Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek 'lifestyle'. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen.

Ik weet het nog precies, tot op de dag van vandaag. Ik was op school, het was één van de eerste weken na de vakantie dat we weer op school kwamen. We hadden les in het computerlokaal en ik was gezellig aan het bijkletsen met vriendinnen, totdat ik een telefoontje kreeg van mijn moeder. Ik wist al dat dit geen goed nieuws zou zijn. Mijn moeder moest deze dag namelijk naar het ziekenhuis, ze had namelijk de ziekte Sarcoïdose. Dit is een vermoeidheid ziekte, waarbij je ook last krijgt van je spieren. Mijn moeder had hier zelf al best veel last van. Maar mijn moeder belde mij dus: “Roos, kun je naar huis komen? We moeten je iets vertellen.” Gelukkig was iedereen op school erg begripvol en mocht ik meteen naar huis.  

De busreis van een halfuur leek wel uren te duren. Ik wist maar niet wat ik moest denken, wat zou er aan de hand zijn? Zou ze dood gaan? Zou ze niet meer beter kunnen worden? Eenmaal thuis aangekomen, zat iedereen al bij elkaar. Mijn vader en moeder en mijn twee broertjes van 12 en 16 jaar. Mijn vader zei: “We moeten jullie iets vertellen, jullie moeder heeft kanker.” Toen stortte mijn wereld even helemaal in. Ik dacht kanker? Dat kan niet, dat mag niet! Ik kon het echt niet geloven, maar het bleek wel zo te zijn. We wisten op dat moment nog niet of het een erge variant was, of dat het nog was te genezen.

Bron: Facebook

We hebben nog twee weken moeten afwachten. Het waren twee zware weken, vol stress. Je weet gewoon niet waar je aan toe bent. We wisten alleen dat het een vorm van lymfeklier kanker was. Het bleek op de plek te zitten waar ze de Sarcoïdose had, dus waarschijnlijk had het ziekenhuis het verkeerd gezien en had ze al die tijd al kanker. Twee weken later kregen we de uitslag. Mijn moeder moest beginnen met chemotherapie en bestraling. De tijd ging daarna zo snel. Als ik alles over had kunnen doen, was ik er veel meer voor mijn familie geweest, maar ik kon het gewoon moeilijk verwerken.  

Ik had gelukkig veel lieve vriendinnen die me steunden en waarbij ik alles altijd kwijt kon, maar toch voel je je heel raar van binnen. Ik wilde liever met niemand erover praten. Ik barste namelijk meteen in tranen uit als ik er met iemand over praatte. In die tijd liep ik ook stage bij een sprookjescamping, ik had het daar erg naar mijn zin en ik kon daar gelukkig even weg van alle ellende thuis. Ik bleef vaak op deze camping slapen om het dus thuis allemaal een beetje te vermijden. Natuurlijk wilde ik ook graag bij mijn moeder zijn, maar ik vond het gewoon allemaal heel zwaar. Achteraf heb ik hier wel een beetje spijt van.

Bron:  nieralcjoalnie

De chemo's en bestralingen gingen allemaal super snel voorbij voor mijn gevoel. Mijn moeder had om de twee weken chemotherapie en één keer in de zoveel tijd bestralingen. Haar haar begon dan ook uit te vallen dus gingen we samen met onze kapper en de rest van het gezin naar een pruikenwinkel om een pruik uit te zoeken. Dit was zo moeilijk om te zien. Ze voelde zichzelf nog niet zo heel ziek, maar als je jezelf zo ziet met weinig haar, dan voel je je echt veel zieker. De pruik die ze uiteindelijk kreeg was erg mooi en het viel niet eens op dat het een pruik was. Zelfs vriendinnen van haar vroegen of ze naar de kapper was geweest omdat haar haar zo goed zat. Dit was wel erg fijn voor mijn moeder.  

Toen haar chemotherapie erop zat moest ze een scan laten maken. Op deze scan zou te zien zijn of de chemo's en bestralingen hadden geholpen. Deze tijd zat ook vol spanningen, maar gelukkig was de uitslag positief en was alles goed gegaan! We zijn na deze rotperiode gelukkig met het hele gezin nog een weekje weg geweest op vakantie naar Italië om het te vieren. Gelukkig is alle ellende voorbij en is ze genezen. Je kan nog wel merken dat ze zo ziek is geweest. Ze is soms nog erg moe en natuurlijk moeten we het allemaal nog een beetje verwerken. We genieten nu wel volop van de leuke dingen die we doen! Ik ben erg dankbaar dat mijn moeder genezen is.  

Door: Rosalyn