Girlscene gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen.
Ik ben 17 jaar en heb PCOS
Ik ben ongeveer een jaar geleden begonnen met de pil, gewoon om regelmatiger ongesteld te zijn. Ik kon helaas echt niet tegen de hormonen en stopte ermee. Pas na 3 maanden werd ik één keer ongesteld, daarna ben ik tot op de dag van vandaag niet ongesteld geweest. Nadat ik al ruim 5 maanden niet ongesteld was geworden ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis. Niet alleen omdat mijn menstruatie uitbleef, maar ook omdat ik een eetprobleem had.
Er werd een echo gemaakt en dat kan ik me nog heel goed herinneren. De echografist mag niks tegen de patiënt vertellen maar hij had het er met een andere man over dat er wel follikels aanwezig waren, omdat ik biologie heb wist ik wat dit betekende. Het zijn blaasjes met vocht die ontstaan voor de eisprong, ik snapte er dus niks van. Theoretisch gezien had ik dus gewoon ongesteld moeten worden.
Zo’n 4 weken later had ik weer een afspraak met de kinderarts. Zij vertelde mij dat ik het polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS) heb.
PCOS is een aantal samenhangende afwijkingen, waarbij vaak (kleine) cysten in de eierstokken aanwezig zijn. De afwijkingen worden waarschijnlijk veroorzaakt door, en of gaan gepaard met hormonale afwijkingen.
Zij vertelde mij dat ik 2 van de 3 symptomen heb, namelijk: uitblijvende menstruatie en overgewicht. Ik werd even alleen gelaten en toen pakte ik zo snel mogelijk mijn mobiel om op te zoeken wat het was. Ik zag dat het verminderde vruchtbaarheid met zich meebrengt en soms zelfs onvruchtbaarheid. Mijn wereld stortte even in. Ik was van slag, de artsen kwamen terug en ik moest eigenlijk huilen. Maar zo sterk als ik ben, hield ik me in. Op de terugweg in de auto heb ik een half uur lang niks gezegd, toen ik thuiskwam ben ik naar mijn kamer gerend en ik heb een half uur liggen huilen in bed. Waarom moest mij dit overkomen?!
Ik word nog steeds emotioneel als ik dit schrijf. Mijn ouders vonden het maar raar dat ik er zo emotioneel onder was. Het viel volgens hen allemaal best wel mee en het kwam vast wel goed, sterker nog: ze waren best wel boos dat ik er na 2 dagen nog verdrietig om was. Dit heeft mij heel erg teleurgesteld, vooral omdat ik een hele goede band met mijn moeder heb. Omdat ik mijn verhaal toch aan iemand kwijt moest heb ik het aan een paar vriendinnen verteld, gelukkig begrepen zij mij wel. Ook al vragen ze er nooit meer naar en boeit het ze niet echt.
Bij PCOS hoort dus ook overgewicht en laat het nou net zo zijn dat ik een eetstoornis heb… Aan de ene kant ben ik blij dat ik weet wat ik heb, omdat ik nu weet waarom ik zo snel aankom en heel moeilijk afval. Maar ik vind het heel erg moeilijk om ermee om te gaan. Ik ben 6 kg in 2 weken aangekomen. Ik heb denk ik serieuze hulp nodig bij mijn eetstoornis, maar ik zou niet weten van wie. Mijn ouders (en ik) zijn het ook een beetje zat om steeds geld te betalen voor diëten die ik toch niet volhoud. Ik hoop dat het op een dag allemaal goedkomt en dat ik hoop dat ik ooit zwanger word.
Ik weet niet wat de toekomst mij brengt en ik denk er helaas best pessimistisch over. Nee ik ben niet depressief 😉 Veel meiden zullen misschien denken: pff is dat nou zo erg? Er is nog helemaal niks zeker… Maar voor de meiden die dit denken: beeld je maar eens in dat als je ontzettend graag kinderen wilt en je hoort dat dat misschien niet kan, hoe jij dan zou reageren. Dit is niet bedoeld als aanval, maar ik heb al vaak te horen gekregen dat ik mij aanstelde.
Ik schrijf dit verhaal voornamelijk omdat ik het er nog steeds erg moeilijk mee heb om te accepteren dat ik PCOS heb. Ik wilde het van mij afschrijven en ik wil dat andere meiden weten dat zij zich niet net als ik alleen hoeven te voelen. Wil je een keer praten, mijn naam is Lilly op Girlscene. Ik zou het heel fijn vinden om met mensen te praten die hetzelfde doormaken.
Door Girlscene-gebruiker Lilly
