De redactie schrijft elke dag leuke artikelen voor jullie, maar er zijn genoeg lezeressen die ook goed overweg kunnen met pen en papier! Deze week lichten wij deel twee van het verhaal 'Geen gevoel' van Girlscene-lezeres Nina uit. Het gaat over de achttienjarige Nihal die leeft in de sloppenwijk Tuzlucayir. Ze leeft hier met haar drie jaar jongere zusje Elif en haar tante Eda, want de ouders van Nihal en Elif zijn omgekomen door ziekte. Nihal kreeg op zestienjarige leeftijd te weten dat ze was uitgehuwelijkt met ene Imram. Nihal heeft dit altijd best gevonden, tot ze in de ban raakt van een 49-jarige man. Je leest het verhaal hier! 

Nihal
Speciaal voor Erkan had ik mijn strakste en blootste kleding aangetrokken. Toen ik mij omkleedde keek mijn tante -zoals gewoonlijk- toe vanuit haar stoel. De enige stoel die we hadden. Ze zei niks, maar volgde al mijn bewegingen. Ik irriteerde me aan haar, heel erg. Niet alleen daarom, maar ook omdat zij niet wilde werken voor geld, ze liet het allemaal aan mijn zusje en mij over. Terwijl zij dat geld dan weer verpatste aan dingen die we niet nodig hadden. Belachelijk vond ik dat, wij waren immers met wildvreemden naar bed geweest, voor haar. Dat gunde ik haar niet. Zelf vond ik het werk nog niet zo erg, maar ik vond het zo zielig voor mijn zusje. Ze was minderjarig, nog maar vijftien en toch moest zij met vieze, oude mannen naar bed. Ik was blij verrast dat Erkan zo’n hoog geldbedrag wilde betalen, dan zou mijn zusje de komende week niet met iemand naar bed hoeven.
‘Nihal, wat ben je vroeg.’ Ik schrok wakker en keek recht in de ogen van Erkan.
‘Dat klopt, ik heb er zin in,’ zei ik op mijn stoutst. Het was gelogen. Ik had er wel zin in gehad, maar dat was niet de reden dat ik zo vroeg was. Dat was omdat ik mijn tante wilde vermijden.
‘Kom, ga met me mee.’
‘Prima.’ Ik was benieuwd waar Erkan mij mee naar toe zou nemen. En hoe.
Verrassend genoeg nam Erkan mij niet mee naar een hotelkamer in de grote stad (zoals de meesten deden), maar hij nam me mee naar zijn huis. Het was een groot huis, in vergelijking met het ‘huis’ waar wij woonden. Ik vroeg me af waar Erkan het geld vandaan haalde om dit huis te kunnen betalen. En om mij te kunnen betalen.
Erkan opende de voordeur van zijn huis en zei: ‘welkom in mijn paleisje,’ even was het stil, ‘ons paleisje.’ Grinnikend liep ik naar binnen en volgde hem. Erkan liep naar een kamer waar een bank stond en een vierkant apparaat, een televisie. Waarschijnlijk was dit de woonkamer.
‘Ga zitten,’ zei Erkan. Gehoorzaam ging ik zitten en Erkan kwam tegen me aan zitten, met zijn hoofd op mijn schoot. Zachtjes streelde ik hem door zijn krullige haar. Erkan vond het blijkbaar niet goed genoeg want hij ging weer normaal zitten en probeerde mij te zoenen. Hij was duidelijk de leider. Terwijl ik dat normaal was. Erkan’s lippen kwamen langzaam op mijne af, hij had zijn ogen gesloten. Normaal zoende ik niet met een klant, dat vond ik te persoonlijk worden. Ze mochten mijn hele lichaam hebben, maar mijn mond niet. Alleen bij Erkan was het anders. Ik vond het niet erg, dat hij mij probeerde te zoenen. Erkan was nu heel dichtbij mijn lippen en ik sloot mijn ogen en beantwoordde zijn zoen uitgebreid. Mijn tong rolde over zijn tong en het was fijn. Erkan’s tong werd steeds wilder en mijn tong automatisch ook. Het was magisch, zoiets had ik nog nooit gevoeld. Tegen mijn zin in, stopte Erkan plotseling.
‘Ik wil meer, Nihal, ik wil meer,’ zei hij wild. Hij stond op van de bank, sleurde mij ook van de bank af en bracht mij naar de slaapkamer. Hij trok zijn broek uit, hij had alleen nog maar zijn onderbroek aan. Toen was het de beurt aan zijn T-shirt, hij trok hem met een ruk van zijn lijf af. Zijn buik was lichtbruin en gespierd. Erkan liet zich op het tweepersoonsbed vallen en keek naar mij. Waarschijnlijk verwachtte hij dat ik mezelf ook zou uitkleden, dus dat deed ik ook. Langzaam, maar sexy, trok ik mijn jurkje uit. Geamuseerd keek hij toe en hij liet af en toe woordjes vallen als ‘verder’ ‘meer’ en ‘sneller’. Nu mijn jurkje uit was, had ik alleen nog een knalrood lingerie setje aan. Die had ik een keer goedkoop gekocht van iemand op straat. Het setje was eigenlijk iets te klein voor mij, maar hoe strakker hoe beter toch? Ik besloot dat Erkan de rest mocht uittrekken dus ik kroop naast Erkan in het bed.

