Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een meisje die haar 3-jarige neefje en haar moeder in 3 maanden verloor.

Toen ik klein was werd ik gepest waardoor ik een depressie en eetstoornis krijg. In november 2015 begon de ellende weer opnieuw. Op een zaterdagavond was ik aan douchen toen mijn moeder naar mij riep dat mijn oom en tante een auto ongeluk hadden gehad. Mijn ouders gingen naar het ziekenhuis, terwijl ik met mijn zus in spanning op een telefoontje wachtten. Toen mijn ouders de oprit opreden zag ik dat ze hadden gehuild. Het drong tot me door hoe ernstig het was. M’n oom en oudste neefje (5) waren er nog ‘goed vanaf gekomen’. M’n tante had een hoop gebroken. En m’n jongste neefje (3) lag in coma… Na de 6 langste dagen van m’n leven, ziekenhuis in en uit, elke dag langs mijn oudste neefje; omdat wij zijn houvast werden, werd de beademing bij mijn kleine vriendje stop gezet en was ik hem voor altijd kwijt. Een week later namen wij voor de allerlaatste keer afscheid. Het was het kleinste kistje dat ik ooit had gezien, gemaakt door mijn zwager. Overal was Elmo, want daar was hij gek op. En overal waren tranen, want wij waren gek op hem. 

Op 1 januari 2016 kwam ik opnieuw in een nachtmerrie terecht. Het ging al een tijdje niet zo goed met mijn moeder, ze had een hernia en suikerziekte. Toen ik wakker werd stond de huisarts beneden en werd mijn moeder opgenomen in het ziekenhuis. Ze gingen een datum plannen voor een operatie. Tot 8 januari, een week later, het nieuws naar buiten kwam dat deze pijn niet door een hernia kwam; ze had longkanker. Het laatste beetje staande in mijn wereld stortte in. Ze stond er zelf heel positief in en wilde beginnen met bestralingen en chemokuren. Maar op 5 februari kregen wij het nieuws dat het al zo ver was uitgezaaid, dat de artsen niks meer voor haar konden doen.

Maar ze stond er zelf enorm positief in en was klaar om de strijd aan te gaan. Na een aantal bestralingen zou zij met chemokuren gaan beginnen, maar zo ver is het helaas nooit gekomen. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. M’n moeder, m’n beste vriendin… De dingen die we nog samen zouden gaan doen, zouden we nooit meer kunnen doen. Ze zou er niet bij kunnen zijn als ik ooit zal gaan trouwen. Maar m’n hart brak pas echt op het moment dat we aan haar ziekenhuisbed stonden en ze tegen mijn oudere zus zei: ‘’Ik zal wel vanaf boven naar mijn kleinkinderen kijken’’ en m’n zus terug zei ‘’Mam, ik ben zwanger’’. Haar allergrootste wens was oma worden, maar dit heeft ze helaas niet meer mogen meemaken. Want op 10 februari 2016 kwam mijn moeder te overlijden. Ik hield haar hand vast en voelde haar hand uit de mijne glijden. Op dat moment wist ik dat ik mijn allerbeste vriendin kwijt was.

Anoniem

Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal’.

Beeld: iStock