In de nieuwe Girlscene rubriek zetten we de leukste bijbaantjes van de Girlscene lezeressen in de spotlights! Van promoters, dolfijnentrainers en visagisten tot videobewerkers, festivalmedewerkers en stylisten. Je kunt het je zo leuk niet bedenken en daarom zet Girlscene het voor je op een rijtje. Wellicht vind jij zo wel je nieuwe bijbaantje, of switch van je huidige bijbaan naar een veel leukere. Deze keer behandelt Girlscene vier bijbaantjes van de Girlscene lezeressen!
Marion (24)
Werkt bij: Starbucks als barista
Ik ben Marion en werk als barista bij Starbucks. Dit vind ik echt de leukste bijbaan ooit! Ongeveer drie jaar geleden zag ik dat er een Starbucks kwam in Groningen, het leek mij meteen ontzettend leuk om daar te gaan werken. Niet alleen omdat Starbucks zo'n grote naam is, maar ook omdat ik de omgang met klanten erg leuk vind. Je kon alleen solliciteren via internet, dus ik heb meteen mijn CV opgestuurd. Na een tijdje werd ik uitgenodigd voor een sollicitatiemiddag. De sollicitatiemiddag was al erg leuk, we waren met een groep sollicitanten en we kregen meteen interessante info over Starbucks. Vervolgens hadden we een gesprek en werd ik aangenomen.
Voordat je echt bij Starbucks aan het werk mag, heb je eerst een training van ongeveer 40 uur. Tijdens deze training leer je alles over koffie en natuurlijk leer je hoe je de lekkerste drankjes maakt. Je mag ook alles proeven, want je moet natuurlijk wel weten wat je verkoopt. Inmiddels ben ik al twee en een half jaar bij Starbucks aan het werk. Werken bij Starbucks op het station is erg leuk, omdat je met heel veel verschillende mensen in contact komt. Er komen jonge mensen, oude mensen, mensen uit Nederland, maar ook mensen uit veel andere landen, zeurende mensen en vooral veel leuke mensen. Ik vind het leuk dat mensen vaak tevreden weg gaan met een lekker drankje.
Het maken van de drankjes vind ik ook erg leuk. Mijn favoriete drankje om te maken is een café Latte. In de Latte maken we altijd een figuurtje zoals een bloemetje of een hartje, dit is best wel moeilijk, maar na een tijdje oefenen is er een mooi resultaat. Mijn collega's zijn ook erg leuk, dat is natuurlijk belangrijk voor de goede sfeer op de werkvloer. Bij dit bijbaantje is het wel vaak hard werken, maar ik vind het juist een leuke uitdaging om alle klanten zo snel mogelijk te helpen. Wat ook erg leuk is bij Starbucks zijn de namen op de bekers. Klanten vinden het ontzettend grappig als je hun naam verkeerd schrijft en je ziet echt de meest bijzondere namen voorbij komen.
Bijzonderheden: je mag geen zichtbare tatoeages hebben en ook geen sieraden dragen tijdens het werk.
Petra (19)
Werkt samen met een meisje met een verstandelijke beperking.
Mijn bijbaan is dat ik activiteiten doe met een meisje met een verstandelijke beperking. Vanuit het persoonsgebonden budget word ik betaald. Ik doe dit werk al bijna twee jaar. Hiervoor heb ik wel bij hun opgepast, maar deed ik dit gewoon als oppaswerk. Het leukste aan mijn baan is de dankbaarheid die ik ervoor terug krijg. Als ik een activiteit heb gedaan die zij leuk vindt, krijg ik dat nog heel lang te horen.
Ook heeft ze er zin in om met mij mee te gaan, omdat ze weet dat er altijd wel wat leuks op de planning staat. Ik probeer wel de activiteiten aan te passen als ik zie dat ze moe is. Dan gaan we niet een eind fietsen maar dan blijf ik thuis en doen we rustige activiteiten zoals een filmpje kijken, kapster spelen of knutselen. Andere activiteiten die ik heb gedaan zijn: een dagje met de trein mee, winkelen, fietsen, een high tea gemaakt, bakken en zwemmen. Dit zijn enkele voorbeelden. De tijden zijn heel flexibel. We spreken samen af hoeveel uur ik iets ga doen en of het in de ochtend of in de middag is. Soms gebeurt het ook dat het een hele dag is. Het ligt eraan of het kan en wat de activiteit is. Het kan ook zomaar zijn, als het vakantie is, dat ik op een andere dag naast zaterdag werk. Dat vind ik heel fijn aan mijn baan.
