Heftig verhaal: ‘mijn vader stak mijn broer neer…’
Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen.
"Op 11 december 2005 veranderde mijn leven voorgoed. We waren met zijn allen thuis. Mijn zus en ik waren boven en mijn ouders en broer beneden. Ineens hoorden we heel veel geschreeuw van beneden komen. We snelden de trap af en zagen onze vader hard wegrennen. Toen we de woonkamer in liepen zagen we mijn broer in een plas bloed liggen. Ik begon heel erg te schreeuwen en wist niet wat er nu gebeurd was. We begrepen er niets van. Mijn moeder vertelde ons dat onze vader mijn broer had neergestoken.
Bron: weheartit
Meteen heb ik 112 gebeld en moest ik uitleggen wat er gebeurd was. Aan het einde van het gesprek zei de vrouw aan de telefoon dat er iemand buiten moest staan, zodat ze snel konden zien waar het was. Dit mocht niet van mijn moeder, omdat ze bang was dat mijn vader terugkwam. Gelukkig kwam de ambulance snel. Wij mochten niet mee naar het ziekenhuis, wij moesten naar het politiebureau om aangifte te doen tegen mijn vader. We wisten nog maar half wat er was gebeurd, we wilden gewoon met onze moeder mee. Toen we naar buiten liepen, zagen we onze auto staan, helemaal total loss. Op dat moment kregen we te horen dat mijn vader was overleden.
Toen we weer thuis waren was mijn moeder ook thuis. We kregen alles te horen wat gebeurd was. Mijn broer en vader zaten te stoeien op te bank, zo dacht mijn moeder te zien. Maar in één keer zag mijn moeder een mes in zijn broekzak zitten. Mijn moeder wilde vragen wat hij daar had, maar toen sprintte hij op mijn moeder af. Tot drie keer toe heeft mijn moeder hem ontweken met zijn mes. Mijn broer is, terwijl hij neergestoken was, over de bank geklommen en heeft mijn vaders handen gepakt, toen is mijn vader losgekomen en in de auto gekropen.
Later op de avond hoorden we hoe het met onze broer was. Hij was drie centimeter van zijn hart gestoken. Volgens de dokter had hij het bijna niet overleefd, en is hij puur op doorzettingsvermogen in leven gebleven. In totaal heeft mijn broer twee weken in het ziekenhuis gelegen. Op de condeleance-avond voor mijn vader werden we gebeld met de mededeling dat mijn broer een paniekaanval had gehad, dat het niet goed ging en dat hij dus niet op de crematie kon komen. Uiteindelijk mocht mijn broer naar huis en moet hij een nier missen, waar goed mee te leven valt. Ook moet hij de rest van zijn leven aan de medicijnen voor zijn te hoge bloeddruk. 'Gelukkig' is dit dus meegevallen!
Als wij over straat liepen hoorden we vaak geruchten en werd er naar ons gewezen. Mensen dachten dat mijn vader agressief was en dat hij ons mishandelde. Dit was echt niet zo. Wij konden een autopsie op onze vader laten doen, maar de kans dat er wat gevonden zou worden was minimaal. Waarschijnlijk is er iets geknapt in zijn hoofd wat dit uiteindelijk heeft veroorzaakt. Dit was erg pijnlijk omdat wij onze vader niet zo zagen. Ik ben een tijd boos op mijn vader geweest, maar heb dit langzaam een plekje kunnen geven. Die vijf minuten wegen niet op tegen de vijftien jaar geluk die mijn vader ons heeft gegeven. Ik was echt een papa's kindje.
Bron: weheartit
Na de kerstvakantie kwam ik weer terug op school. Mijn vriendinnen lieten mij vallen omdat ze bang voor mij waren. Bang door wat er bij mij thuis was gebeurd. Ook mijn moeder ging snel achteruit, ze kon dit er niet bij hebben. Dit reageerde ze vooral op mij af omdat ik het papa's kindje was. Dit was voor mij de druppel. Ik begon anorexiaverschijnselen te vertonen; ik wilde ergens controle over hebben en dat was het makkelijkst met mijn gewicht. Ook begon ik mezelf te snijden. Dit begon met één snee, maar al snel zat mijn hele lichaam onder. Ik wilde niets meer voelen in mijn hoofd, ik wilde het wegdrukken. Heb het ook erg verdrongen in die tijd.
Nu zes jaar later woon ik samen met mijn vriend. Dit gaat goed en kan ik het eindelijk een plekje geven. Dit heb ik nooit kunnen doen omdat mijn moeder niet wilde verhuizen en er zoveel foto's aan de muur hingen van mijn vader. Het gaat redelijk goed met mij, ik eet opzich goed en met het snijden ben ik gestopt. Dit wilde mijn vriend gewoon niet hebben, hij heeft me heel goed geholpen. Soms heb ik nog wel het verlangen om te snijden maar ik kies ervoor om in plaats daarvan gedichten te schrijven. Dit helpt mij ook. Met mijn moeder gaat het niet goed, zij heeft iedere dag therapie en is een paar keer opgenomen geweest. Mijn zus woont inmiddels ook samen en met haar gaat het goed. Met mijn broer gaat het ook goed, hij is heel nuchter en dat werkt voor hem. Erover praten blijft moeilijk, maar het helpt uiteindelijk wel goed!"
Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: 'Heftig verhaal of Leven met'.
Door: Brenda
