Lifestyle

Kort verhaal: Willem

Ik werd in mijn nekvel gegrepen. Met een ruk draaide ik me om en gaf mijn belager een klap in zijn gezicht. Iedereen moest met zijn of haar poten van me afblijven. Het was Ferdi. ‘Wat moet je?’ vroeg ik boos. Hij keek me woedend aan en voelde aan zijn wang. Hij hief zijn hand en pakte mij bij mijn keel, ‘ik krijg nog geld van je kereltje. En anders zal ik eens gaan meppen.’

‘Jij krijgt helemaal niks van mij,’ ik keek hem niet begrijpend aan.
‘Oh nee? Moet ik het je even helpen herinneren?’ Hij spuugde in mijn gezicht.
Ik kneep mijn ogen dicht en liet mijn hersens kraken. Opeens wist ik het. Vorige maand had ik geld geleend van een buitenlander in het casino. Wist ik veel dat hij dat was.
‘Ik weet niet eens wie je bent dus hoe weet ik zo zeker dat jij degene bent die geld van mij krijgt?’ zei ik dapper.
Maar ik voelde mijn benen slap worden. Ik kon zo wel zien dat ik met een gevaarlijk iemand te maken had.
‘Moet je nu al een stomp tegen je bek? Ik doe het met plezier. Volgende week wil ik mijn geld zien,’ hij kneep mijn keel steviger dicht.
Ik kon bijna niet meer ademen en hapte naar lucht.
‘Kan ik het overmaken?’
Mijn belager lachte hard, ‘wat denk jij? Je komt het me persoonlijk brengen.’
‘Ik weet toch niet wie je bent!’ riep ik verontwaardigd.
Er werd een loop van een pistool in mijn zij gedrukt. Blijkbaar had hij vriendjes bij zich.
‘Ferdi, we moeten zo gaan,’ hoorde ik achter me.
Hij heette dus Ferdi. Blijkbaar vond Ferdi het niet zo leuk dat zijn naam was genoemd want hij liet mij los en ging er vandoor. Met zijn vriendjes.

bron

Toen ik thuiskwam plofte ik op de bank. Met mijn gezicht steunde ik op mijn handen en dacht na. Ik had vijftienhonderd euro van die mensen geleend. Hoe kwam ik aan vijftienhonderd euro? Ik zat sinds twee weken zonder werk. Ontslagen omdat ik niet goed genoeg mijn best deed en mijn vrouw verdiende ook niet zoveel om de schuld af te betalen. Ik hoorde de voordeur,
‘Willem?! Ben je thuis?’ Ik gaf geen antwoord.
Mijn vrouw kwam de kamer in en vertelde over wat ze had meegemaakt. Ik hoorde haar wel, maar luisterde niet.
‘Willem luister je wel?’ vroeg ze en ging naast me zitten.
‘Huh? Wat zei je?’ ik keek haar aan.
‘Goed, wat is er?’
‘Niks.’ Mijn vrouw stond op en liep naar de keuken.
Ze wist inmiddels dat ik geen antwoord gaf als iets me dwars zat. Ik wist dat ik het niet alleen kon. Ik moest het haar vertellen, maar hoe? Ik wist ook dat ze gek zou worden als ze hoorde dat ik in mijn vrije tijd wel eens gokte en daarbij heel soms wat leende. ’s Avonds toen we naast elkaar in bed lagen begon Anneke er weer over. Ik kon het niet voor me houden, dat wist ik. Ze zou er toch wel achter komen.
‘Schat, niet boos worden,’ begon ik.
Mijn vrouw legde haar tijdschrift weg en sloeg haar armen over elkaar, ‘Willem, vertel maar.’
‘Ik heb geld geleend van een buitenlander in het casino en nu wil hij dat terug hebben.’
Dat ik was bedreigd met een pistool liet ik achterwege.
‘Je hebt wat?! Je weet toch hoe link die gasten zijn?! Willem hoe kun je dat nou doen!’ het gezicht van Anneke liep rood aan.
‘Rustig maar, ik los het op.’
‘Ze zullen je nooit meer met rust laten totdat ze geld gezien hebben.’
Ze had gelijk, ik wist het. Ik kon dus wachten op meer bedreigingen want ik had voor volgende week echt geen vijftienhonderd euro.

Door Maaike

Must reads 👀