Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek 'lifestyle'. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen.

In de lente van 2009 werd mijn leven op z’n kop gezet; ik kreeg te horen dat ik kanker had. Mijn zorgeloze leventje – dat bestond uit school, uitgaan en vriendjes – veranderde compleet. Op 19-jarige leeftijd werd ik gedwongen om in één klap volwassen te worden en de strijd met deze ziekte aan te gaan.

Het bericht kwam heel onverwachts. Op een zonnige lentemiddag moest ik naar de dermatoloog om een moedervlekje op mijn pols te laten controleren. Ik heb een bleke huid met veel moedervlekken, dus voor mij was het niet meer dan een routineafspraak. Voordat ik naar de dermatoloog moest, was ik zelfs nog wezen winkelen met een vriendin. Ik kwam goedgehumeurd binnen met H&M tasjes in mijn handen. ‘Michelle’, zei hij, ‘ga even zitten. Ik heb slecht nieuws.’ De grond werd onder mijn voeten weggetrokken. Wat was er aan de hand? ‘Het bultje dat wij een paar maanden geleden weg hebben gehaald uit je hals, blijkt kanker te zijn. Ik was het niet eens met de uitslag en heb het daarom nog een keer opgestuurd naar het lab’, vertelde mijn dermatoloog. Ik kon het niet geloven.

Bron: Tumblr

Ik had een paar maanden daarvoor een bultje uit mijn hals laten verwijderen, maar de uitslag was positief. Het was een kieste. Althans, dat dachten de artsen. Na een second opinion bleek het dus kanker te zijn. Dit paste niet in mijn leven. Ik was op dat moment mijn mbo-opleiding aan het afronden en ik zou na de zomervakantie gaan studeren in Amsterdam. Ik zag alles in duigen vallen. Nadat ik een half uur in de spreekkamer mocht uithuilen en mijn naasten kon bellen, werd ik naar huis gestuurd. Ik ging niet naar huis als een vrolijke tiener, maar als een kankerpatiënt. 

Bron: Facebook

Ik had nog geen idee wat voor soort kanker ik had; het kon van alles zijn. Mijn dermatoloog kon mij ook nog niet vertellen of het was uitgezaaid naar andere plekken. Het waren weken vol onzekerheid, angst en stress. Omdat ik mijn mbo-opleiding aan het afronden was, moest ik tussen de lessen door naar het ziekenhuis voor onderzoeken. Mijn bloed werd afgenomen en ik ben onder verschillende scans gegaan. Na een paar weken werd het eindelijk duidelijk wat er precies aan de hand was; ik had een melanoom op mijn pols die uitgezaaid was naar mijn hals.  

Een melanoom is een kwaadaardige moedervlek die ontstaat door uv-straling en verbranding. Geen wonder dat het om huidkanker ging, want ik was heel vaak verbrand. Ik werd altijd gepest met mijn bleke huid, waardoor ik er alles voor over had om bruin te worden. Ik wilde zomers ook mooie bruine benen onder dat leuke jurkje! In de zomer lag ik daarom uren in de zon en ik was een vaste klant van de zonnebank. Tot mijn grote frustratie werd ik niet bruin, maar rood. Met alle gevolgen van dien. 

Bron: Instagram

Toch heb ik echt een engeltje op mijn schouder gehad, want alles is opgelost met operaties. Ik was er redelijk op tijd bij, waardoor chemokuren en bestralingen gelukkig niet nodig waren. Mijn hals is helemaal ‘schoongemaakt’ en de kwaadaardige moedervlek is ook operatief verwijderd. Het enige wat ik er lichamelijk aan over heb gehouden, zijn een paar littekens. Ik moet nog steeds regelmatig op controle bij de oncoloog en dermatoloog, maar momenteel ben ik helemaal gezond.  

Het was een heftige, maar leerzame ervaring. Ik lig nooit meer uren in de zon en zonnebanken verafschuw ik. Mijn gezondheid staat nu voorop en ik laat me niet meer meeslepen door de schoonheidsidealen van anderen. Ik ben trots op mijn bleke huid. En als het straks zomer is, ga ik lekker met blote benen (die ingesmeerd zijn met factor 50) naar buiten. Want mijn benen mogen ook gezien worden! 

Bron: Tumblr

Door: Michelle