Lifestyle

Heftig verhaal: Mijn vriendje pleegde zelfmoord

Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek 'lifestyle'. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen.

In de zomervakantie van 2011 heb ik iets verschrikkelijks meegemaakt, mijn vriend (20) heeft zelfmoord gepleegd. Aangezien dit voor mij totaal onverwachts was kan ik het af en toe nog steeds niet geloven. Dit overkomt altijd andere mensen en nooit jezelf. Dit gun je niemand, zelfs niet je ergste hater. We zouden bijna twee jaar samen zijn, we zouden samen op vakantie gaan. Het is niet niets dat je zo in één keer je vriendje, je beste maatje en je trouwe buddie kwijtraakt.


Bron

Ik was die dag aan het werk. 's Avonds zou ik naar een vriendin van mij gaan, hier was ik op een gegeven moment en toen werd ik gebeld door mijn moeder: ''Er is iets heel ergs gebeurd met Lars ''. Op dat moment begon ik al helemaal in paniek te raken omdat er erge dingen door je hoofd gaan. Ondanks dat je hier niet in wilt geloven kun je niet meer rustig blijven op zo'n moment. We stonden samen te praten op het balkon toen ik een auto aan hoorde rijden met piepende remmen. Ik wist gewoon dat het mijn ouders waren. Ik had gelijk, het waren inderdaad mijn ouders. Ik wist op dat moment niet hoe snel ik naar beneden moest komen, in paniek en helemaal buiten adem kwam ik op de galerij aan. Mijn vader sloot de deur achter zich en wat er toen allemaal is, kan ik me niet meer herinneren. Het enige wat ik nog weet is dat ik keihard begon te huilen en te schreeuwen. Dit kon toch niet waar zijn.. Mijn lieve vriendje die het niet meer zag zitten, die de eerste trein heeft genomen en hiervoor is gesprongen. Wat een pijn, en wat een verdriet.

Helemaal verward ging ik achter in de auto zitten, ik kon alleen maar huilen. Ik heb niet eens normaal afscheid kunnen nemen, ik heb hem geen laatste kus meer kunnen geven. Kon dit allemaal nog maar voor één keer. Toen we bij zijn ouders thuis kwamen, was het eerste wat ik zei: '' Het is mijn schuld''. Ik weet niet waarom ik dat zei, want zelfmoord is een keuze die je zelf maakt. Het is voor die persoon zelf al niet makkelijk om zoiets te doen, laat staan voor de omstanders om dit te begrijpen. De dagen en weken erna zijn in roes aan me voorbij gegaan, ik wou hem terug, ik wou dat het een nachtmerrie was en dat ik elk moment wakker moest worden, en dat mijn lieve vriend er dan gewoon zal staan. Maar helaas, dagen gingen voorbij en er moest een boel geregeld worden. Je dierbaarste is er niet meer en dat doet pijn.


Bron

Ik hield me sterk voor de buitenwereld als ik dan eindelijk alleen was ging ik stuk, ik brak van binnen en kon niet meer ophouden met huilen. Ik maakte fouten, mijn vriend was nog maar net overleden en ik zocht mijn aandacht bij een ander. Weetje waarom? Omdat je aandacht wil, omdat je die aandacht moet missen van je eigen vriend die er niet meer is. Hierdoor waren veel mensen boos op mij. Dit is zo onterecht want het was één warboel van gevoelens en gedachten. De begrafenis was mooi en heb een mooie tekst opgedragen aan mijn topper. Want ondanks alles, hij was altijd zo sterk en hij was echt mijn beste maatje. Soms voel ik me zo enorm schuldig over wat er is gebeurd, kon je de tijd maar terugdraaien. Maar alsnog heb ik altijd in mijn hoofd gehad dat elk persoon op een andere manier rouwt, niemand rouwt op precies dezelfde manier. Soms huil ik dagenlang achter elkaar zonder dat ik kan stoppen, soms voel ik me gewoon goed tot dat ik weer de pijn voel en ik weer in één keer omsla.

Met de ouders en familie heb ik geen contact meer, ik kreeg allerlei verwijten naar mijn hoofd gesmeten wat mij teveel de grond in boorde. Ik wou graag verder met mijn leven, want ik ben nog jong en probeer te genieten van alles wat erom me heen gebeurt. Veel mensen met zelfmoordgedachten zien geen andere uitweg. Ik hoop dat mijn lieve vriendje volledig achter zijn beslissing stond en dat dit absoluut hetgene is wat hij graag wou. Dat hij eindelijk maar toch de rust heeft gevonden die hij nodig had.

Wel zou ik nog een aantal tips willen doorgeven aan mensen die ook aan zelfmoord denken / ook iemand hebben verloren:
– Probeer erover te praten en voel je absoluut niet lullig, denk alsjeblieft na over de gevolgen!
– Probeer professionele hulp te zoeken mocht je denken dat je het allemaal niet meer ziet zitten.
Tips voor mensen die iemand hebben verloren: – Je hoeft je niet altijd sterk te houden, huilen mag!
– Praat erover met mensen die je vertrouwd!
– Iedereen rouwt op een andere manier, dus wees niet bang dat je iets verkeerd doet.

Zelfmoord is in mijn ogen geen goede beslissing, probeer erover te praten en denk aan de nabestaanden!


Bron

Door Lisa

Must reads 👀