoolgangen mag lopen alsof je regelrecht uit een scène van ‘Mean Girls’ komt?

We hebben er alles voor over. Een gewaagd kapsel, een flink dieet (want je hoort er pas echt bij als je net zo skinny bent). We gaan zelfs zo ver dat we onze eigen interesses aan de kant zetten voor die van hen. Want zit je liever in de boeken dan dat je een vrije middag in de stad besteedt? Dan ben je het niet waard om erbij te horen. Populair zijn? Vergeet het maar.

Het gebeurt niet alleen op school, maar ook in dat wekelijkse sportclubje of op kantoor. Er is altijd dat ene groepje waar je naar opkijkt. Waarvan je hoopt dat jij er ook ooit deel van uit mag maken. Want je wordt er lekker zeker van, alsof ieder puntje van onzekerheid niet meer bestaat zodra je het middelpunt van de belangstelling bent.

Maar populariteit heeft een prijs, waarvan we ons moeten afvragen of we die wel willen betalen. Want om naar die toffe feestjes te mogen, heb je wel je kapsel veranderd in iets wat je zelf eigenlijk afschuwelijk vindt. En terwijl je mag shoppen met je nieuwe vriendinnen, geef je wel een fortuin uit aan kleding die niet bij je past. Je hoort er eindelijk bij, maar daarvoor heb je wel je persoonlijkheid op moeten geven.

Is dat echt wat we willen? Is populariteit echt zo belangrijk dat we onszelf verliezen in de weg daar naartoe? Is het niet veel fijner om vriendinnen te hebben die je accepteren zoals je bent? Om gewoon gelukkig te zijn met hoe je eruitziet, zonder jezelf op een dieet te zetten alleen maar voor anderen? Is het niet zoveel heerlijker om jezelf te vinden in plaats van te verliezen? Hoe aanlokkelijk het ook kan zijn, populariteit hoeft geen doel te zijn. Gelukkig zijn met jezelf en de mensen om je heen, is dat wel.

En terwijl ik in dat cafétje zat in Amsterdam, zei dat niet meer zo enthousiaste meisje precies wat ik wilde horen. “Maar ach, dat is al zo lang geleden. Ik ben zo veel gelukkiger nu ik vriendinnen heb die me nemen zoals ik ben zonder dat ik moeite hoef te doen.” En net als haar vriendin, die stopte met het roeren in haar koffiekopje, keek ik naar haar op en glimlachte ik.

Zou jij jezelf veranderen om populair te zijn?

Door: Bente van storiesbybente.com