Lifestyle

Uit de kast: ‘Ik was bang, omdat ik christelijk ben’

Girlscene gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen en liefde. Sommige meiden vallen op jongens, maar er zijn ook zeker meiden die op meisjes vallen. In onze rubriek ‘Uit de kast’ kunnen jullie elke keer het verhaal lezen van een meisje dat uit de kast is gekomen. Dit is super lastig en moedig om te doen en bij iedereen is deze acceptatie anders verlopen. Sommige meiden willen dit verhaal graag op Girlscene met jullie delen… Vandaag kunnen jullie het verhaal lezen van: Mirella, die het spits afbijt.

Op mijn vijftiende kwam ik erachter dat ik op vrouwen val. Ik werd verliefd op een meisje zoals ik voorheen al vaker op een jongen verliefd was geweest. Veel moeite heb ik er zelf nooit mee gehad. Het leek alsof alles op z’n plek viel. Al snel kwam ik dan ook uit de kast voor mijn beste vriendinnen. Dat was spannend, maar ik heb alleen maar positieve reacties gekregen. Omdat ik al eerder op jongens verliefd was geweest, kwam ik uit de kast als biseksueel.

Voor mijn ouders heb ik het nog lange tijd geheim gehouden. Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin en ik was bang dat mijn ouders teleurgesteld zouden zijn als ik zou vertellen dat ik biseksueel was. Bovendien wist ik niet of ik überhaupt in mijn leven ooit iets met een meisje zou krijgen. Ik wilde geen heisa creëren als het niet nodig was.

Op mijn zeventiende kreeg ik voor het eerst een relatie met een jongen. Dit duurde echter maar een paar weken, daarna was het gevoel bij mij verdwenen. Een half jaar later, in de zomer van 2011, leerde ik mijn eerste grote liefde kennen tijdens een werkvakantie in Duitsland. Een meisje dat net als ik uit een christelijk gezin kwam. We werden smoorverliefd op elkaar en al snel kregen we een relatie. Dit betekende echter ook dat ik uit de kast zou moeten komen voor mijn ouders. Ik stuurde een mailtje naar mijn moeder dat ik veel te vertellen had wanneer ik weer thuis zou komen. Mijn moeder reageerde daarop dat ik best een keertje kon bellen. Dat was niet hoe ik het wilde vertellen, maar het telefoongesprek is er uiteindelijk wel gekomen. Dit keer vond ik het spannend, ik was bang. Tot het moment dat ik de zin ‘Mam, ik val op meisjes’ uitsprak, hadden mijn ouders er geen idee van dat ze dit ooit te horen zouden krijgen. Ik herinner me dat ik nog vroeg aan mijn moeder of ze dit geheim wilde houden, zelfs voor mijn vader. Ik was gewoon extreem bang voor alle reacties die ik zou krijgen. Natuurlijk heeft mijn moeder het niet geheim gehouden voor mijn vader en later die week heb ik ook nog met hem aan de telefoon gehangen. Beiden haalden de Bijbel erbij, maar lieten ook merken dat ze me als persoon gewoon accepteerden. Ze hielden van me, ook al viel ik op meisjes. Toch werd het nog erg moeilijk. Het was uiteraard heel erg wennen voor mijn ouders en voornamelijk mijn moeder liet dat erg duidelijk merken. Ze wilde liever dat ik het uitmaakte met mijn vriendin. Ik heb in het eerste jaar na mijn coming-out nog veel met mijn ouders erover gepraat en ook gehuild. Bij de rest van mijn familie heb ik nooit echt een ‘coming-out’ gehad. Een aantal familieleden heb ik het wel zelf verteld, maar het grootste gedeelte is het via mijn ouders te weten gekomen. Dit heb ik nooit erg gevonden, het scheelde mij weer een aantal momenten waarbij ik uit de kast moest komen en direct het gesprek moest aangaan.

Het eerste half jaar van de relatie met mijn vriendin was erg zwaar. We hielden onze relatie geheim voor haar ouders, omdat zij wel boos op haar waren geworden toen ze uit de kast kwam in de tijd dat ze nog iets met haar ex had. Ze was bang dat haar ouders haar zouden verbieden mij nog te zien. Toen ze er na een half jaar uiteindelijk achter kwamen viel het allemaal reuze mee. Ze waren ondertussen meer aan het idee gewend dat hun dochter op meisjes viel en daarmee waren ze wat bijgedraaid. Ik heb gehuild van opluchting, want dit betekende dat we niks meer geheim hoefden te houden. In het begin was het nog wel eens awkward met haar ouders, maar met de tijd namen ze me toch op in hun familie. Iets waarvoor ik ze achteraf heel erg dankbaar voor ben geweest.

In de tijd dat ik iets met mijn vriendin had kwam ik er steeds meer achter dat dit het toch echt was. Met een meisje zijn voelde zo goed en jongens trokken me niet meer aan. Achteraf gezien waren al die keren dat ik ‘verliefd’ was gewoon grote of kleine crushes. Echt verliefd was ik pas op mijn vriendin. Na een tijdje begon ik mezelf dan ook te zien als lesbisch in plaats van biseksueel. Twee jaar en drie maanden nadat ik zo smoorverliefd werd op mijn vriendin, strandde onze relatie helaas. We verschilden te veel en de relatie werkte niet meer.

Sinds ik weer single ben merk ik iedere keer weer dat ik toch echt lesbisch ben. Ik heb nog wel eens met jongens gezoend, maar ook met meisjes en dat tweede voelt voor mij natuurlijker en vele malen fijner. In het afgelopen jaar heb ik meerdere homoseksuele en biseksuele mensen leren kennen, wat mij heeft geholpen mezelf nog meer te accepteren als lesbienne. Mijn ouders accepteren me ook steeds meer als lesbisch zijnde. Uit de kast komen doe ik nog regelmatig. Mensen gaan er nu eenmaal vanuit dat je hetero bent. Gelukkig zijn de meesten positief. Zes jaar nadat ik erachter kwam dat ik op vrouwen val kan ik zeggen dat ik trots ben op mijn geaardheid en niet meer bang ben voor wat mensen er van vinden. Ik ben gewoon mezelf en ik ben toevallig lesbisch…

Bron beeld: iStock

Ben jij ook 'uit de kast' gekomen en wil je dat graag op Girlscene delen? Stuur jouw verhaal dan naar info@girlscene.nl o.v.v. 'Uit de kast.'

Pin je inspiratie in Pinbook

Must reads 👀