Een bijkomend voordeel is dat het ook extra ervaring oplevert. Ik ben bezig aan de opleiding Medewerker Maatschappelijke Zorg. Dit is een opleiding om met mensen met een verstandelijke beperking te werken. Dit is ook echt iets wat ik na mijn opleiding wil gaan doen. Als je dit werk wil doen moet je minimaal 18 jaar zijn. De uren zijn in overleg met ouders of verzorgenden, zodat het heel flexibel is. Het leuke is dat ik mag bepalen wat ik ga doen, als het maar iets is wat binnen haar interesses valt. Ik heb zelf een aantal doelen opgesteld waaraan ik wil werken als ze bij mij is. Ik probeer zoveel mogelijk aan deze doelen te werken, maar doe dat niet altijd. Het gebeurt ook wel eens dat ik met twee doelen in één middag bezig ben.
Stephanie (21)
Werkte als hiker bij studentenchauffeursbedrijf EasyWay
Waarom is dit de beste bijbaan ever? Omdat ik van autorijden houd. Bij dit baantje word je op pad gestuurd om auto's van punt A naar punt B te brengen, soms wel het hele land door! Doordat ze alleen studenten met een week-OV aannemen, heb je geen reiskosten. Je begint meestal ergens bij een adres in je eigen omgeving en vanuit daar rij je ergens anders in het land heen. Vanaf daar reis je zelf weer met het openbaar vervoer naar een adres in de buurt, waarna je weer naar je eigen regio terugrijdt. Afhankelijk van de ritten kun je er ook drie of vier op een dag hebben.
Je kunt via internet aangeven wanneer je beschikbaar bent. Zo heb ik regelmatig, als ik om 13:15 uur college had, 's ochtends nog even een ritje gereden. Je krijgt wel een bepaald tijdsframe waar je je aan moet houden en zolang je niet in de file staat is dat makkelijk te doen. Je kunt dus zelf beslissen of je bij een tankstation een pauze neemt. Ik had op een gegeven moment mijn vaste pauzeplek bij Kerkdriel in de buurt, daar zit aan beide kanten van de A2 een groot tankstation. Je krijgt eigenlijk zo goed als je hele reis- en werktijd betaald, vanaf het moment dat je vertrekt totdat je weer thuis bent.
Zijn er ook nadelen? Jazeker. Ik heb een keer een auto meegekregen waarvan de eigenaar heel vaag was over wat er mis mee was (soms moet je ook schadeauto's rijden namelijk), en die moest van omgeving Amsterdam naar omgeving Tilburg. Uiteindelijk stond ik net na Utrecht stil op de vluchtstrook en het duurde 2 uur voordat de ANWB er was. Gelukkig heb ik wel alle tijd uitbetaald gekregen! Verder is het ook niet zo prettig als je vertraging oploopt door file of het OV en je bijvoorbeeld wel de auto voor een bepaalde tijd moet hebben afgeleverd.
Wanneer kun je dit werk doen? Er zijn meerdere bedrijven waar je dit kunt doen, ik heb dit bij EasyWay gedaan. Zij eisen dat je minimaal zes maanden je rijbewijs hebt, hbo/wo student bent en minimaal één dag doordeweeks beschikbaar.
Verdien je er veel mee? Dat hangt er vanaf hoeveel tijd je ervoor hebt. Ik kreeg met 20 jaar ongeveer €6,50 netto per uur, maar werkte vaak maar één dag in de week een uur of acht. Omdat de bedrijven waar ze de opdrachten van krijgen alleen doordeweeks open zijn, kun je niet even in het weekend flink bijverdienen hiermee.
Het is dus leuk om naast een weekendbaantje te doen of als je het leuk vindt om auto te rijden.
Anoniem (18)
Werkt als: volleybaltrainster
Ik ben op mijn 13e vrijwillig gaan helpen na een oproep vanuit de club. Na een seizoen lang vrijwilliger te zijn geweest, werd ik gevraagd om het jaar daarop zelf een team te gaan begeleiden tegen een vergoeding. Het leuke van deze bijbaan is dat het oprecht leuk is en altijd anders. Kinderen komen met werkelijk geniale opmerkingen en plannen. Het is ook fantastisch om kinderen aan te moedigen het beste uit zichzelf te halen en daar een rol in te mogen spelen. De triomf wanneer ze een bal weten te redden terwijl de tegenstander al juicht is ongelofelijk, die blikken in hun ogen op zo’n moment – vol trots – is de reden waar ik het voor doe.
