Lifestyle

‘Ik heb een handicap en toch doe ik mee aan een Mis(s)verkiezing’

Ik, Marit Smit, heb een handicap; ik ben geboren zonder linkerhand, en ja, daar ben ik best weleens onzeker over. Toch doe ik mee aan een Mis(s)verkiezing. Waarom? Dat lees je hier.

Toen ik geboren werd zei de zuster tegen mijn ouders: ‘er is iets heel ergs gebeurd!’. Mijn vader kan het verhaal in geuren en kleuren vertellen. Hij dacht dat ik dood zou gaan! Toen bleek dat ik ‘alleen maar’ een hand had, waren ze enorm opgelucht. Het zou vast wel lastig worden, maar verder was ik in ieder geval gezond. Maar eigenlijk viel het reuze mee hoe moeilijk het allemaal was! Ik kon als eerste in de klas mijn veters strikken (wat op die leeftijd echt een big deal is hoor!), en het bleek al snel dat er weinig was wat ik echt niet kon.

En toch was ik vet onzeker…
Maar des te ouder ik werd, des te meer het mij opviel dat ik anders was… Ik zag niemand die er zo uitzag als ik! Alle meiden zagen er hetzelfde uit: mooi, dun, met lang blond haar, en gewoon twee handen. Tijdens de middelbare school vond ik dat heel erg zwaar, en ik huilde regelmatig stilletjes in mijn bed. Waarom moet ik nou een hand hebben? En waarom moest ik nou zo anders zijn?

mis(s) verkiezing marit

Ik miste een voorbeeld
Al snel begon ik te zoeken naar iemand waar ik wel op leek, maar ik kon eigenlijk niemand vinden… Totdat de film ‘Finding Nemo’ uitkwam. En ineens had ik mijn voorbeeld; Nemo! Een vis met een lucky fin! Maar waar waren de menselijke voorbeelden? In onze maatschappij zien we mensen met een handicap vooral als zielig, je hebt er een beetje medelijden mee. Maar zo voelde ik mij totaal niet! En dus besloot ik om dan zelf maar een voorbeeld te worden voor andere mensen met een handicap.

Een blog en de Mis(s)verkiezing
Daarom begon ik een blog: Pretty Different. Op de blog post ik foto’s van mijn outfits (want schocking; ook gehandicapte meiden houden van mode), maar ook verhalen over andere mensen met een handicap. Ik deed fotoshoots, en kwam zo zelfs op de cover van de Viva…
En toen kwam dus de Mis(s)verkiezing. Een verkiezing van Lucille Werner voor vrouwen met een handicap. Een verkiezing om te laten zien dat we veel meer zijn dan die handicap. Om te laten zien dat er zoveel mooie, sterke vrouwen zijn die toevallig een handicap hebben. Een verkiezing waar ik heel graag aan mee wilde doen… Nu zit ik bij de 8 finalisten!

mis(s) verkiezing marit

De weg naar de finale van de Mis(s)verkiezing
Hoe dat allemaal begon? Tijdens de audities zijn er 150 vrouwen met een handicap uitgenodigd. Super bijzonder, want wat veel leuke vrouwen! We moesten allemaal een fotoshoot doen, over de catwalk lopen en in een pitch vertellen wat onze missie is. Die van mij? Meer mensen met een handicap in de media! Waarom? Omdat ik echt geloof dat het gaat helpen voor de acceptatie van mensen met een handicap, voor verandering van het beeld van mensen met een handicap.
Hierna mochten er 35 vrouwen door naar de volgende ronde. En ik zat erbij! Het laatste onderdeel werd een persoonlijk interview. Wie ben je? Wat doe je? En waarom vind je het belangrijk om mee te doen? En toen moesten we wachten… 5 weken wachten om te horen of we in de finale zaten…

Ik zit in de finale!
Vijf weken later, zit ik nietsvermoedend lekker te werken op kantoor, tot er ineens een cameraploeg voor mijn neust staat; ik zit in de finale! Samen met 7 andere vrouwen mogen we Nederland laten zien waar we voor staan. Al deze vrouwen hebben een ding gemeen: we zijn het zat om gezien te worden als zielig, en willen heel Nederland laten zien dat een handicap echt niet iets is om je voor te schamen! Natuurlijk hebben we allemaal ook nog steeds onze onzekerheden… Man, ik heb echt weleens een jankdag. Maar wie niet?
Het is volgens mij hoog tijd dat ook mensen met een handicap gewoon mee mogen doen in de maatschappij. Dat we een model zonder been zien in een modereportage van Vogue, en een prachtige actrice in een rolstoel. En ik? Ik hoop presentatrice te worden. Waarom? Omdat ik echt geloof dat we de wereld een beetje kunnen veranderen door te laten zien dat een handicap echt niet zo’n probleem is… We zijn gewoon een beetje anders. Maar net zo goed mooi.

Ik hoop dat dit verhaal, de Mis(s)verkiezing en mijn blogs, jou en alle andere meiden laten zien dat je mooi bent zoals je bent. Dat het ook prachtig is als je anders bent. Of je nou maat 32 of 44 hebt, blond bent of rood, blank of zwart, gehandicapt of niet. Jij bent mooi! Jij bent pretty different!

mis(s) verkiezing marit

Wil je weten hoe het mij vergaat tijdens de Mis(s)verkiezing? Volg mij dan op Instagram of Facebook.

Foto’s: Anoukfotografeert.nl