Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer het verhaal van een meisje dat al ruime tijd lijdt aan een depressie. 

Ik was 12 jaar, het was midden in de nacht en ik kon niet slapen. Ik lag wakker en hoorde mijn ouders praten. Het leek een normaal gesprek totdat ik goed luisterde. Ze hadden het over scheiden en verhuizen. Hoorde ik het goed? Ik wist niet wat ik hoorde en kon het nauwelijk geloven. Ik wilde het niet horen. Het is een grap.  

De volgende dag op school viel deze gedachten me zwaar. Ik moest huilen en wist niet wat ik moest denken. Concentreren lukte niet en mijn gedachten gingen steeds terug naar afgelopen nacht. Ik wist niet wat me gebeurde. Omdat ik toen op de basisschool zat mochten we tussen de middag naar huis. Ik kwam thuis, maar was er niet. Ik vroeg aan mijn ouders of ze gingen scheiden en begon te huilen. Ze vertelden me alles en deden me beloftes, maar deze beloften vrolijkte mij niet op. Hoe kon het zo zijn?!

Ze logen me voor over de echte reden waarom ze gingen scheiden, maar dat had ik toen nog niet door. Mijn leven veranderde in een hel. Alles ging slechter en slechter. Het ging slechter met mezelf en op school. De scheiding veranderde mijn hele leven. Ik was er kapot van, maar tegelijkertijd ook boos.

Mijn vader sliep totdat mijn moeder een nieuw huis had gevonden niet thuis. Al snel had mijn moeder een huis gevonden en gingen we verhuizen. Gelukkig was het minder moeilijk dan ik van tevoren dacht. Ik dacht dat alles wel goed zou komen, want ik voelde me fijn in ons nieuwe huis. Dit bleek dus anders. Ik had geen idee wat er zou gaan gebeuren en wat me te wachten stond. Onderhand hadden we alles leuk gemaakt in het huisje, maar dit vrolijkte mij niet op. Mijn moeder was helemaal kapot. Soms zat ze te huilen en dat brak me. Ik wilde dit niet, ik was boos op mijn vader. Want langzamerhand begon ik te merken wat de echte reden was. Mijn ouders maakten veel ruzie.

Ik werd ouder en kreeg veel ruzie. Langzamerhand raakte ik in een depressie, omdat ik mezelf niet meer onder controle had. Een aantal keer heb ik geprobeerd uit het leven te stappen. Ik sneed mezelf. Het ging niet goed met me en daarom kwam Jeugdzorg in beeld. Ik kwam onder behandeling van een psycholoog, omdat ik niet meer wist wat ik moest en mijn moeder hopeloos was. Ik had mijn moeder nog nooit zo kapot gezien.

Het ging steeds slechter met me. Waar ben ik in beland? Ik had twee lieve vrienden die me steun en hoop gaven. Maar op een gegeven moment hebben ze me verraden. Ik kon het nauwelijks geloven, want ik dacht dat ik ze kon vertrouwen. Vanaf dat moment vertrouwde ik niemand meer. Ik was mezelf kwijt en had nergens meer zin in.

Aan het einde van het jaar probeerde ik mijn leven weer langzaam op te bouwen, maar het lukte me niet. Wel ben ik een poosje gestopt met mezelf snijden, maar toen ik naar de middelbare ging kwam alles weer terug. Inmiddels zit ik al een tijdje op de middelbare school, maar heb ik nog steeds moeite met het oppakken van mijn leven. Ook heb ik sinds een tijdje een eetstoornis. Ik ben bang voor wat de toekomst me brengt, maar hoop dat alles goedkomt.

Lees ook:

• Heftig verhaal: Ik liet mijn kindje weghalen voor mijn vriend
• Heftig verhaal: Had ik mijn broertje maar niet achter gelaten

Beeld: iStock