Heerlijk is het om kinderen een seizoen lang te zien groeien en bloeien. Zeker op jonge leeftijd (10-12 jaar zijn die van mij) is sport echt hun uitlaatklep. Kinderen spelen met onwijs veel emotie, soms lastig, maar meestal prachtig om te zien. Natuurlijk komt er wel eens een kind verdrietig binnen. Laatst had ik een speelster wiens tante was overleden en moeder kwam haar verdrietige dochter brengen. Daar pas ik mijn training dan op aan. Iets meer oefeningen met succesbeleving en iets minder techniek. Aan het eind van de training stapte het meisje met een brede glimlach van het veld. Die avond kreeg ik een mail van de ouders om me te bedanken, dat voelt echt goed.
Respect, positief coachen, samenwerken, plezier, maar ook dicipline zijn de belangrijkste punten op mijn trainingen. Het veld moet een soort veilige wereld zijn, waar geen plek is voor alle zorgen van de buitenwereld. Iedereen mag zichzelf zijn op haar manier en iedereen moet dat accepteren. Ik laat de meiden hard werken, maar dat accepteren ze. Sterkter nog; een toernooitje de laatste training voor een vakantie vinden ze prima, zolang ik maar beloof dat we na de vakantie weer met ‘beter worden’ bezig gaan. Regelmatig komen ze ook met eigen verzoekjes waar ze meer op willen trainen. Persoonlijk vind ik dat alleen maar mooi, heerlijk dat ze er zo mee bezig zijn en ik geef er dan ook graag ruimte voor. Het afgelopen seizoen was ontzettend leuk. Mijn team is van tien vreemdelingen gevormd tot een hecht team die elkaar ook buiten volleybal op zoeken. Tien meiden die misschien niet ’s werelds grootste talenten zijn, maar wel een half uur voor training er zijn, het net al hebben staan en druk bezig zijn met een partijtje. Dat enthousiasme is fantastisch. Mijn taak is volbracht, een andere trainer mag hun volgend jaar aan de hand nemen in een nieuwe fase van volleybal. En ik? Ik kijk alweer uit naar de twee nieuwe teams die ik volgend jaar krijg en ga keihard werken om er weer twee teams van te maken.
Het kost wel veel energie, maar je krijgt er echt ongelofelijk veel voor terug. Ik vind volleybal zelf ontzettend leuk en training geven begon als een leuke hobby. Van je hobby je bijbaan maken is natuurlijk ideaal. Training geven heeft volgens mij niet echt een minimum leeftijd, wel moet er (indien je minderjarig bent) een andere volwassene aanwezig zijn in de zaal. Bij ons is dat niet zo’n probleem, omdat er vaak twee of drie teams tegelijk trainen. Wat belangrijker is, is dat je enthousiast bent en er van houdt met kinderen te werken. Je moet redelijk stevig in je schoenen staan en verstand hebben van de sport waarin je training wil geven. Naast trainer ben je in sommige gevallen ook politieagent, therapeut en psycholoog. Hoewel je werktijd misschien twee uur per training is, ben je er natuurlijk +/- een half uur van te voren en ook na de training blijven vaak kinderen hangen om verhalen te vertellen en soms om advies te vragen.
Verder moet je wel veel voorbereiden, heb je ook buiten het training geven om een voorbeeld functie en vinden je speelsters het heel tof als je probeert bij hun wedstrijden te kijken/coachen. Ik krijg per week voor vier uur betaald, maar ben er zelf acht a tien uur mee bezig. Dat maakt mij niets uit, want ik vind het heerlijk om te doen. Ik wil je graag nog een aantal tips geven waar je misschien wat aan hebt: wees creatief, bouw technieken op in stapjes, complimenten geven en weet wat je doet. Kinderen zijn nieuwsgierig en vragen veel! Zorg ervoor dat je altijd kunt uitleggen waarom je een bepaalde oefening doet! Geef ruimte voor creativiteit en laat de kinderen regelmatig zelf nadenken over waarom iets moet op een bepaalde manier. Kauw ze niet alles voor. Trek niemand voor, maar behandel wel iedereen op haar eigen manier. Niet iedereen leert op dezelfde manier. Geef je speelsters vertrouwen en geloof in ze, dan zul je verstelt staan van wat ze allemaal kunnen.
Denk jij dat je de leukste bijbaan ever hebt? Wacht dan niet langer en deel het met Girlscene!
Mail stage@girlscene.nl met het volgende:
1. Naam, leeftijd, bijbaan
2. Hoelang werk je er al?
3. Waarom is dit de beste bijbaan ever? (motivatie van ongeveer een halve A4)
4. Bijzonderheden (bijvoorbeeld 18+, geen vaste werkuren, door het hele land reizen)
