‘Geloof in jezelf en doe waar je goed in bent. Je harde werken zal ooit beloond worden!’ Dit is waar ik voor sta. Een houding waarvoor ik heb geknokt. Een paar jaar geleden was deze ondenkbaar geweest. Toen was ik te onzeker om ook maar iets te beweren. De eetstoornis die ik op m’n 15e ontwikkelde, heeft ervoor gezorgd dat ik in de spiegel moest kijken. En een keuze moest maken: gebruik ik mijn kracht om mezelf ten gronde te richten of om iets moois van m’n leven te maken?

GTST- actrice Marly van der Velden (25): ‘Hier ben ik: take it or leave it’

Mijn anorexia
Op mijn 15e ben ik drie maanden in het ziekenhuis opgenomen geweest vanwege mijn anorexia. Wat was ik boos op alles en iedereen. Ik was geen patiënt, maar een individu! Ik wilde niet steeds gewogen en te licht bevonden worden. In die drie maanden heb ik wel stevig kunnen nadenken. Ik ben de enige die mijn leven in de hand kan nemen, realiseerde ik me tijdens de therapieën. De enorme kracht en discipline die mij voortstuwden en die ervoor zorgden dat ik me uithongerde, ging ik gebruiken om mijn doelen te verwezenlijken. Doel 1 was gezond worden, doel 2 was actrice worden en doel 3 was sterk genoeg worden om op mijn 18e uit huis te gaan. Ik zou al deze mensen uit het ziekenhuis wel eens een poepie laten ruiken, want ik kon het wel!

Feest
Precies op mijn zestiende verjaardag werd ik uit het ziekenhuis ontslagen. Mijn ouders gaven een groot feest om dit te vieren én om een rotperiode af te sluiten. Zo voelde het ook echt. Eten lukte me weer, al diende alles heel gezond te zijn. Op mijn zeventiende kon ik ook dit loslaten en was eten geen ding meer voor me.

Als ik erop terugkijk, zie ik een sensitieve puber die zich zo anders dan anderen voelde. Ik wilde heel graag aardig gevonden worden. Ik cijferde mezelf weg om het lieve meisje te kunnen zijn en wilde ook thuis vooral geen moeilijkheden geven. Ondertussen had ik het gevoel niet veel waard te zijn en weinig in m’n mars te hebben. Mijn eetstoornis was een vlucht. Door de hele dag calorieën te tellen, hoefde ik nergens anders meer aan te denken, laat staan iets negatiefs te voelen.

Ambassadrice Human Concern
Ik ben ambassadrice geworden van Human Concern – Centrum voor eetstoornissen, omdat ik zelf heb ervaren dat het schort aan goede hulpverlening op dit gebied. Ik hoorde van hun visie op eetstoornissen en voelde dat het klopte. De aandacht hoort bovenal naar de oorzaak van de eetstoornis uit te gaan en niet naar het gewicht. Ik wist meteen: iedereen moet van hun bestaan afweten en ik ga me hiervoor inzetten.

Carmen Netten, de oprichtster en directeur van stichting Human Concern bewonder ik om haar visie en enthousiasme. Zij is degene die de ervaringsprofessional heeft geïntroduceerd in de gezondheidszorg. De ervaringsprofessional kent de stoornis van binnen en van buiten; zij (soms hij) heeft deze namelijk zelf overwonnen. Daarnaast zet de ervaringsprofessional haar vakkennis als therapeut in om de cliënt te helpen. En dit werkt! Volgens mij komt dit doordat de ervaringsprofessional precies weet waar ze het over heeft. Dit zorgt ervoor dat er binnen korte tijd een vertrouwensband is, waardoor je als cliënt veel sneller naar jezelf durft te kijken . Zo ben je in staat om te zien wat er achter de eetstoornis schuilgaat. Want alleen als je weet wat deze voor jou doet, kun je blijvend herstellen.

Te gast bij Be-Leef!
Tijdens mijn bezoek aan het klinische boost-programma Be-leef! van Human Concern in Portugal herkende ik veel in de deelnemers. Ook zij voelen liever niet wat er echt speelt. Toen ik langskwam, waren de cliënten er al een week, van in totaal vier weken, intensief bezig met therapie. Met eigen ogen heb ik gezien welk verschil de behandelmethode van Human Concern kan maken. En met hoeveel zorg, liefde en aandacht de therapeuten en gastvrouwen hen omringden. In die vijf dagen tijd heb ik de blikken in de ogen van de deelnemers zien veranderen. Ik vond het echt te gek om te zien hoe snel zij inzicht kregen in hun eetstoornis.

Mijn belangrijkste lessen
Mijn eigen belangrijkste lessen zijn geweest dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk. Dit hangt niet af van anderen. Daarnaast mag ik accepteren wie ik ben. Natuurlijk heb ik nog steeds wel eens een off-day, voel ik me onzeker of doe ik iets stoms, maar ook dat mag er zijn. Ik wil me niet laten leiden door mijn angsten, want het cliché dat angst een slechte raadgever is, is natuurlijk heel erg waar. Ik heb bovendien ervaren hoeveel deuren er open gaan als je over je angst heen stapt. 

Poseren voor Playboy
Dat ik ooit zou poseren voor Playboy had ik dan ook nooit voor mogelijk gehouden. Ik vond het echt te gek om te doen, wat een positieve vibe heerste er tijdens de shoot. Ik zie het als een afsluiting van een hoofdstuk. Dag afhankelijkheid. Ik pak mijn leven met beide handen beet en maak mijn eigen keuzes. Het kan me niet schelen wat andere mensen ervan vinden. Hier ben ik: take it or leave it!

Geloof in jezelf!
De kansen die ik krijg, zie ik als een beloning voor mijn harde werken. En dat meen ik zo! Soms komt de beloning misschien in een andere vorm dat je in eerste instantie wilde. Als het mij niet was gelukt om actrice te worden, dan was er zeker iets anders op mijn pad gekomen. Iets waarmee ik mijn unieke kwaliteiten kan inzetten. Voor iedereen is er iets te doen. Iets moois. Iets waarin jij van betekenis kunt zijn. Dat weet ik zeker. Geloof in jezelf! Als je iets heel graag wilt bereiken, dan gaat je dat lukken!

Liefs, Marly 

Zoek hulp!
PS: Zoek hulp als je een eetstoornis hebt. Herstel is echt mogelijk, ook al voelt het nu misschien helemaal niet zo. Kijk maar naar mij en naar al die andere mensen die ervan zijn genezen en voor wie het leven zoveel beter is geworden. Bezoek humanconcern.nl en laat je inspireren door alle verhalen of kijk op het online forum ikookvanmij.nl.

Wat vind jij van Marly's verhaal? 

Bron beeld: reporters