Lifestyle

Heftig verhaal: Mijn beste vriendin overleed aan kanker

Girlscene gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer een Girlscene lezeres waarvan haar beste vriendin is overleden aan kanker. 

We zaten op dezelfde middelbare school, zij twee jaartjes hoger dan ik. Ook gingen we daarbuiten soms met dezelfde mensen om. Ik had haar nooit opgemerkt, totdat ze me toevoegde op Facebook in 2008. Ik vroeg waar ze mij van kende en zo kwamen we aan de praat. Eerst online, toen op school en daarna spraken we steeds vaker af. Al snel kwam ik erachter dat ze geen makkelijke jeugd had gehad. Ze kende haar vader niet, haar moeder greep vaak naar de fles dus is ze gedeeltelijk bij haar oom, tante en nicht opgegroeid. Dit kwam voor mij erg onverwachts. Ze was zo'n sprankelende persoonlijkheid met een stralend, knap gezicht waar je niks vervelends achter zoekt.  

We raakten erg close en deden veel dingen samen, vooral gekke foto's maken vonden we helemaal het einde. 19 januari 2010 kreeg ik een sms'je of ik die avond langs wilde komen, ze moest iets belangrijks vertellen. Ze had het naar alle vriendinnen gestuurd. En ohja, of ik de camera mee wilde nemen. Ik begon na te denken over wat het zou kunnen zijn. Ze voelde zich al een tijdje niet lekker en ze zou getest worden op de ziekte van pfeiffer. Dat wordt getest door een bloedonderzoek, dus ik was er al uit: bloedkanker. Mijn ouders probeerden me gerust te stellen, het zou wel meevallen. Maar het viel niet mee.  

Alle vriendinnen zaten in haar kamer. Chips en kaasstengels waren van de partij, het was net een verjaardag. Ja, het was inderdaad bloedkanker, leukemie. De dag erna zou ze meteen opgenomen worden in het WKZ in Utrecht. De behandeling duurde vijf maanden. Vijf maanden waarin ze opgenomen lag in het ziekenhuis. Ze kreeg daar les en is naar 5VWO overgegaan. Haar 16e verjaardag werd in het ziekenhuis met een surpriseparty gevierd, waar we wel mondkapjes op moesten omdat haar hele immuunsysteem kapot was. In juni werd ze schoon verklaard en hadden wij ons lieve vriendinnetje weer terug in onze woonplaats.  

In oktober 2010 was ik een weekje weg en kreeg ik een berichtje of ik al terug was van vakantie. Toen moest ze me vertellen dat de leukemie terug was. Op het moment dat de leukemie terug komt wordt de kans op genezing meteen kleiner, omdat het dus een hele sterke vorm is. Weer gingen ze de behandeling starten en weer zat ze voor een aantal maanden in het WKZ. Complicatie hier, hoge koortsen daar. Een tijd in quarantaine na de beenmergtransplantatie. Het was een gevaarlijke periode, maar in maart 2011 was ze weer schoon.  

School ging gewoon door, 1,5 jaar VWO heeft ze in 1 jaar ingehaald. Haar examens heeft ze over twee jaar verspreid. Een deel van de examens zijn zelfs in het ziekenhuis gemaakt. Alles ging goed. In 2012 slaagde ze voor haar VWO examen en ging ze biomedische wetenschappen studeren in Utrecht. Op kamers, lekker feesten, jullie kennen het wel.  

In december 2012 werd ik 's avonds gebeld door haar moeder. In tranen. "Het is terug, en je weet wat dat betekent. Dan gaat ze gewoon dood." Ik weet nog precies wat ze zei. Ze wilde mij graag bij haar hebben, dus ik heb meteen mijn mentor gebeld en gezegd dat ik de volgende dag niet op school zou zijn. Wat was nu het plan? Na een beenmergtransplantatie is er eigenlijk niks meer wat gedaan kan worden. Dus sloegen de artsen zich maar op de experimentele route. Genezing? Kleine kans. Levensverlenging, dat is waar we vanuit moesten gaan.  

Ze begon een nieuwe behandeling in Rotterdam, waar goede resultaten uit waren gekomen. Dit werkte niet helemaal en in dit ziekenhuis voelde ze zich veel minder fijn dan in Utrecht, bij haar vertrouwde verpleegsters die bijna vriendinnen waren geworden. Hier gingen ze verder met behandelen. Het zag er goed uit. Ze schreef zich in voor een schilderopleiding voor het volgende schooljaar. Op een gegeven moment waren de leukemiecellen het probleem niet meer. Een transplantatieziekte speelde op en tastte haar longen aan. Wat wilde ze nog graag? Lowlands 2013, dat moest gehaald worden. Twee weken voor Lowlands vertelde ze me dat ze zou stoppen met de behandelingen die nog bezig waren na Lowlands. Met zuurstoftanks en een scootmobiel ging ze met twee andere vriendinnen naar Lowlands. 1 nachtje zou ze er overnachten en ze vond het geweldig. Overdag moest ze wel even slapen, maar dat was het allemaal waard.

Iedereen had verwacht dat het na Lowlands snel over zou zijn, maar dat viel erg mee. Ze moest even bijkomen, logisch, dat moest ik ook en ik was niet ziek! Ze heeft op Facebook een ingrijpend bericht geplaatst waarin ze iedereen op de hoogte stelde dat ze voor de derde keer ziek was geworden, dat het niet goed ging en dat het ook niet meer goed zou gaan. We hebben een zowaar "afscheidsfeestje" gevierd met het thema Hawaii, want daar zou ze naar toegaan.  

Daarna begon ze echt achteruit te gaan en begon ze ook haar crematie te plannen. Ze is nog gaan indoor skydiven, ze is nog uit een vliegtuig gesprongen en er heeft een heel stuk over haar in de Spectrum van de Stentor gestaan. Op 16 september was het zover. Haar moeder, oom, tante, nicht en ik waren erbij toen ze overleed. De dienst is precies gegaan zoals zij wilde. Na afloop hebben we nog een heleboel ballonnen opgelaten die zij had uitgekozen.  

Het is nu bijna drie maanden geleden en nog steeds niet te bevatten. Ik ben ontzettend blij dat ik haar heb gekend en zoveel waardevolle momenten met haar heb door mogen brengen. Hierboven staan natuurlijk vooral de negatieve dingen, anders past het niet bij een heftig verhaal, maar we hebben zoveel leuke dingen samen gedaan. Ik mis haar elke dag, maar het is beter voor haar. Zoveel pijn zou niemand mee moeten maken in 1 leven. Ik ben super trots op alle dingen die ze bereikt heeft en vooral de levenslessen die ze aan mij en andere mensen om haar heen heeft meegegeven.  

Je was een topper en ik hou superveel van jou.  

Beeld: Thinkstockphotos.

Pin je inspiratie in Pinbook

Must reads 👀