Imram
Ik had lekker geslapen, met het lichaam van Zehra tegen mij aan. We lagen nog steeds in bed, het was vroeg in de ochtend.
'Imram, misschien moeten we het er nog een keer over hebben,’ begon Zehra. Direct wist ik welke kant ze op wilde, ze wilde het waarschijnlijk weer over mij en Nihal hebben. Daar had ik momenteel geen behoefte aan.
‘Moet dat nu?’ antwoordde ik behoorlijk geïrriteerd. Ze vroeg het altijd op momenten dat het totaal niet uitkwam, zoals nu in de ochtend.
‘Je weet niet eens waar ik heen wil,’ verdedigde ze zichzelf.
‘Echt wel. Je wilt het over Nihal hebben,’ zei ik kwader dan ik bedoeld had.
‘Hoe weet je dat?’ In haar stem was enige verbazing te horen.
‘Ik wil het er niet meer over hebben, oké?’ snauwde ik, ‘in ieder geval nu niet.’
‘Je wilt het er nooit over hebben. De trouwdatum is al binnen dit jaar, dus het wordt de hoogste tijd om te praten,’ bracht ze er tegen in. Ergens had ze wel gelijk, maar dat hele uithuwelijken was voor mij erg moeilijk.
‘We hebben al gepraat. Wij vluchten samen, voor het zover is,’ zei ik al iets kalmer.
‘Dat wil jij, ja! Maar denk eens aan mij. Ik heb ouders, broers, zussen en vrienden die om mij geven. Ik wil ze niet in de steek laten.’ De zinnen herhaalden zich een paar keer in mijn hoofd. Ze had ouders, broers, zussen en vrienden die om haar gaven. Maar ik gaf toch ook om haar? Vond ze mij dan niet belangrijker? En was ik echt zo’n egoïst, die alleen maar aan zichzelf dacht? Haar woorden hadden me geraakt.
‘En ik dan? Wat moet ik dan doen? Ik ga echt niet met die arme trut trouwen!’ In mijn stem was wanhoop te klinken, ik hoopte dat ze dat niet gehoord had.
‘Misschien valt ze best mee,’ flapte ze er uit. Die woorden deden me pijn. Dat zou betekenen dat ze me niet wilde. Niet wilde vechten voor mij. Betekende onze relatie dan niks voor haar? Betekende ik dan niks voor haar?
‘We hebben al twee jaar een relatie en dan durf jij zoiets te zeggen? Beteken ik dan niks voor je?’ schreeuwde ik haar woedend toe. Zehra was duidelijk geschrokken van mijn uitbarsting, want ze rolde naast mij weg en ging op de bedrand zitten. Toen keek ze me aan.
‘We hebben al twee jaar een geheime relatie Imram. Weet je hoe het voor mij is om het stil te houden voor iedereen die mij dierbaar is? Dat ik het moet verzwijgen, omdat jij bent uitgehuwelijkt met iemand. Weet je hoe dat is Imram?’ schreeuwde Zehra.
‘Ik moet het ook verzwijgen Zehra, als we dat niet doen dan kunnen wij geen relatie met elkaar hebben. Mijn ouders zullen me vermoorden als ze weten dat ik een vriendin heb,’ schreeuwde ik kwaad terug. Ondertussen was ik ook uit het bed gekomen en ging ook op de bedrand zitten. Aan de andere kant van Zehra. We zaten nu met onze ruggen naar elkaar toe.
‘Weet je wat Imram? Trouw maar lekker met die Nihal. Tussen ons is het over en uit. Ik heb nu al medelijden met Nihal.’ Dat was de druppel, die opmerking kon echt niet door de mand. Ik zag onze bruiloft en onze vier kindjes aan mijn neus voorbij gaan, dat zou nooit gaan gebeuren…

Deel drie lees je later op de website of kijk voor het verdere verhaal op het forum. 

Wat vind jij van dit verhaal?

Tekst & beeld: Nina