Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer het verhaal van een meisje met escapisme.
Ik heb escapisme. Escapisme (Engels voor escape, ontsnapping, lek, ontkoming, afleiding en escapism, gewoonte of neiging de werkelijkheid te ontvluchten) is de psychologische neiging of gewoonte om de zorgen van het alledaagse leven en de daarbij horende verplichtingen te vergeten. Een escapist trekt zich terug in een andere wereld, zoals fictie, amusement, hobby, theater, videospellen en film. Het begrip escapisme komt daarom voor in de mediapsychologie.
Het begon allemaal toen ik 12 was. Ik ging net naar de middelbare school. Ik vond die verandering best wel eng, want ik was best een onzeker meisje. Verder maakte heel veel dingen mij nerveus en bang, zoals met mensen praten. Je zou kunnen zeggen dat ik een beetje ‘bang’ was voor andere mensen en wat zij over mij dachten. Ik had toen ook een stiefvader die altijd gemeen tegen mij was. Hij schold me uit en maakte me belachelijk bij andere mensen, dus mijn thuissituatie was niet echt goed. Verder had ik ook problemen met mijn gewicht, waardoor ik ook steeds belachelijk werd gemaakt door mensen van school. Hierdoor voelde het alsof mijn hoofd en mijn hart ‘overbelast’ werden, want ik werd steeds weer gekwetst voordat ik mijn andere pijn kon verwerken. Op een gegeven moment wilde ik geen pijn meer voelen en ging ik heel erg in mijn eigen wereld leven en voelde ik me ook gelukkiger. Al gauw kwam ik erachter dat het geen echte geluk was, het was iets wat ik zelf creëerde.
Doordat ik eigenlijk mijn plichten aan de kant zette, ging het heel slecht op school. Ik gedroeg me raar naar mensen om me heen, omdat ik niet wist hoe ik me moest gedragen. Ik ging van havo naar mavo, omdat school me niet meer boeide. Ik moest in therapie, want ik was depressief en mensen maakten zich zorgen om mij. Het gaat nu na drie jaar steeds beter. Ik ga verhuizen naar een andere provincie en ik ga 3 mavo opnieuw doen om uiteindelijk mavo+ te doen en dan door te stromen naar havo.
Ik snap dat de meeste van de mensen die dit lezen dit raar vinden, maar dat kan ik niemand kwalijk nemen. Ik wil alleen zeggen dat je nooit andere mensen raar moet noemen, omdat ze misschien lijden aan een psychische stoornis.
Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal of Leven met’.
