Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: Donna's vader had een drugsverslaving.
"Mijn vader was een drugsverslaafde. Hij gebruikte heroïne, niet het spuiten maar het oproken. Dit was hij al heel erg lang, voordat ik geboren was al. Hij is door de verslaving ook overleden in 2002. Hij moest nog paar maanden wachten en dan zou hij een levertransplantatie krijgen. Maar tevergeefs, dit heeft hij net niet gehaald.
Voor mij was het heel erg gewoon dat mijn vader drugsverslaafde was. Ik wist natuurlijk niet beter. Hoe ouder ik word, des te meer ik me realiseer dat ik helemaal geen gewone jeugd had. Mijn moeder komt oorspronkelijk uit Indonesië en had dus helemaal geen familie hier, behalve de familie van mijn vader, haar schoonfamilie dus.
Mijn tantes en ooms waren niet blij met mijn vader en zijn drugsgebruik. Zij gaven vaak de schuld aan mijn moeder. Ik zag ook vaak dat mijn moeder hierdoor veel stress kreeg. Ze kreeg veel over haar heen en moest wel altijd voor mijn vader opkomen. Iedereen roddelde over ons.
Ik was toen nog 5 jaar en kon toen al een beetje zien dat ik niet echt een gewoon leventje had. Maar ik deed maar alsof. Mijn moeder werkte 's middags of 's nachts en mijn vader kon niet werken. Dus was mijn vader werd met mij opgescheept. Doordat de drang naar drugs zo sterk was voor hem, moest ik altijd met hem mee naar de stad om zo drugs te scoren. We reden dan naar de stad en mijn vader liet me alleen in de auto. Soms bleef ik wel urenlang in de auto en keken mensen de auto in. Dan vroegen ze zich natuurlijk af, wat doet dat kind daar helemaal alleen in de auto. Ik verstopte me altijd achterin als iemand in de auto keek. Hierdoor heb ik nog steeds een trauma en kan ik niet al te lang alleen in een auto zitten.
Soms was hij zo onder invloed van de drugs dat ik soms wel mee moest. Ik hoorde dan altijd de dealers zeggen: 'Jongen, waarom neem je je dochter mee? Dit is niet goed voor haar. Dit zal haar beschadigen.' Maar de drang naar drugs was zo sterk dat het hem niet boeide. En ze hadden gelijk hoor. Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds erg last ervan en heeft het me beschadigd.
Thuis hadden we het al niet te ruim en drugs kosten natuurlijk geld. Mijn ouders maakten heel vaak ruzie over geld. Soms liep het zo erg uit de hand, dat mijn vader mijn moeder sloeg. Dit gebeurde allemaal voor mijn eigen blote ogen. Soms moest ik een kant kiezen, dan zei mijn vader dit over mijn moeder en dan zei mijn moeder dit over mijn vader. Het was voor mij allemaal heel erg verwarrend.
Toen ik 6 jaar oud was en mijn vader 47 jaar wilde hij echt afkicken van de troep. Het afkicken heeft hij al vaker gedaan, maar het mislukte steeds. Hij wilde afkicken voor mij en mijn moeder. Al sinds zijn 20e gebruikte hij heroïne, dus het was een hele proces. Toen hij ging afkicken kreeg hij allerlei afkickverschijnselen. En die waren echt al helemaal geen pretje!
De afkickverschijnselen waren dat hij soms helemaal levenloos op de bank zat. Je praatte tegen hem en hij keek je aan and that's it. Hij was dan een klein kind van 4 jaar ofzo. Hij poepte en plaste dan overal. Ik moest hem zelfs een keer verschonen toen mijn moeder niet thuis was. Ik was toen 7 jaar. Ik moest hem naar de wc brengen, ik moest hem eigenlijk een beetje al verzorgen. Hij had dagelijks krampen en schreeuwde van de pijn. Je kon niks doen, je moest het zo laten. Het was altijd pijnlijk om hem zo te zien. Hij kon niet echt veel, want zijn handen trilde altijd zoveel dus normaal een deur openmaken kon hij dan ook niet. Ik moest hem altijd helpen ermee. Toen werd het zo erg dat hij wel opgenomen moest worden in het ziekenhuis.
Mijn oma en mijn vader waren heel erg close! Ik was mijn oma's favoriete kleinkind. Nadat mijn oma was overleden in januari 2002, zijn moeder dus, ging het helemaal bergafwaarts. Ik weet nog goed dat hij huilde en mijn oma probeerde wakker te maken. Hij schreeuwde: 'Ma, word wakker alsjeblieft! Ik kan dit niet alleen' Het ging net heel erg goed met hem, hij had al wat minder last van de krampen en alles kwam weer terug. Toen moest hij weer opgenomen worden.
In de zomervakantie 2002 logeerde ik een maand bij mijn tante. Zodat ik afleiding had en niet hoefde te denken aan mijn vader. Tot op een dag mijn vader belde naar mijn moeder dat hij graag wilde dat ik terug kwam. Mijn vader lag in het ziekenhuis in Rotterdam en ik was in Noord-Brabant bij mijn tante. Hij was gevallen midden in de nacht toen hij naar de wc wilde gaan en had toen zijn been gebroken. Ik ben toen gelijk terug gegaan en ben toen naar mijn vader gegaan.
Na een paar weken ging het echt bergafwaarts, en kreeg mijn moeder te horen dat dit zijn laatste dagen waren. Ik logeerde toen bij mijn andere tante samen met mijn nichtje. In de nacht kreeg ik een droom dat mijn tante werd gebeld door mijn moeder en dat mijn moeder vertelde dat mijn vader was overleden. Ik schrok wakker en ik zag mijn tante lopen naar de telefoon, want de telefoon lag in onze kamer. En hoorde mijn moeder zeggen dat mijn vader was overleden.
Dit was allemaal 12 jaar geleden gebeurd. In februari werd 20 jaar oud. Altijd een emotionele dag omdat ik dan mijn vader meer mis. En heel toevallig vond ik een oude dagboek van mijn vader. Allemaal dingen die hij had meegemaakt voordat ik was geboren. Ik snapte niet waarom hij drugs gebruikte. Maar door het lezen van zijn dagboek werd het steeds duidelijker allemaal.
Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds moeite met het overlijden van mijn vader. En wat ik allemaal heb meegemaakt. Iedereen verwerkt het zo op zijn eigen manier. Ik kan soms heel erg depressief zijn en soms heel erg blij. Als ik te blij ben, dan heb ik vaak een masker op omdat ik het vaak niet wil showen.
Ik loop nu al bijna een jaar bij een psycholoog. Ik kan namelijk niet de begrafenis van mijn vader herinneren en wel die van mijn oma. Terwijl mijn oma in januari was overleden en mijn vader in augustus. De hele periode toen mijn vader was overleden, dus het jaar 2002/2003 is allemaal heel erg vaag voor mij. Ik heb dit misschien onbewust allemaal geblokkeerd.
Mijn moeder is ondertussen hertrouwd met mijn stiefvader. Na 10 jaar alleen met je moeder te hebben gewoond en opeens weer een man in huis te hebben is weird. Maar nu ik zie dat mijn moeder gelukkig is, word ik er ook gelukkig van."
Door: Donna
Laat je inspireren in Pinbook!
