Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer het verhaal van een meisje dat mishandeld werd door haar zus.
Het begon allemaal toen ik naar de brugklas ging, mijn zus zat toen in de tweede klas. Ik weet niet goed hoe het is begonnen, maar mijn zus begon me te dwingen dingen te eten. Mijn ouders werkten elke dag van twaalf tot tien uur 's avonds om geld te verdienen, en waren dus weinig thuis. In het begin was het niet echt duidelijk dat ze me dwong, ik had het niet door. Na een jaar werd het zo erg dat ik in die aankomende anderhalf jaar dertig kilo was aangekomen. Nu vragen jullie je natuurlijk af: hoe kon ze zo dom zijn om het aan niemand te vertellen? Maar ik durfde het niet te vertellen uit schaamte, omdat ik dacht dat niemand me zou geloven. Als iemand anders dit tegen me had gezegd zou ik het waarschijnlijk ook niet geloven. Want wie is er nou zo gek om dit je eigen zusje aan te doen. Je eigen familie, je bloed.
Ik ging die anderhalf jaar ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Mijn ouders wisten van niks en mijn zus deed schijnheilig. Ze zei tegen mijn ouders dat we samen elke dag sportten, dat we samen aten. Ze moesten eens weten. Mijn zus had alle macht over mij, wanneer ik at, wat ik at, met wie ik praatte, geen mobiel, geen Facebook. Ik was erg gesloten tegenover anderen. Als ik iets niet at dan kreeg ik "straf”, wat meestal nóg meer voedsel was. In die tijd ben ik vaak geslagen, door mijn zus en door mijn ouders. Éen keer had mijn zus mij zo hard in mijn arm gebeten dat het een grote blauwe bult werd.
Uiteindelijk heb ik het aan het einde van de derde klas verteld aan mijn ouders. Ze waren geschrokken en teleurgesteld. Ze vroegen zich af waarom ik het zover had laten komen, waarom ik het nooit heb gezegd en waarom ik altijd de schuld op me nam.
Ik ben bij mijn oma gaan wonen en in ongeveer een halfjaar ben ik twintig kilo afgevallen. Ik wilde nog meer kilo’s kwijt, maar het ging er simpel genoeg niet meer af. Daarom zocht ik andere mogelijkheden om toch af te vallen. Rond vorig jaar december begon ik met minder eten, toen dat niet hielp begon ik aan overgeven. Langzaamaan heb ik een eetstoornis ontwikkeld en ben daarna nog ongeveer zes kilo afgevallen.
Iedereen gaf me complimenten, hoe goed het van me was, dat ik zoveel was afgevallen in zo'n korte tijd en hoe "mooi" ik nu was. Daardoor dacht ik dat iedereen me mooier vond als ik dun was. Ik had eetbuien en vaak daarna kotste ik het er weer uit, of laxeerde ik het. Toen kwam het moment dat ik het niet meer kon. Ik had mezelf voorgenomen om niet meer zo te leven omdat het simpelweg niet gezond was en erg deprimerend.
Tot op de dag van vandaag heb ik geen goede band met mijn familie. Ik denk niet dat ik het mijn zus ooit zal kunnen vergeven, laat staan vergeten. Ik ben nog steeds niet achter de reden gekomen waarom ze dit deed. Ik heb hulp gezocht, maar ik heb het nog steeds moeilijk om mezelf open te stellen. In de klas ben ik vaak het stille meisje, mensen vertrouwen vind ik moeilijk. Nog steeds heb ik het moeilijk met eten en af en toe heb ik nog een vreetbui. Maar ik kots of laxeer niet meer.
Ik weet niet hoe de toekomst zal zijn, maar ik hoop dat ik dit jaar mijn examens ga halen en een geheel nieuwe start kan maken. Ik ben een sterker persoon geworden, maar natuurlijk wilde ik dit niet op deze manier leren. Voor de mensen die nog steeds worden "mishandeld", vertel het alsjeblieft aan iemand. Zoek hulp voordat het te laat is.
Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: 'Heftig verhaal of Leven met'.
Beeld: Thinkstockphotos