Lifestyle

Heftig verhaal: ik heb dysthymie

Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen.

De dysthyme stoornis of dysthymie is een psychische aandoening, een lichte vorm van depressie die zich kenmerkt door een gebrek aan plezier en genoegen in het leven en die minimaal twee jaar duurt. – Wikipedia

Bron

"Daar stond ik dan met mijn klasgenoten om mij heen. Ik stond daar niet alleen maar in het leven wel, tenminste zo voelde dat voor mij. Ik voelde me alleen, niet begrepen, boos, verdrietig en hopeloos en ik raakte in een sociaal isolement. Helemaal in mezelf gekeerd. Ik kon het wel allemaal alleen aan. Ik kon niemand vertrouwen. Want zelfs mijn eigen vader was niet te vertrouwen.

Dysthyme stoornis symptoom: "Gevoelens van hopeloosheid"

Ik had regelmatig gesprekken met mijn mentrix en een maatschappelijk werker op school. Ik keek er altijd tegenop als er zo'n gesprek aan zat te komen. Hoe hard ze ook hun best deden om mij op mijn gemak te stellen. Ik had het gevoel alsof ik dat allemaal niet verdiende.

Dysthyme stoornis symptoom: "Lage eigenwaarde"


Bron

De school maatschappelijk werkster stuurde mij door naar een kinder- en jeugd psychiater. Omdat het probleem waar ik mee zit te groot was voor haar en ik professioneel hulp nodig had, ik deed namelijk aan automutilatie. Ik wist niet of ik dat wel wilde. Ik was bang want ik wist niet wat er op mij te wachten stond. Ik heb heel lang getwijfeld voordat ik een beslissing kon nemen.

Dysthyme stoornis symptoom: "Moeite met het nemen van beslissingen (besluiteloosheid)"

Ik gaf het een kans, maar het hielp niet. Ik werd er niet gehoord en het was een ramp. Ik ging er met tegenzin naartoe en ik voelde me zo zwak en moe na een afspraak. Ik kon het niet langer aan en ik stopte ermee.

Dysthyme stoornis symptoom: "Weinig energie of uitputting"

Ik was heel veel afgevallen vanaf het moment dat alles begon. Mijn eetpatroon sloeg om. Dat kwam doordat mijn zelfbeeld zo slecht was geworden. Op een gegeven moment woog ik nog maar 48 kilo. Ik werd snel duizelig en had nog minder energie dan daarvoor. Ik wil het geen eetstoornis noemen maar de mensen in mijn omgeving zien het wel zo.

Dysthyme stoornis symptomen: "Slechte eetlust"

Ik zat op dat moment in mijn examenjaar en de druk werd steeds groter en zwaarder. Ik deed zo hard mijn best om te slagen want ik wilde het jaar niet over doen. Ik wilde opnieuw beginnen. Een frisse start maken. Het was zo lastig om me te kunnen concentreren op de stof als mijn hoofd vol zat met vragen zonder antwoorden. Ondertussen had ik in die tijd een slaap stoornis ontwikkeld waardoor het bijna onmogelijk was om te slapen.

Dysthyme stoornis symptomen: "Laag concentratievermogen" "Insomnia (slaapstoornis)"

Ik was geslaagd! Ik had het gehaald! Het was mij gelukt. Ik kon een frisse start maken maar eerst lekker genieten van een lange zomervakantie. Na de vakantie begon ik aan mijn opleiding. Het was eng om een eerste indruk te maken op mijn nieuwe klasgenoten. Wat zullen ze over mij denken? Zo veel vragen en zo onzeker. Het was raar om ineens in de schoenen van een dienstverlener te staan. Ik was gewend om een cliënt te zijn. Ik heb veel geleerd over hoe de dienstverleners omgaan met hun cliënten. En ik heb zelf meegemaakt hoe het dus niet moet. Ook op deze school had ik gesprekken met mijn mentrix, school maatschappelijk werker, traject begeleider en een schoolpsycholoog.

Automutilatie ging door en het afvallen ook. Ik had nu wel vaker vreetbuien maar niet zo ernstig. Een aantal klasgenoten weten dat ik aan automutilatie heb gedaan/doe maar een heleboel mensen niet. Wat het voor mij lastig maakte, is dat het warm werd als je met 23 graden een dik vest aan had om je wonden en littekens te verbergen. Ik schaam me ervoor. Het is/was lastig om te accepteren dat die dingen daar zaten. Ze waren lelijk en ik haatte dat ze mijn lichaam nog lelijker maakten. Wat moest ik zeggen als mensen aan mij zouden vragen wat dat was op mijn lichaam? Ik was weer diep gezonken. Hopeloos en bang voor de gedachtes die mensen wel niet over me zouden hebben.

"Iemand met dysthymie is wel in staat sociaal en maatschappelijk te functioneren, maar de levenslust ontbreekt hierbij."

En daar sta ik dan nog steeds. Flashbacks van gebeurtenissen uit mijn verleden. Steeds meer diagnoses. Iedere dag is voor mij een gevecht van leven en dood. Van doorzetten of opgeven. Ik ben nu al een lange tijd clean. Ik heb me niet mezelf niet meer iets aangedaan. Niet omdat ik daar geen behoefte meer aan had maar omdat de zomer vakantie eraan zat te komen. Maar ik hoop dat ik er ook geen behoefte meer aan zal hebben."


Bron

"Dysthymiepatiënten zijn bij stress of schokkende ervaringen vatbaarder voor klinische depressie dan anderen. Als depressie zich naast dysthymie voordoet, spreekt men wel van een dubbele depressie."

Door: Yonca

Must reads 👀