Lifestyle

Kort verhaal: het meisje op de steiger

Ik sla mijn boek dicht en trek mijn benen op. Ik vouw mijn armen op mijn benen en kijk over het water. Helder. Koud. Het liefst zou ik erin willen springen. Weg willen zakken naar de bodem en mezelf begraven in het zand. Onzichtbaar worden voor mezelf. Een koude windvlaag waait langs mijn gezicht. Mijn hele lijf wordt overgenomen door kippenvel. Mijn boek waaide open en ik voelde druppels op mijn blote benen. Ik sloeg ze alsof het insecten waren. Ik hoorde voetstappen achter me. Zachte voetstappen. Voetstappen die mij niet wouden laten schrikken. Een koude hand op mijn schouder.


Bron

Een stem die in mijn oor fluisterde. Iets onverstaanbaars. Iemand die naast mij in het water sprong en ook meteen was verdwenen. Aan de overkant van het water stond een jongen. Blond. Krullen. Hij zwaaide naar me en bleef naar mij staan kijken. Ik knipperde met mijn ogen en wreef de slaap weg. Ik was moe. Toen ik weer keek, was hij weg. Gewoon weg. Zonder gedag te zeggen. Zonder groeten. Zonder te blijven staan en te wachten tot ik zo ver was. Ik voelde me eenzaam, zo op de steiger boven het water. Ik stond op en trok mijn jurkje over mijn hoofd. Als een deken gleed het langs mijn lichaam en viel op de houten planken van de steiger. Een hoopje stof dat nooit meer aangeraakt zou worden. Ik kneep mijn ogen stijf dicht en sprong. Het diepe in. Ver weg van alle zorgen. Ik viel door het water heen naar de bodem en begroef mezelf in het zand. Om vervolgens nooit meer naar boven te komen.

Door Maaike