Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer het verhaal van een meisje dat depressief is door de gebeurtenissen uit haar jeugd.

Mijn dag ziet eruit zoals veel andere 15-jarige meisjes. Ik sta met veel moeite op, zoek mijn kleding uit, doe wat make-up op en vertrek naar school. Er is alleen één verschil tussen mij en al die andere meisjes. Ik zou het liefst dagenlang in bed willen liggen met een deken over mijn hoofd, want ik heb een depressie.

Mijn jeugd is geen gelukkige periode geweest, veel positieve herinneringen heb ik niet. Toen ik drie jaar was ben ik misbruikt door een 11-jarige, geestelijk gehandicapte jongen uit onze buurt. Deze jongen, Ralf, kon in mijn buurt komen omdat het een vriend van mij zus was. Ik kan me weinig meer herinneren van de aanrandingen, maar de vernedering herinner ik me nog als de dag van gister. Op een dag nam Ralf me mee naar de oprit van een vriendinnetje. Hij zei dat ik mijn broek uit moet doen en moest plassen. Ik wist niet dat het fout was, dus ik deed wat Ralf zei. Ralf bleef terugkomen voor de ‘spelletjes’ met mij en mijn zus. Later bleek dat Ralf die dag op school seksuele voorlichting had gehad en dat hij wilde zien hoe dat in het echt ging. Uiteindelijk heeft Ralf geen straf gekregen, maar alleen een contactverbod, vanwege zijn mentale toestand en leeftijd.Ik ben nooit in staat geweest om het helemaal te vergeten, maar ik heb het wel een plekje kunnen geven. Toen ik naar de basisschool ging, liep ik voor op de andere kinderen. Er werd besloten dat ik een groep kon overslaan. Maar in mijn nieuwe klas werd ik niet geaccepteerd en begon het pesten. Pas in groep 6 begon het pesten uit de hand te lopen, ik werd buitengesloten, vond beledigende briefjes in mijn kastje en mijn eigen spullen vond ik terug in prullenbakken. Al met al was de basisschoolperiode een helse tijd, mijn ouders gingen ook nog eens scheiden en het pesten stopte niet.

Eindelijk, ik ging naar de middelbare school. Tijd voor een nieuwe start, maar op de eerste dag ging het al mis. Ik stond alleen in de aula toen Bram, een jongen die me pestte op de basisschool, samen met een meisje, Ikrame, naar mij toe kwamen. Hij begon me te pesten en bracht me aan het huilen. Het ergste was dat Bram alles filmde.. Geen docent schoot me te hulp en Bram en Ikrame liepen lachend weg terwijl de mensen in de aula applaudisseerden.

De komende vier jaar van mijn middelbare schooltijd gingen snel voorbij zonder veel grote vernederingen. De pesterijen gingen door, ze bleven me uitschelden, afval naar me gooien en lieten me struikelen. Toen ik in de derde zat begon ik me steeds meer af te zetten tegen mijn moeder, ik wilde liever bij mijn vader zijn. Ik kon niet met haar praten. Op een avond kregen mijn moeder en ik enorme ruzie, ze schold me uit en zei me dat ik niet meer terug hoefde te komen. Toen ik terugschold, smeet mijn moeder een bord naar mijn hoofd. Ik ben weggegaan en wilde niet meer terug naar huis. Ik heb al mijn spullen verzameld, mijn sleutels op tafel achtergelaten en ben naar mijn vader gegaan.Mijn moeder stortte dit jaar in januari vanwege haar depressie volledig in elkaar. Nu gaat het langzaam beter met haar, maar als ik terugkijk naar de tijd dat ik bij mijn moeder woonde kan ik zeggen dat ik voor haar heb gezorgd. Ik en mijn zussen kookten, wasten af, deden boodschappen en maakten het huis schoon, maar daardoor was ik wel op 13-jarige leeftijd al zelfstandig.

Ik heb vrijwel niets van alle bovenstaande gebeurtenissen fatsoenlijk kunnen verwerken. Hierdoor heb ik nu een depressie en heb ik dagelijks nachtmerries. Om te zorgen dat ik niet compleet gek word, snijd ik mezelf. Beiden bovenarmen zitten vol met sneeën. Ik verberg ze door altijd een shirt met lange mouwen te dragen, en ik doe elastiekjes om de mouwen zodat ik ze niet per ongeluk opstroop. Laatst was ik op een feestje waarop ik heb gezoend met een jongen, ik heb hem alles verteld en een dag later zei hij dat hij er spijt van had. Hij heeft geen idee hoe veel pijn hij me hiermee heeft gedaan, maar dat vertel ik hem niet. Door het pesten heb ik een enorm laag zelfbeeld en krijg ik nu langzaam een eetstoornis. Ik let heel erg op wat ik eet en sport veel.

De toekomst probeer ik positief in te zien, maar dat is lastig als eigenlijk niets je blij maakt. Ik zit nu in het vijfde jaar en wil hierna filosofie in Rotterdam gaan studeren, maar het belangrijkste is dat ik eerst die depressie achter me kan laten.

Beeld: Thinkstock