All good things come to an end, en zo ook mijn tijd bij Girlscene. Na bijna drie jaar op de redactie aan de Keizersgracht ga ik Girlscene na vandaag verlaten. Maar dat doe ik natuurlijk niet voordat ik eerst van jullie afscheid heb genomen. Pak de zakdoeken er maar alvast bij!
In afscheidspraatjes ben ik eigenlijk helemaal niet goed. En de druk om iets leuks te schrijven is gelukkig helemaal niet hoog. Ik hoor alleen de hele week al van collega’s “ik ben zo benieuwd naar je afscheidsstukje”. Zoals ik al zei, no pressure. Maar, ik vind het gewoon helemaal niet leuk om afscheid te nemen. Afscheid nemen is toch nooit leuk? Natuurlijk heb ik een hele leuke nieuwe freelanceklus, maar dat betekent niet dat het daarom makkelijker is om gedag te zeggen tegen iets waar ik zo lang met zoveel plezier gewerkt heb. Ik ga niet alleen het werk missen, maar vooral ook jullie en je reacties (ja, zelfs de kritische!) en natuurlijk, mijn lieve collega’s.
Goed, let’s take a trip down memory-lane!
Het was oktober 2011, ik was al ruim een jaar afgestudeerd en al een tijdje freelancer. Daarnaast schreef ik al acht jaar op mijn blog waardoor ik aardig wat volgers op Twitter verzameld had. Zo ook Esmée Noëlle, op dat moment redactrice bij Girlscene. Ergens half oktober twitterde ze dat ze een nieuwe baan had. Ik had het nog niet gelezen of Esmée had al een Direct Message in haar twitterinbox, “hé Esmée, is jouw functie bij Girlscene eigenlijk al vergeven?”. Dat bleek niet het geval te zijn, ze hadden wel al een aantal sollicitanten gehad, maar als ik de volgende dag even langs zou komen op kantoor, dan kon ik ook nog wel op gesprek komen.
Zo gezegd zo gedaan, nog geen 24 uur later zat ik op het kantoor aan de Keizersgracht. Ik had een gesprek met Marjolein (de hoofdredactrice destijds) en Esmée en het klikte eigenlijk meteen. Maar ja, ze hadden natuurlijk ook andere meiden gesproken dus of ik het zou worden was nog spannend. Een paar dagen later werd ik gebeld, you’re it!!! YES! Na een dagje inwerken met Esmée begon ik op 1 november officieel bij Girlscene. En ik begon meteen goed, met een lunch bij The Grand (een super chic hotel in Amsterdam) en een presentatie van O.P.I.
De maanden bij Girlscene vlogen voorbij. Na nog geen half jaar vertrok Marjolein naar New York en kwam Danique aan het roer bij Girlscene. Stagiaires kwamen en gingen (en bleven soms!), Evi, Annick, Eline, Emma, Jitske, Janet, Petra, Quirine, Fleur, Renée, Shelley (shit ik hoop nu echt dat ik niemand vergeten ben!). Stuk voor stuk lieve meiden, ik kan me niet herinneren dat ik ooit een woordenwisseling met één van hen gehad heb.
Vaak zat ik de hele dag op kantoor te schrijven. Met oordopjes in mijn oren, omdat ik me anders echt niet concentreren met al die gezellige meiden om me heen. Gemiddeld schreef ik 5-6 artikelen op een dag. Ik werkte twee dagen per week, bijna drie jaar. Dat is 52×2=104 dagen per jaar. 104×3 jaar = 312 dagen. Trek daar voor het gemak 12 dagen vanaf omdat ik net geen drie jaar gewerkt heb en je hebt 300 dagen. Stel dat ik gemiddeld 5,5 artikel op een dag schreef, dan betekent dat, dat ik (300×5,5) 1650 artikelen geschreven heb voor Girlscene. WOW.
Mijn favoriete artikelen om te schrijven? Alles dat met hardlopen te maken heeft! Zoals dit artikel over hoe het is om een wedstrijd te lopen. Maar ook de Gossip Girl(scene) vond ik iedere week weer leuk om te doen. Via Twitter hield ik mezelf de hele week op de hoogte van de laatste showbizzroddels. De interessante roddels gaf ik een sterretje, zodat ik alleen maar mijn favorieten hoefde te openen wanneer ik het artikel ging schrijven. Mijn reisverslagen vond ik ook leuk om met jullie te delen. Zoals het verslag dat ik schreef over de New York Marathon en mijn Paris Fashionweek Diary.
En naast artikelen schrijven heb ik natuurlijk ook heel veel andere leuke dingen mogen doen voor Girlscene. Zo mocht ik op persreis naar Newcastle en ging ik op wintersportpersreis. Die laatste persreis was echt net vakantie en ik heb daar alleen maar fantastische herinneringen aan. Maar de leuke evenementen waren niet alleen in het buitenland. Ik heb bij Poptasi in Amsterdam macarons leren maken met Clinique, we organiseerden een event in samenwerking met Nike met lezeressen in het Vondelpark, ik mocht DE Essie Weingarten ontmoeten (van de nagellak!) en soms lunchten we met een Happy Meal, of haalden we een frappuccino of pumpkin spice latte bij Starbucks. Saai was het in ieder geval nooit.
Maar zoals ik dit stuk al begon, all good things come to an end. Ik ga mijn ‘veilige haven’ Girlscene verlaten. Vervelen ga ik me in ieder geval absoluut niet. Ik schrijf sinds kort drie dagen per week voor het blog DutchCowboys, doe freelance opdrachten (onder andere voor Metro Mode en Metro Gezond) en ben natuurlijk ook nog steeds heel druk bezig met mijn blog Annemerel.com. Mochten jullie me heel erg gaan missen dan kun je me daar altijd nog vinden. En anders is Instagram natuurlijk ook nog een optie. (Jup, ik doe op dit moment een klein beetje aan shameless zelfpromotie, hahaha!).
Bedankt voor de afgelopen drie jaar! Voor de lieve reacties, voor de kritische reacties (jaaaaaa ik weet dat ik nog wel eens een d’tje voor een t’tje inwissel, jullie hielden me scherp!) en bedankt voor het lezen van mijn artikelen.
Liefs,
Annemerel
(Oh en Danique, Emma, Claartje, Daphne en Tess, ik ga jullie dus absoluut niet missen want ik blijf jullie gewoon lekker vaak zien!!! Zoals vanavond wanneer we mijn afscheid vieren met een lekker bord SLA! Ja, dat hadden jullie niet verwacht hè, jullie zaten waarschijnlijk meer aan salted caramel brownies en Happy Meals te denken, maar deal with it, het wordt SLA!)
